Ἡ δὲ Μάρτυς ὑπέφερεν ἀνδρείως τοὺς πόνους καὶ οὔτε ἐστέναξεν, οὔτε ἐδάκρυσε, οὔτε κἂν σχῆμα σκυθρωπότητος ἔδειξεν. Ἀλλ’ ὥσπερ νὰ ἐβασανίζετο ἄλλος καὶ αὐτὴ νὰ ἐπαραστέκετο, οὕτως ἔστεκε στερεὰ καὶ ἀήττητος, πρὸς τὸν οὐρανὸν ἀτενίζουσα· νοερῶς δὲ ἐπεκαλεῖτο τὸν Θὲὸν εἰς βοήθειαν καὶ μὲ τὴν δύναμιν αὐτοῦ ὑπέφερε τὰς πληγὰς μὲ ἀνδρείαν θαυμάσιον.
Ὅταν τὴν ἔδειραν ὥραν πολλήν, ἐπρόσταξεν ὁ τύραννος νὰ τὴν φυλακίσουν, ὄχι διὰ συμπάθειαν ὁ ἀσυμπαθὴς καὶ ἀπάνθρωπος, ἀλλὰ διὰ νὰ μὴ ἀποθάνῃ ἀπὸ τὰς μάστιγας καὶ οὕτω πως δυνηθῇ νὰ τὴν βασανίσῃ καὶ δεύτερον. Τὴν ἔκλεισαν λοιπὸν εἰς ἕνα τόπον σκοτεινὸν καὶ ἀπαραμύθητον. Καὶ μεθ’ ἡμέρας τινὰς τὴν ἔφεραν πάλιν εἰς τὸ κριτήριον κρεμάσαντες δὲ αὐτήν, κατεξέσχισαν τὰς πλευράς της μὲ σιδηροῦς ὄνυχας· καὶ τόσον ἐξέσχισαν τὰς σάρκας της, ὥστε ἀσχήμισε καὶ ἔγινεν ἄχρηστον καὶ ἄμορφον ὅλον τὸ κάλλος τοῦ σώματος· οὐχὶ δὲ μόνον ὁ κοινὸς λαὸς ἐλυπήθη καὶ ἐσυμπόνεσε καὶ ἐδάκρυσε δι’ αὐτήν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὁ θηριώδης κολαστὴς ἀπέστρεψεν ἀπ’ αὐτῆς τὸ πρόσωπον μὴ ὑποφέρων νὰ βλέπῃ τὴν ἀσχημίαν της· τοσοῦτον ἔγινεν ἄμορφος ἡ πρῴην ὡραιοτάτη καὶ πάγκαλος. Εἶτα ἐφυλάκισαν καὶ πάλιν τὴν Ἁγίαν εἰς τὸν ἀπαράκλητον ἐκεῖνον καὶ ἄχαρον τόπον, ἀφήνοντες αὐτὴν ἄνευ τροφῆς καὶ ἀνεπιμέλητον. Ἀλλ’ ὅσον ἦτο διεφθαρμένον τὴ σῶμά της, τόσον ἡ ψυχή της ἀνεκαινίσθη καὶ ἐγένετο λαμπροτέρα, προσηύχετο δὲ εὐχαριστοῦσα, ὅτι τὴν ἠξίωσεν ὁ Κύριος νὰ βασανισθῇ διὰ τὴν ἀγάπην του.
Ὁ δὲ μισόκαλος καὶ φθονερὸς διάβολος, βλέπων ὅτι δὲν ἠδυνήθη νὰ νικήσῃ μίαν τρυφερὰν κόρην ὁ ὑπηρέτης του, ἤτοι ὁ ἄρχων τῆς πόλεως καὶ νὰ τὴν κάμῃ νὰ προσκυνήσῃ τοὺς δαίμονας, ἠβουλήθη νὰ δοκιμάσῃ μήπως καὶ τὴν νικήσῃ αὐτὸς ὁ ἀδύνατος. Μεταμορφωθεὶς λοιπὸν εἰς σχῆμα μεγάλου καὶ φοβεροῦ δράκοντος, ὅπως εἶναι εἰς τὰ ἔργα βλαπτικὸς καὶ θανάσιμος, ἐφάνη ὁ πάντολμος ἔμπροσθεν τῆς Ἁγίας ὡς φοβερὸν καὶ ἐξαίσιον θέαμα. Ἀπὸ τὸ στόμα του καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐξήρχετο πῦρ καὶ καπνός· οἱ ὀδόντες του ἦσαν λευκοί, ἡ δὲ γλῶσσα του ἦτο κόκκινη ὡς αἷμα· ἐσφύριζε δὲ δυνατὰ καὶ ἔκαμνεν ἀνήκαστον σύγχυσιν, καὶ τοιαῦτα σχήματα φοβερώτερα, ὥστε ἤθελε τρομάξει ἕκαστος βλέπων. Ἡ Ἁγία ὅμως οὐδόλως ἐφοβήθη νὰ παύσῃ τὴν προσευχήν, ἀπὸ τὴν ὁποίαν προσεπάθει νὰ τὴν ἐμποδίσῃ ὁ κακομήχανος. Βλέπων δὲ οὗτος ὅτι δὲν ἐδειλίασεν, ἀλλὰ προσηύχετο ἀφόβως, ἔδραμεν ἐναντίον της καὶ πλατύνας τὸ στόμα καὶ τὴν κοιλίαν του ἐφάνη ὅτι τὴν ἐκατάπιεν.