Εἰς Σμύρνην εὑρισκόμενος συνήντησε διὰ δευτέραν φορὰν τὸν προαναφερθέντα θεῖόν του, ὅστις βλέπων αὐτὸν ἀνέλπιστα ἐκ δευτέρου τὸν ἀπεστράφη καὶ τὸν ἀπεδίωξε, διότι δὲν τὸν ἤκουσε, νὰ πράξῃ καθὼς τὸν εἶχε συμβουλεύσει. Ὅλα ὅμως αὐτὰ ἐγίνοντο κατὰ θείαν βούλησιν καὶ πρόνοιαν, ἐπειδὴ ἀπελπιζόμενος ὁ καλὸς Νικόλαος ὅλως διόλου ἀπὸ ἀνθρωπίνης βοηθείας, ἤρχισε νὰ κλαίῃ θερμῶς καὶ νὰ λέγῃ μὲ ἀκροτάτην κατάνυξιν ἐκ βαθέων ψυχῆς· «Θεέ μου εὔσπλαγχνε! Παντοκράτορ καὶ ἐλεῆμον! φώτισόν με, ἵνα γνωρίσω ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ· μὴ νικήσῃ τὸ μέγεθος τῶν ἁμαρτιῶν μου τὴν ἄμετρον εὐσπλαγχνίαν σου». Ταῦτα παρακαλῶν τὸν Κύριον ἐπρόφθασε σύντομα καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν ὡδήγησαν τινὲς Χριστιανοὶ εἴς τινα ἁγιορείτην πνευματικὸν πρακτικώτατον, ὅστις εὑρέθη τότε εἰς τὴν Σμύρνην, εἰς τὸν ὁποῖον καὶ ἐξωμολογήθη μὲ συντριβὴν καρδίας ὅσα ἐκ νεότητος ἥμαρτεν· ἔκλαυσε δὲ πικρῶς τὴν μεγάλην ἀνομίαν, τὴν ὁποίαν ἀνοήτως εἶχεν ἐκτελέσει. Ὁ δὲ πνευματικός, ἀφοῦ τὸν κατήχησεν ἀρκούντως, τὸν παρηγόρησεν· εἶτα τὸν συνεβούλευσε νὰ ὑπάγῃ εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, ἐκεῖ δὲ ἀναμφιβόλως θέλει εὕρει τὴν σωτηρίαν του καὶ ψυχικῶς καὶ σωματικῶς.
Τέλος πάντων κατευωδώθη θείᾳ δυνάμει εἰς Ἅγιον Ὄρος καὶ ἐκεῖ εὑρῆκεν ἕνα συμπατριώτην του κελλιώτην, ὅστις τὸν ἐδέχθη μετὰ φιλαδελφίας καὶ τὸν ἀνέπαυσε σωματικῶς. Ἔπειτα τὸν παρουσίασεν εἰς πολλοὺς πνευματικοὺς Πατέρας ἁγίους, κατὰ ψυχὴν καὶ σῶμα κεκαθαρμένους καὶ πεφωτισμένους ὑπὸ τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ὥστε νὰ δύνανται μὲ τὰς ψυχοσωτηρίους διδασκαλίας καὶ πατρικὰς νουθεσίας των νὰ ἐπιστρέφωσι τοὺς προσερχομένους ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν, νὰ τοὺς φωτίζωσιν εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν καὶ νὰ τοὺς στερεώνωσιν εἰς τὴν ἀρετήν. Μὲ τὰς συχνοτέρας λοιπὸν κατανυκτικὰς ἐξομολογήσεις ὅπου ἔκαμνεν ὁ τρισμακάριος καὶ τὴν τελείαν μετάνοιαν τῆς ἐξ ἀγνοίας μεγάλης του ἁμαρτίας, ἐπέλαμψεν ἐν τῇ καρδίᾳ του ἔρως θεϊκὸς καὶ καταφλέγετο ἀκαταπαύστως πότε καὶ πῶς νὰ ἀξιωθῇ νὰ χύσῃ τὸ αἷμά του ὑπὲρ τῆς ἀγάπης τοῦ γλυκυτάτου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τοῦτο ἐφανέρωσεν εἰς τοὺς ἁγίους ἐκείνους πνευματικούς οἵτινες, κατὰ τὴν συνήθειαν καὶ τὸ χρέος των, ἠμπόδιζον αὐτὸν ἀπὸ τοῦτο, προβάλλοντες τοὺς πολλοὺς κινδύνους καὶ τὰς δυσκολίας ὅπου ἔχει τὸ μαρτύριον.