Καλὰ καὶ γνωστικὰ ἐπράξατε νὰ καταφρονήσητε τὰ παρόντα διὰ τὰ μέλλοντα. Καλοὶ εἶναι καὶ οἱ κατὰ σάρκα γονεῖς τε καὶ συγγενεῖς, ἀλλὰ καλλίτερα νὰ εὐαρεστήσετε καὶ νὰ δουλεύσητε εἰς τὸν οὐράνιον Πατέρα ὡς τέκνα του φίλτατα, νὰ ἔχετε τοὺς ἁγίους Ἀγγέλους φίλους καὶ εὐμενεῖς προστάτας πρὸς Κύριον. Καλὴ καὶ γλυκεῖα ἡ τοῦ παρόντος βίου ἀπόλαυσις, καὶ τερπνὸς ὁ πλοῦτος καὶ ἡ εὐδαιμονία ἡ πρόσκαιρος· ἀλλὰ δὲν εἶναι ἰσαξία πρὸς τὰ ἄφθαρτα καὶ αἰώνια ἀγαθὰ τῆς οὐρανίου μακαριότητος».
Ἀφοῦ ἐνουθέτησεν ἱκανῶς ἀπὸ κοινοῦ καὶ τοὺς δύο, εἶπε ταῦτα ἰδιαιτέρως πρὸς τὸν Συμεών· «Μὴ λυπῆσαι διὰ τὸ γῆρας τῆς μητρός σου, ὅτι ὁ Κύριος δύναται νὰ τὴν παρηγορήσῃ κάλλιον ἀπὸ σὲ ὑπὸ τῶν ἀγώνων σου δυσωπούμενος. Ὅτι καλὰ καὶ σὺ ἐπερίμενες τὴν τελευτὴν ἐκείνης, ἀλλὰ δὲν ἤξευρες ἐὰν ἀπέθνησκες σὺ πρότερον, νὰ ὑπάγῃς εἰς τὸν ἄλλον κόσμον ἔρημος ἀπὸ ἀρετὰς καὶ νὰ μὴ ἔχῃς τινὰ νὰ σὲ λυτρώσῃ τῆς αἰωνίου κολάσεως. Ὅτι ἐκεῖ δὲν δύναται πλοῦτος ἢ δόξα, ἢ συγγενῶν μεσιτεία, νὰ ὠφελήσουν τινά, εἰ μὴ μόνον ἡ ἐνάρετος πολιτεία καὶ οἱ κατὰ Θεὸν πόνοι καὶ κάματοι». Ἔπειτα ἐστράφη καὶ πρὸς τὸν Ἰωάννην καὶ τοῦ λέγει· «Πρόσεχε, τέκνον, νὰ μὴ λυπηθῇς ποσῶς διὰ τὴν γυναῖκά σου, ὅτι ὁ Θεὸς ἔχει τὴν φροντίδα της».
Ἀποτεινόμενος εἶτα καὶ πάλιν πρὸς τοὺς δύο εἶπε· «Χαίρετε ἀμφότεροι, ἐπειδὴ καλοῦ, βασιλέως ἐγίνατε στρατιῶται· καὶ ἔχετε εἰς αὐτὸν τὰς ἐλπίδας σας, ὅτι ὡς ἐλεήμων καὶ Πανάγαθος θέλει φροντίσει διὰ τὸν οἶκόν σας, νὰ κυβερνήσῃ τοὺς συγγενεῖς σας καὶ ὑμᾶς ψυχῇ τε καὶ σώματι· μόνον μὴ ὀκνεύσετε εἰς τὴν δούλευσιν αὐτοῦ ποτέ· ὅτι ἐὰν ἤθελε σᾶς προσκαλέσει ὁ ἐπίγειος βασιλεὺς εἰς τὸ ἐπίγειόν του παλάτιον, νὰ σᾶς τιμήσῃ μὲ ἀξίωμα Πατρικίου, ἐκαταφρονεῖτε ὅλα σας τὰ ὑπάρχοντα, καὶ ὑπομένετε πᾶσαν κακοπάθειαν, καὶ ἐδέχεσθε, νὰ διατρέχετε καθ’ ἑκάστην ὥραν κίνδυνον τῆς ζωῆς σας διὰ τὴν φιλίαν τοῦ φθαρτοῦ βασιλέως, καὶ διὰ τὴν ὀλίγην ταύτην τιμήν, ὅπου ἠδύνατο νὰ σᾶς δώσῃ, ἥτις ὡς σκιὰ καὶ ἐνύπνιον ἀφανίζεται. Τοσούτῳ μᾶλλον πρέπει νὰ σπουδάσητε νὰ εὐαρεστήσετε τὸν οὐράνιον καὶ αἰώνιον Βασιλέα τῶν Βασιλέων Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν, ὅστις ἔδειξε τόσην ἀγάπην εἰς ἡμᾶς τοὺς ἀγνώμονας, ὥστε ἐθανατώθη κατὰ τὸ ἀνθρώπινον διὰ τὸν ἄνθρωπον ὡς φιλάνθρωπος. Ἐὰν καὶ τὸ ἴδιον αἷμα δι’ αὐτὸν ἐκχύσωμεν, τί θαυμαστόν; ὅτι καὶ αὐτὸς ἔχυσεν εἰς τὸν Σταυρὸν τὸ ἴδιον αὐτοῦ αἷμα τὸ πολυτίμητον καὶ σωτήριον, διὰ νὰ μᾶς λυτρώσῃ ἀπὸ τὴν δεινὴν αἰχμαλωσίαν τοῦ κακοσχόλου δαίμονος».