Μαθὼν δὲ τοῦτο καὶ ὁ Χατζῆ Στέφανος ἦλθεν εἰς αὐτὸν καὶ τὰ ἐμοιράσθησαν μετ’ εἰρήνης. Μόλον τοῦτο ὁ διάκονος Καλλίνικος δὲν ὠφελήθη οὐδὲ τὸ παραμικρὸν ἀπὸ τὴν ἀπόκτησιν τοιούτου θησαυροῦ. Ἀλλὰ καὶ ὁ Χατζῆ Στέφανος πολὺ ὀλίγα, δηλαδὴ μὲ μόνην τὴν εὐλάβειαν ὅπου μόνος του καὶ ὄχι καὶ ἄλλος κανεὶς εἶχεν εἰς αὐτά. Μόλις δὲ καὶ μετὰ βίας μετὰ ὁλοκλήρους εἴκοσι χρόνους, ὁπόταν κατὰ τύχην ἕνα ἐπίσημον ἐκκλησιαστικὸν πρόσωπον ἔτυχε νὰ λάβῃ εἰς χεῖράς του τὴν ἁγίαν κάραν καὶ τὴν περιειργάζετο μὲ θαυμασμόν, ἔπειτα ἔρριψε καὶ ἕνα ψυχρότατον μέν, ἀλλ’ ὅμως φρονιμώτατον καὶ ὠφελιμώτατον λόγον εἰπών· «Οὗτος, ἐὰν ἦτο Ἅγιος, ἄραγε τὸν θερμότατον ὑπερασπιστὴν καὶ συμπαραστάτην του εἰς τὸ μαρτύριον καὶ ἀλείπτην του χρηματίσαντα, πῶς δὲν ἤθελε τὸν φωτίσει νὰ φύγῃ ἀπὸ τὴν ἀναξίαν τοῦ ἐπαγγέλματός του ἀναστροφὴν ἐν τῷ κόσμῳ;».
Οὗτος ὁ λόγος ἐπέρασεν ὡς βέλος ὀξὺ εἰς τὴν καρδίαν τοῦ Χατζῆ Στεφάνου, ἐπειδὴ ἤναψεν εἰς αὐτον τὴν αὐτομεμψίαν, ὅτι ἐξ αἰτίας τῆς ὄχι ἀκριβοῦς πολιτεύσεώς μας ἀπιστεῖται ἡ ἀναντίρρητος καὶ ὁμολογουμένη ἁγιότης τῶν Μαρτύρων. Ὅθεν ἀμέσως κόπτων κάθε σύνδεσμον ὅπου τὸν ἐκράτει εἰς τὴν ἐν τῷ κόσμῳ ἀναστροφήν του, ἂν καὶ σεμνὴν καὶ ἀκατάγνωστον, ἀνεχώρησεν εὐθὺς διὰ τὸ Ἅγιον Ὄρος, φέρων μεθ’ ἑαυτοῦ καὶ τὸν ἱερώτατον θησαυρόν. Ὅλως τὸ ἐναντίον ἠκολούθησεν εἰς τὴν εὐλαβεστάτην μητέρα τοῦ Ἁγίου, μολονότι καὶ κοσμικήν, ἡ ὁποία ἀξιωθεῖσα καὶ αὐτή, πρὸς παρηγορίαν της, μέρος τοῦ ἁγίου λειψάνου, καθὼς ἦτο καὶ δίκαιον, δὲν ἔπαυσε νὰ ἐκτελῇ θαύματα, θεραπεύουσα ἀσθενεῖς. Τοῦτο δὲ ὅλον διὰ νὰ εἶναι ἀναντίρρητον καὶ ἀψευδὲς τό: «Ἐὰν ἡ συνείδησις ἡμῶν μὴ καταγινώσκῃ ἡμῶν, παρρησίαν ἔχομεν πρὸς τὸν Θεόν, ὥστε νὰ δυνάμεθα καὶ ὄρη μεθιστάνειν».
Ἡμεῖς δέ, Ἅγιοι Πατέρες καὶ ἀδελφοί, ἀναγινώσκοντες τὰ ἱερώτατα ἆθλα τῶν Ἁγίων, κἄν τε μαρτύρια, κἄν τε ἀγῶνας ἀσκητικούς, ἐπειδὴ δὲν μᾶς βιάζει κανεὶς ἄλλος νὰ τὰ μιμούμεθα, τοὐλάχιστον ἂς ζηλοῦμεν τὰ ἅγια παραδείγματα μὲ τὴν ἐκκοπὴν παντὸς πονηροῦ θελήματός μας· ἢ τὴν βίαν εἰς ἐκτέλεσιν καμμιᾶς ἀγαθοεργίας ἢ τοὐλάχιστον δικαίαν αὐτομεμψίαν διὰ νὰ ἀπολαμβάνωμεν καὶ τὴν ἐκ τῶν ἁγίων ἀναγνώσεων ὠφέλειάν μας· οὕτω δὲ νὰ διακείμεθα βέβαιοι καὶ πεπληροφορημένοι, ὅτι ἡ πρεσβεία τῶν Ἁγίων μᾶς βοηθεῖ εἰς τὸ νὰ ζήσωμεν θεαρέστως τὴν πρόσκαιρον ζωήν, κατὰ τὸν ἔνθεον σκοπόν μας, διὰ τὸν ὁποῖον ἀφήνομεν τὸν κόσμον καὶ τὰ ἐν κόσμῳ καὶ ἐρχόμεθα εἰς ταύτας τὰς ἱερὰς ἀναστροφὰς καὶ πολιτεύσεις ἵνα ἀξιωθῶμεν καὶ ἡμεῖς μετὰ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων καὶ τῶν Ὁσίων Πατέρων τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν· ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.