Ὡς προεῖδεν ὁ Ἅγιος τὴν ὥραν τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ἔστειλε καὶ ἐκάλεσε τὸν Ἑβραῖον μὲ τὴν πρόφασιν, ὅτι τὸν εἶχεν ἀνάγκην, ἵνα τὸν ἰατρεύσῃ καὶ εἶπεν εἰς αὐτον· «Τί λέγεις, Ἰωσήφ; Πότε ἀποθνήσκω;». Ἐκεῖνος δέ, λαβὼν τὸν σφυγμὸν τοῦ Ἁγίου καὶ ἐννοήσας ὅτι ἔφθασε τὸ τέλος, ἀπεκρίθη· «Σήμερον, δέσποτα, ἀποθνήσκεις, κατὰ τὴν δύσιν τοῦ ἡλίου». Εἶπε τότε ὁ Ἅγιος· «Δὲν γνωρίζεις». «Πίστευσον, δέσποτα, εἶπεν ὁ Ἰωσήφ. Σήμερον μέλλουσι νὰ δύσωσι δύο ἥλιοι. Σύ, ὁ λαμπρὸς φωστὴρ τῆς Καισαρείας, καὶ ὁ αἰσθητὸς ἥλιος». «Καὶ ἐὰν δὲν άποθάνω μέχρι τοῦ μεσονυκτίου, τί θὰ πράξῃς;» ἠρώτησεν ὁ Ἅγιος. «Ἀδύνατον εἶναι νὰ συμβῇ τοῦτο, δέσποτα, ἀπεκρίθη ὁ ἰατρός. Μόνον ἐν ὅσῳ ἔχεις φωνήν, πρόσταξον ὅ,τι ἐπιθυμεῖς διὰ τὴν Ἐκκλησίαν σου καὶ τὰς ὑποθέσεις σου, διότι δὲν θέλει σὲ προφθάσει ἡ ἑσπέρα». Ἀλλὰ ἐὰν ζήσω μέχρι τῆς πρωΐας, τί θέλεις πράξει;» εἶπεν ὁ Ἅγιος. Ἀπήντησε τότε ὁ ἰατρός· «Ἐὰν ζήσῃ ἡ ἁγιωσύνη σου ἕως αὔριον, ἐγὼ νὰ ἀποθάνω». Εἶπε τότε ὁ Ἅγιος· «Καλῶς εἶπας. Νὰ ἀποθάνῃς τῇ ἁμαρτίᾳ καὶ νὰ ζήσῃς ἐν Χριστῷ». Ἀπεκρίθη τότε ὁ Ἑβραῖος· «Γνωρίζω ὅτι ἐπιθυμεῖς, δέσποτα, νὰ βαπτισθῶ. Ἀλλὰ εἶναι ἀδύνατον νὰ ζήσῃ ἡ ἱερωσύνη σου, ἐπειδὴ φύσις ἀνθρώπου δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ παραβῇ τοὺς νόμους τῆς ἰατρικῆς».

Ταῦτα καὶ ἄλλα ἀφοῦ εἶπεν, ὁ Ἑβραῖος, ὡμολόγησε μεθ’ ὅρκου καὶ βαρέος στοιχήματος, ὃτι ἐὰν ζήσῃ ὁ Ἅγιος ἓως τὴν αὔριον, θὰ βαπτισθῇ μετὰ πάσης τῆς οἰκογένειάς του. Ὡς δὲ ἀπῆλθεν ὁ Εβραῖος, παρεκάλεσεν ὁ Ἅγιος τὸν Θεὸν νὰ ζήσῃ μέχρις αὔριον, ἀφ’ ἑνὸς ἵνα προλάβῃ τὸ λείψανον αὐτοῦ ἡ γυνὴ ἐκείνη, περὶ ἧς ὡμιλήσαμεν, ἐξ ἄλλου δὲ διὰ νὰ βαπτίσῃ καὶ τὸν Ἑβραῖον. Ὁ δὲ πανάγαθος Θεὸς ἐπήκουσε τῆς δεήσεως αὐτοῦ. Καὶ τούτου γενομένου ἀπέστειλεν ἐνωρὶς τὴν πρωΐαν τῆς ἑπομένης νὰ καλέσωσι τὸν ἰατρόν. Οὗτος δὲ δυσπιστῶν μετέβαινε, νομίζων ὅτι θὰ εὕρῃ τὸν Ἅγιον τεθνεῶτα. Ὡς δὲ εἶδεν αὐτὸν ζῶντα, σταθεὶς ἔκθαμβος, ἔπεσεν ἔπειτα πρὸ τῶν ποδῶν τοῦ Ἁγίου καὶ εἶπε· «Μέγας ὁ Θεὸς τῶν Χριστιανῶν. Δὲν εἶναι ἄλλος Θεὸς πλὴν αὐτοῦ. Εἰς τοῦτον πιστεύω καὶ ἐγὼ καὶ βαπτίζομαι σήμερον». Εἶπε τότε εἰς αὐτὸν ὁ Ἅγιος· «Ἐγὼ θέλω σὲ βαπτίσει καὶ ὅλην τὴν οἰκογένειάν σου».

Ὁ δὲ Ἑβραῖος, ἀφοῦ ἐπλησίασε τὸν Ἅγιον καὶ λαβὼν τὸν σφυγμὸν αὐτοῦ εἶδεν ὁτι ἐνεκρώθησαν τελείως αἱ φλέβες αὐτοῦ, εἶπεν· «Ἠτόνησαν αἱ δυνάμεις σου, δέσποτα, καὶ ἡ φύσις εἰς τέλος ἠσθένησεν». «Ἔχομεν τὸν Δημιουργὸν τῆς φύσεως, ὅστις ἐνδυναμώνει ἡμᾶς» εἶπεν ὁ Ἅγιος. Τοῦτο δὲ εἰπών, ἠγέρθη καὶ εἰσῆλθε περιπατῶν εἰς τὴν ἁγίαν Ἐκκλησἴαν, ὅπου βαπτίσας τὸν ἰατρὸν μετὰ πάσης τῆς οἰκογενείας αὐτοῦ ὠνόμασεν αὐτὸν