Ἔπειτα τὸν ἔρριψαν πάλιν ὡς νεκρὸν εἰς τὴν φυλακήν· ἀλλ’ ἡ θεία δύναμις ἐπρόφθασε καὶ εἰς καταισχύνην τῶν ἀθέων Ἀγαρηνῶν, εἰς στηριγμὸν δὲ τῆς σωτηρίας τῶν Ὀρθοδόξων, ἐφάνη ὁ Μάρτυς ὑγιὴς καὶ ὡραῖος ὡς πρότερον, ψάλλων: «Ἐξομολογήσομαί σοι, Κύριε, ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου, διηγήσομαι πάντα τὰ θαυμάσιά σου· εὐφρανθήσομαι καὶ ἀγαλλιάσομαι ἐν σοί… σῶσον τὸν δοῦλόν σου ὁ Θεός μου, τὸν ἐλπίζοντα ἐπὶ σέ… τὸ ἔλεός σου μέγα ἐπ’ ἐμέ, καὶ ἐρρύσω τὴν ψυχήν μου ἐξ ᾅδου κατωτάτου… ὁ Θεὸς παράνομοι ἐπανέστησαν ἐπ’ ἐμέ… Σύ, Κύριε, ὁ Θεός μου, οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος· ἐπίβλεψον ἐπ’ ἐμέ… Ἰδέτωσαν οἱ μισοῦντές με καὶ αἰσχυνθήτωσαν». Τούτους καὶ ἄλλους ψαλμοὺς καὶ εὐχὰς λέγων δὲν ἔπαυσεν ἀγαλλόμενος ἕως τῆς τρίτης ὥρας τῆς λαμπρᾶς καὶ ἀξιομνημονεύτου ἐκείνης Κυριακῆς, κατὰ τὴν ὁποίαν ἑωρτάζετο καὶ ἡ μνήμη τῆς Ἁγίας ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Εὐφημίας τῇ ἐνδεκάτῃ τοῦ Ἰουλίου.

Τότε συνήχθησαν πάντες οἱ προὔχοντες τῶν Ὀθωμανῶν καὶ εἶπον εἰς τὸν ηγεμονα· «Ἐφέντη! δὲν συμφέρει πλέον νὰ ζῇ αὐτὸς ὁ νέος, ὅστις ἐφάνη ἀπειθὴς καὶ καταισχύνεται ἡ θρησκεία μας μὲ τὸ πολὺ πεῖσμά του». Τότε ὁ ἡγεμὼν τὸν παρέδωκεν εἰς αὐτούς, τὰ τὸν ὑπάγωσιν εἰς τὸν Κριτὴν καὶ ἐὰν δὲν καταπεισθῇ νὰ γράψῃ τὴν κατ᾽ αὐτοῦ ἀπόφασιν. Ἐξάγουσι τότε αὐτὸν ἐκ τοῦ ἡγεμόνος γυμνόν, ἀνυπόδητον, ἀσκεπῆ καὶ ἡμίγυμνον. Αὐτὸς δὲ ὑπερχαρὴς ὅλος καὶ ὑπέρλαμπρος, ὡς ἄλλος Ἄγγελος ἐφαίνετο ὁ τρισόλβιος. Φθάσας δὲ εἰς τὸν Κριτὴν καὶ ἐρωτηθείς, αὐτὸς εἶπε μεγαλοφώνως τὸ «Πιστεύω» ὁλόκληρον παρρησίᾳ παντὸς τοῦ πλήθους τῶν Ἀγαρηνῶν, χωρὶς νὰ δειλιάσῃ ποσῶς. Τότε ἐβάφη κάλαμος ἀποφάσεως κεφαλικῆς τιμωρίας.

Ὅθεν ἔσυραν οἱ δήμιοι τὸν μακάριον, ὡς ἄγρια θηρία, καὶ ἔδερον αὐτὸν ἀσπλάγχνως, ἀλλ’ ἐκεῖνος ἔτρεχεν ὡς ὑπόπτερος ἀπὸ τὴν χαράν, ὅτι ἔφθασεν ἡ ὥρα τοῦ πεποθημένου τέλους του, ἕως εἰς τὸ λεγόμενον Μέλκατζα παζάρι, τόπον τῆς καταδίκης. Ἐκεῖ δὲ ἡτοιμάζετο ἕνας Ἄραψ δήμιος διὰ νὰ τὸν ἀποκεφαλίσῃ. Τότε μόνος ὁ Χριστομάρτυς ἐγονάτισε μὲ φαιδρὸν πρόσωπον, ἀλλ’ ὁ βάρβαρος, διὰ νὰ τὸν ἐκφοβίσῃ ἐμετατόπισεν αὐτὸν τρεῖς φοράς· ὁ δὲ Ἅγιος μηδὲν δειλιάσας μετεσηκώνετο καὶ ἐγονάτιζεν, ἕως ὅτου τὸν ἐκτύπησεν ὁ Ἄραψ μὲ τὴν μάχαιραν δι’ ὅλων του τῶν δυνάμεων, ἀλλὰ μόλις δύο δάκτυλα ἐκόπη ὁ μακάριος λαιμός του.