Ὅλοι ἐφρόντισαν διὰ τὴν ψυχικὴν σωτηρίαν τοῦ νέου· τὸν ἐφωδίασαν ἀπὸ ὅλα τὰ χρειώδη μυστήρια τῆς λαμπρᾶς καὶ ἀληθοῦς ἡμῶν πίστεως, διὰ τὸν δρόμον τῆς ἀσκήσεως· οὐδεὶς δὲ ὁ αἴτιος τῶν τοιούτων καλῶν, εἰμὴ ἡ ὑπομονὴ βέβαια καὶ τῶν δύο, καὶ τοῦ νέου ἀγωνιστοῦ Νεκταρίου καὶ τοῦ Γέροντος ὁσιωτάτου Στεφάνου. Ὑπομονὴ λοιπόν, ἀρετὴ ἀξιάγαστε! σὺ γίνεσαι τῶν θλιβομένων ψυχῶν ἡ μόνη παραμυθία καὶ ἀνάπαυσις.
Ἀφοῦ ἠξιώθη νὰ ἐνδυθῇ τὸ τῶν Μοναχῶν Ἀγγελικὸν Σχῆμα ὁ ὄντως Νεκτάριος, τίς διηγήσεται τὰς νηστείας, χαμευνίας, γονυκλισίας, ὁλονυκτίους προσευχάς, ὅπου ἔκαμνεν ἀδιακόπως ὁ τρισμακάριστος; τὰς δὲ χύσεις τῶν δακρύων των ἀδύνατον λόγος νὰ παραστήσῃ· δύο πηγαὶ ἀείρρυτοι ἔγιναν οἱ δύο ὀφθαλμοί του· πάντες δὲ ἐθαύμαζον τοῦ νέου ἐκείνου τὴν θείαν ὄντως ἀλλοίωσιν· οὗτοι δὲ οἱ ἀγῶνες καὶ τὰ θεληματικὰ μαρτύρια, ὅπου καθ’ ἑκάστην ἐδοκίμαζεν ὁ καὶ πρὸ τοῦ μαρτυρίου Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ, συντόμως καὶ εἰς βραχύτατον καιρὸν ἀποκατέστησαν αὐτὸν νὰ δείξῃ τὴν κλῆσιν τῇ πράξει φερώνυμον· νὰ ἀφαιρέσῃ, δηλαδή, κάθε γήϊνον καὶ θνητὸν φρόνημα ἀφ᾽ ἑαυτοῦ καὶ νὰ μιμηθῇ τὸ πάθος τοῦ Ἐσταυρωμένου γλυκυτάτου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ ὅσον τάχιστα. Καὶ ἀκούσατε προσεκτικῶς νὰ θαυμάσητε, πόσα δύναται ἡ μετάνοια ἡ ἀληθινὴ καὶ τελεία. Εἶσθε βέβαιοι ὅτι ἕνας ληστής, μὲ τὸ «Μνήσθητί μου» μόνον, ἐκέρδησε τὸν Παράδεισον, ἀλλ’ εἰς τὸν ἴδιον καιρόν, ἐννοήσατε καλῶς ἢ ἐρωτήσατε νὰ μάθετε, τὸ τί ἤξιζεν ἐκεῖνος ὁ λόγος, ἐκείνη ἡ μετάνοια τοῦ εὐλογημένου λῃστοῦ; οὕτω λέγει ὁ χρυσορρήμων διδάσκαλος καὶ λαμπρότατος φωστὴρ τῆς Οἰκουμένης, εἰς ἕνα του λόγον περὶ Ἐξομολογήσεως καὶ Μετανοίας· «Τὸν ἡμαρτηκότα, ἐπειδὰν ὁμολογήσῃ τὰ ἡμαρτημένα καὶ τὴν ἑξῆς ἀσφάλειαν ἐπιδείξηται, ἀθρόον ὁ Θεὸς δίκαιον ἀποφαίνει, προωρισμένον καὶ ἄξιον τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν».
Ὥστε λοιπὸν καὶ οὗτος ὁ ἔνδοξος Ὁσιομάρτυς Νεκτάριος, ἕνας τοιοῦτος νέος, μεταξὺ ἀσεβῶν ἀναστρεφόμενος και ἀνατρεφόμενος, ἔτι δὲ καὶ τῆς ἀσεβείας ἐκείνων τρόφιμος γενόμενος, νὰ ἀξιωθῇ μετὰ ταῦτα τοιαύτης μετανοίας, πρῶτον μὲν μὲ ἀγῶνας ἱερᾶς ἀσκήσεως, ὕστερον δὲ καὶ μετὰ μαρτυρικοῦ τέλους, μὲ τοιαῦτα βάσανα, σῶμα νεώτατον καὶ ἁπαλόν, ἐπειδὴ δὲν εἶχε πολὺ περισσότερον ἀπὸ μίαν εἰκοσαετῆ ἡλικίαν, ἄραγε δὲν συνομολογεῖτε πάντες, ὅτι ἦτο βέβαια προωρισμένος ἀπὸ τὸν δίκαιον Κριτὴν τῶν ἁπάντων Θεόν, νὰ δοξασθῇ καὶ οὗτος μετὰ τῶν λοιπῶν ἁγίων Μαρτύρων;