Λόγος εἰς τὰ Ἅγια ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ Τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὄγδοον ζήτημα, εἶναι· Τί ὀνομάζεται φῶς; Καὶ λέγομεν εἰς αὐτό· Φῶς ὀνομάζεται ὁ Πατήρ, ὁ Υἱος, καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Φῶς ὀνομάζεται καὶ ὁ Ἄγγελος, ὅτι εἶναι τοῦ πρωταιτίου φωτὸς τῆς Ἁγίας Τριάδος μέτοχος, μετέχων ἀπὸ τὴν λάμψιν τοῦ Θεοῦ· φῶς ὀνομάζεται καὶ ὁ ἄνθρωπος, διότι ἔχει τὴν φωνήν, καὶ ὅ,τι βουληθῇ τὸ φανερώνει μὲ τὴν φωνήν του· φῶς ὀνομάζεται καὶ ἐκεῖνο ποὺ ἐδίωξε τὸ πρωτόγονον σκότος· φῶς ὀνομάζεται καὶ ἡ ἐντολή, ποὺ ἔδωκεν ὁ Θεὸς εἰς τὸν Ἀδάμ, καθὼς τὸ λέγει καὶ ὁ Προφήτης Δαβίδ· «Λύχνος τοῖς ποσί μου ὁ νόμος σου, καὶ φῶς ταῖς τρίβοις μου». Καὶ πάλιν ἀλλαχοῦ· «Διότι φῶς τὰ προστάγματά σου»· φῶς ὀνομάζεται καὶ ὁ νόμος ποὺ ἔδωκεν ὁ Θεὸς εἰς τοὺς Ἑβραίους· φῶς ὀνομάζεται καὶ τὸ πῦρ ἐκεῖνο, ποὺ ἐφλόγιζε τὴν βάτον, καὶ δὲν τὴν ἔκαιε· φῶς ὀνομάζεται καὶ ὁ στῦλος πυρός, ποὺ ὡδήγει τοὺς Ἑβραίους μετὰ τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν, καὶ ἐπεριπατοῦσαν τὴν νύκτα· φῶς ὀνομάζεται καὶ ἐκεῖνο τὸ πῦρ, ποὺ ἥρπασε τὸν Προφήτην Ἠλίαν φῶς ὀνομάζεται καὶ ἐκεῖνο ποὺ ἐφάνη εἰς τοὺς ποιμένας, ὅταν ἐγεννήθη ὁ Χριστὸς εἰς τὸ σπήλαιον· φῶς ὀνομάζεται καὶ τοῦ ἀστέρος ἡ λάμψις, ποὺ ὡδήγει τοὺς Μάγους ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴν ἕως τὴν Βηθλεέμ· φῶς ὀνομάζεται καὶ ἐκεῖνο ποὺ ἔδειξεν ὁ Χριστὸς εἰς τὸ Θαβώριον ὄρος, καὶ ἔλαμψεν ἐμπρὸς εἰς τοὺς Μαθητάς· φῶς ὀνομάζεται καὶ ἡ φαντασία ἐκείνη, ποὺ ἐσκότισε τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου· φῶς ὀνομάζεται καὶ ἐκεῖνο, ποὺ μέλλουν νὰ λάμψουν οἱ δίκαιοι εἰς τὴν δευτέραν Παρουσίαν· φῶς ὀνομάζεται καθαρῶς καὶ καθολικὰ τὸ Ἅγιον Βάπτισμα. Ἰδοὺ βοηθείᾳ Θεοῦ ἐλύσαμεν καὶ τὸ ὄγδοον ζήτημα.

Ἔνατον ζήτημα εἶναι· Διατί γίνεται τὸ Βάπτισμα δι’ ὕδατος καὶ Ἁγίου Πνεύματος; Λέγομεν εἰς αὐτό, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι διπλοῦς, ἀπὸ τὸ σῶμα καὶ ἀπὸ τὴν ψυχήν· καὶ τὸ μὲν σῶμα εἶναι αἰσθητόν, ὡς τὸ προείπομεν εἰς τὴν ἀρχὴν τοῦ λόγου, ἡ δὲ ψυχὴ εἶναι νοερὰ καὶ ἄϋλος. Ὁμοίως καὶ τὸ Βάπτισμα γίνεται διὰ τοῦ ὕδατος μέν, τὸ ὁποῖον εἶναι αἰσθητόν, καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸ ὁποῖον εἶναι νοητὸν καὶ ἄϋλον. Καὶ ὅτι τὸ μὲν σῶμα, ὅταν θέλωμεν νὰ τὸ καθαρίσωμεν, δι’ ὕδατος τὸ καθαρίζομεν, τὴν δὲ ψυχὴν τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον τὴν καθαρίζει καὶ τὴν λαμπρύνει· διὰ τοῦτο ἔλεγε καὶ ὁ Προφήτης Ἠσαΐας· «Λούσασθε καὶ καθαροὶ γίνεσθε, ἀφέλεσθε τὰς πονηρίας ἀπὸ τῶν καρδιῶν ὑμῶν ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν μου»· ἤτοι, ἡ μὲν πλύσις διὰ τοῦ ὕδατος καθαρίζει τὸ σῶμα, ἡ δὲ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος λαμπρύνει τὴν ψυχὴν καὶ τὴν


Ὑποσημειώσεις

[1] Ἡ δὲ δύναμις ἐκείνων, οἵτινες κατέπεσον εἰς τὰ καταχθόνια, συνετρίβη μὲ τὴν κάθοδον τοῦ Κυρίου εἰς τὸν Ἅδην μετὰ τὴν σταύρωσιν, ἀφ’ ὅτου ἀναστὰς συνεξανέστησε καὶ ἅπαν τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων.