Τότε λαμβάνει ὁ Συμεὼν κατὰ μέρος τὸν Ἡγούμενον καὶ τοῦ λέγει· «Προσεύχου, Δέσποτα, παρακαλῶ τὴν ἁγιωσύνην σου, διὰ τὸν ἀδελφὸν Ἰωάννην, νὰ λησμονήσῃ τὴν σύζυγόν του, διὰ νὰ μὴ μὲ ἀφήσῃ μοναχὸν εἰς τὴν ἔρημον». Ὁμοίως καὶ ὁ ἕτερος τοῦ εἶπε μυστικά, νὰ κάμῃ διὰ τὸν Συμεὼν δέησιν, νὰ μὴ ἐνθυμηθῇ τῆς μητρός του καὶ τὸν ἀφήσῃ μόνον, νὰ κινδυνεύῃ ὡς εἰς ναυάγιον. Θαυμάσας ὁ Γέρων διὰ τὴν ἀγάπην ὅπου εἶχεν ὁ εἷς μετὰ τοῦ ἄλλου, τοὺς ἀπεχαιρέτησε λέγων· «Ὑπάγετε, τέκνα μου, ἰδοὺ σᾶς εὐαγγελίζομαι, ὅτι ὁ Κύριος ἔχει ἀνοικτὴν τὴν θύραν τοῦ Παραδείσου, νὰ σᾶς ὑποδεχθῇ χαίροντας, καθὼς καὶ τὴν θύραν τῆς Μονῆς ταύτης σᾶς ἤνοιξε μὲ τρόπον θαυμάσιον. Σφραγίσας δὲ αὐτοὺς μὲ τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἰς ὅλον τὸ σῶμα, τοὺς ἀπέλυσεν εἰς εἰρήνην.

Ἐπορεύοντο λοιπὸν οἱ μακάριοι χαίροντες, προσευχόμενοι δὲ ἔλεγον· «Ὁ Θεὸς ὁδήγησον ἡμᾶς τοὺς ξένους, νὰ μὴ πλανηθῶμεν ὡς ἀπολωλότα πρόβατα, ὅτι διὰ τὴν ἀγάπην σου παρεδόθημεν εἰς τὸ πέλαγος τῆς ἐρήμου ταύτης». Λέγει ὁ Ἰωάννης πρὸς τὸν Συμεών, ὅταν ἔφθασαν εἰς ἕνα δίστρατον· «Ἀπὸ ποῖον δρόμον νὰ ὑπάγωμεν;». Ὁ δὲ εἶπεν εἰς αὐτόν· «Ἂς ὁδεύσωμεν τὸ δεξιόν, διότι τὰ δεξιὰ προτιμῶνται πάντοτε». Ὁδεύσαντες λοιπὸν ἱκανῶς, ἔφθασαν εἰς τὴν Νεκρὰν θάλασσαν, κατ’ οἰκονομίαν δὲ τοῦ Θεοῦ, ὅστις δὲν ἀφήνει τοὺς δούλους του νὰ κακοπέσουν, εὗρον τόπον τινὰ κατάλληλον δι’ ἄσκησιν, Ἀρρωνᾶν ὀνομαζόμενον, εἰς τὸν ὁποῖον κατῴκει εἷς Γέρων ἐνάρετος. Ἀφοῦ ἔφθασαν εἰς τοιοῦτον τόπον σωτήριον, ἐχάρησαν εὐχαριστοῦντες τὸν Κύριον καὶ ἔμειναν ἐκεῖ ἀγωνιζόμενοι. Ὁ δὲ μισόκαλος τοὺς ἐφθόνησε, μὴ ὑποφέρων νὰ βλέπῃ τὴν ἀρετήν των, καὶ τὸν μὲν Ἰωάννην παρεκίνει εἰς τὸ νὰ ἐπιθυμῇ τὴν σύζυγόν του, τὸν δὲ Συμεὼν εἰς τὸν πόθον τῆς μητρός του. Αὐτοὶ δὲ προσηύχοντο ἐκ καρδίας καὶ οὕτως ἐδίωκον τὸν πειράζοντα. Ἄλλην φορὰν τοὺς ἐνεθύμιζε κρεωφαγίαν, οἰνοποσίαν καὶ πᾶσαν ἄλλην τρυφὴν καὶ ἡδυπάθειαν σώματος, εἰς δὲ τὰς εὐχὰς ἀκηδίαν καὶ δειλίαν εἰς τὴν ἄσκησιν. Εἰς τὸν ὕπνον πάλιν τοὺς ἐδείκνυε τοὺς συγγενεῖς των κλαίοντας, ἀλλὰ καὶ πᾶσαν ἄλλην μηχανὴν τοὺς ἐδείκνυεν ὁ κακότεχνος μὲ φαντασίας διαφόρους, διὰ νὰ τοὺς κάμῃ νὰ δειλιάσωσιν. Ἀλλ’ αὐτοὶ οἱ ἀείμνηστοι, ἐνθυμούμενοι τοὺς στεφάνους καὶ τὴν διδασκαλίαν τοῦ Γέροντος, τὸν ὁποῖον ἔβλεπον πολλάκις καὶ εἰς τὸν ὕπνον των, ἐπαρηγοροῦντο θαυμασιώτατα, διότι καὶ καθ’ ὕπνον τοὺς ἐνουθέτει καὶ μακρὰν εὑρισκομένους προσηύχετο δι’ αὐτούς.