Ὁ δὲ συγκοινωνὸς τοῦ βασιλέως ἦτο Ἰουδαῖος καὶ εἶπεν εἰς τὸν Μιχαήλ· «Ὁ Παῦλος δὲν ἦτο Ἑβραῖος;». Λέγει ὁ Μιχαήλ· «Ναί· ἀλλὰ ἐκήρυξε τοῦ Χριστοῦ τὰ δόγματα καὶ διδάγματα· καὶ καταργήσας τὴν σκιὰν τοῦ παλαιοῦ νόμου, ἔδειξε τὴν χάριν τῆς ἀληθείας, τὴν ὁποίαν ὁ νόμος καὶ οἱ Προφῆται προεκήρυξαν». Λέγει του πάλιν ὁ βασιλεύς· «Κάμε τὸν λόγον μου, ὁμολόγησον τὸν Μωάμεθ προφήτην Χριστοῦ καὶ ἀπόστολον, νὰ σὲ κάμω τέκνον μου».

Τότε ἠρώτησεν ὁ Μιχαὴλ τὸν βασιλέα λέγων· «Σύ, βασιλεῦ, ὁμολογεῖς τὸν Χριστον Υἱὸν Θεοῦ;». Ὁ δε εἶπε· «Ναί, καὶ μαρτυρῶ τοῦτο κατ’ ἀλήθειαν». Ἔπειτα λέγει καὶ πρὸς τὸν Ἑβραῖον ὁ πάνσοφος· «Καὶ σύ, Ἰουδαῖε, μαρτυρεῖς, ὅτι μὲ τὸν Λόγον τοῦ Κυρίου οἱ οὐρανοὶ ἐστερεώθησαν, καὶ μὲ τὸ Πνεῦμα τοῦ στόματος αὐτοῦ πᾶσα ἡ δύναμις αὐτῶν;». Καὶ ὁ Ἑβραῖος ἔστερξε λέγων· «Οὕτως εἶναι ἡ ἀλήθεια». Τότε ὁ Μάρτυς τῆς ἀληθείας, πλησθεὶς Πνεύματος Ἁγίου, ἐβόησε λέγων· «Ἰδοὺ ὅτι σεῖς μαρτυρεῖτε τὴν πίστιν μου ἀληθινήν, ἂν καὶ καθὼς πρέπει δὲν πιστεύετε· ἀλλ’ ἐγὼ δὲν μαρτυρῶ τὴν πλάνην σας, ἄπαγε· ὅτι ὁ Μωάμεθ οὔτε προφήτης εἶναι, οὔτε ἀπόστολος, ἀλλὰ πλάνος καὶ ἀπατεών, καὶ τοῦ Ἀντιχρίστου πρόδρομος. Καὶ σύ, Ἰουδαῖε, γνώριζε πῶς ἦλθεν ὁ Χριστὸς εἰς τὸν κόσμον, γεννηθεὶς ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Ἀειπαρθένου. Λοιπὸν μὴ ἐκδέχεσαι πλέον δευτέραν γέννησιν, ἀλλὰ γίνωσκε βέβαια, ὅτι ἐκεῖνος, ὅπου περιμένεις, εἶναι ὁ παμμίαρος Ἀντίχριστος, τοῦ ὁποίου ὠνομάσθη ὁ ἀπατεὼν Μωάμεθ πρόδρομος». Ταῦτα τοῦ Μάρτυρος λέγοντος, οἱ μὲν Σαρακηνοὶ ἐθυμώθησαν, οἱ δὲ Χριστιανοὶ ηὐφράνθησαν. Τότε τοῦ λέγει ὁ βασιλεὺς ὀργιζόμενος· «Κάμε ἕνα ἀπὸ τὰ δύο ταῦτα· ἢ ἀρνήσου τὴν πίστιν σου, ἢ θὰ σοῦ δώσω πικρὸν θάνατον». Ὁ ἀθλητὴς ἀπεκρίνατο· «Κάμε ἕνα ἀπὸ ταῦτα τὰ τρία, ἢ ἄφες με νὰ ὑπάγω εἰς τὸν γέροντά μου, ἐπειδὴ ποσῶς δὲν ἔπταισα, ἢ στεῖλέ με πρὸς τὸν Χριστὸν μὲ τὸ μαρτύριον, ἢ γίνου καὶ σὺ Χριστιανός, νὰ βασιλεύσῃς αἰώνια εἰς τοὺς οὐρανούς».

Θυμωθεὶς εἰς ταῦτα ὁ τύραννος ἐπρόσταξε νὰ κάμουν ἀνθρακιὰν μεγάλην, ἐπάνω εἰς τὴν ὁποίαν ἔστησαν γυμνόποδα τὸν Μάρτυρα, ὅστις ἔστεκεν ὥραν πολλὴν ὑπὸ τοῦ πυρὸς καταφλεγόμενος καὶ δὲν ἐσάλευσε τελείως, οὔτε σκυθρωπὸν σχῆμα ἔδειξεν, ἀλλ’ εἶχε φαιδρὰν τὴν ὄψιν μὲ ὑπομονὴν θαυμάσιον. Μετὰ ταῦτα ἐξάγων αὐτὸν ἀπὸ τὴν πυράν, ἐπρόσταξεν ὁ τύραννος νὰ φέρουν ἕνα φάρμακον, τὸ ὁποῖον ἐθανάτωνεν εὐθὺς τὸν ἄνθρωπον, ὅστις τὸ ἔπινε.