Περὶ τοῦ Σίμωνος, Σὴμ πρῶτον καλουμένου, τοῦ κομίσαντος τὸν χρυσὸν στέφανον καὶ ζώνην τοῦ Ἐσταυρωμένου εἰς τὸν Ὅσιον Ἀντώνιον.
Κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν εἶχεν ἔλθει πρὸς τὸν Ὅσιον Ἀντώνιον καὶ εἷς νέος, Σὴμ καλούμενος, ὅστις εἶχε πατέρα Ἰταλόν, Ἀφρικανὸν καλούμενον, αὐθέντην ἐπαρχίας τινὸς τῆς Ἰταλίας. Οὗτος ὁ Ἀφρικανὸς εἶχε δύο υἱούς, Φρὰμ τὸν ἕνα καὶ τὸν ἕτερον Σὴμ καλούμενον. Μετὰ δὲ τὸν θάνατον τοῦ πατρὸς αὐτῶν ὑπερίσχυσε κάποιος ἄρχων Ἰακοὺμ καλούμενος, ὅστις ἐκδιώξας τοὺς παῖδας ἐκ τῆς πατρικῆς ἡγεμονίας, ἔγινεν αὐτὸς κύριος τῆς αὐθεντίας. Ὁ δὲ Σὴμ ἐμβὰς εἰς πλοῖον ἀνεχώρησεν εἰς Ρωσίαν καὶ ἦλθεν εἰς Κίεβον, τὴν πρωτεύουσαν πόλιν, πρὸς τὸν εὐσεβέστατον ἡγεμόνα Ἰζεσλάβ, ὅστις ὑπεδέχθη αὐτὸν φιλοφρόνως καὶ ὠνόμασεν ἄρχοντα τῆς συγκλήτου· ἀκούσας δὲ οὗτος τὴν ἀρετὴν τοῦ Ὁσίου Ἀντωνίου ἔλαβεν εἰς αὐτὸν πολλὴν εὐλάβειαν.
Ὅτε λοιπὸν τὸ ἔθνος τῶν Πολοβτσιανῶν ἐκίνησε, τὸν πόλεμον κατὰ τῆς Ρωσίας, ὁ δὲ ἡγεμὼν τοῦ Κιέβου Ἰζεσλὰβ πρὶν ἀναχωρήσῃ διὰ τὸν πόλεμον μετέβη, ὡς εἴπομεν, μετὰ τῶν ἄλλων ἀρχόντων νὰ λάβῃ τὴν εὐλογίαν τοῦ Ὁσίου Ἀντωνίου, εἶχε μεθ’ ἑαυτοῦ καὶ τὸν Σήμ. Τότε ὁ Ὅσιος Ἀντώνιος, ἀφοῦ εἶπεν εἰς τοὺς ἄλλους διὰ τὴν καταστροφὴν τὴν ὁποίαν ἔμελλε νὰ πάθωσιν, ἐστράφη καὶ πρὸς τὸν Σὴμ καὶ τοῦ εἶπε· «Καὶ σύ, τέκνον, μέλλεις νὰ κινδυνεύσῃς· ὅμως ἡ ἄνωθεν πρόνοια θέλει σὲ βοηθήσει καὶ διαφυλάξει, ἐπειδὴ θὲλεις συνδράμει εἰς τὴν οἰκοδομὴν τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ, ὅστις μέλλει νὰ κτισθῇ ἐδῶ, σὺ δὲ πρῶτος μέλλεις νὰ ἐνταφιασθῇς εἰς αὐτόν».
Ἀφοῦ λοιπὸν συνεκροτήθη ὁ πόλεμος καὶ κατενικήθησαν οἱ Ρῶσοι, οἱ δὲ προορηθέντες δύο ἄρχοντες μετὰ τοῦ ἡγεμόνος ἔφυγον, ὁ Σήμ, μετ’ ἄλλου τινὸς ἄρχοντος ἐκ τοῦ αὐτοῦ στρατιωτικοῦ τάγματος, πληγωθέντες ἔπεσον ἡμιθανεῖς πνέοντες τὰ λοίσθια. Τότε ὁ Σὴμ ἐλθούσης ἐπ’ αὐτὸν τῆς θείας χάριτος συνῆλθεν εἰς ἑαυτὸν καὶ ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εἶδεν εἰς τὸ ὕψος τὸν Ναὸν ὅστις ἔμελλε νὰ οἰκοδομηθῇ ὕστερον. Τότε ἐμνήσθη τὴν πρόρρησιν τοῦ Ὁσίου Ἀντωνίου καὶ ἐδεήθη τοῦ Θεοῦ μετὰ δακρύων, ἵνα λυτρωθῇ τοῦ προκειμένου κινδύνου διὰ πρεσβειῶν τοῦ Ὁσίου Ἀντωνίου, Θεοδοσίου τοῦ μαθητοῦ αὐτοῦ καὶ τῆς Δεσποίνης Θεοτόκου. Δεομένου λοιπὸν αὐτοῦ ἐντενῶς, προέφθασεν αὐτὸν ἡ ἐξ ὕψους βοήθεια καὶ εὑρέθη ὅλως ὑγιής, ὁμοίως καὶ οἱ στρατιῶται αὐτοῦ, οἵτινες ἔκειντο πρὶν ὡς νεκροί, ἐγερθέντες παραδόξως ἔφυγον ἐκεῖθεν καὶ ἔφθασαν εἰς τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ Ὅσιον Ἀντώνιον, εἰς τὸν ὁποῖον διηγήθησαν τὰ συμβάντα.