Ταῦτα ὁ ἀδελφὸς διηγούμενος ἐδάκρυε πικρῶς, καὶ ἐστέναζεν ὄχι μόνον αὐτός, ἀλλὰ καὶ ἡμεῖς συμπονοῦντες τοὺς ἀδελφοὺς ἐκλαίομεν ἅπαντες. Ὁ δὲ πάλιν ἔλεγε· «Πῶς νὰ εἴπω, ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες μου, ὅσα οἱ ὀφθαλμοί μου εἶδον; Ἦτο ἐκεῖ ἕνας Μοναχός, Ἀδὰμ καλούμενος, ὅστις εἶχε συγγενῆ τινα νέον μονάζοντα, ὀνόματι Σέργιον, ὅστις ἦτο χρόνων δέκα πέντε καὶ τὸν ἀνέθρεψεν ὁ γέρων ἀπὸ μικρὸν βρέφος, διδάξας αὐτὸν πᾶσαν ἀκρίβειαν τοῦ ἁγίου σχήματος. Τοῦτον ἰδόντες οἱ βάρβαροι, τὸν ὠρέχθησαν ὡς νεώτερον εἰς τὸ πρόσωπον. Λαβὼν δὲ αὐτὸν εἷς ἀπὸ τὴν χεῖρα τὸν ἔσυρεν ἔξω, ἐκεῖνος δὲ ὁ ἀείμνηστος, βλέπων ὅτι δὲν ἠξιώθη νὰ τελειωθῇ μὲ τοὺς ἄλλους Ὁσίους, ἀλλὰ ὡδηγεῖτο νὰ γίνῃ συνοδοιπόρος καὶ ὁμοδίαιτος μὲ τοὺς ἀσεβεστάτους ὁ εὐσεβέστατος, ἐδάκρυε πικρῶς ὀλολύζων· ἔπειτα ἰδὼν ὅτι δὲν τὸν ὠφελοῦσαν τὰ δάκρυα, ἀπορρίψας πᾶσαν δειλίαν καὶ φόβον ἀπὸ τὸν ἑαυτόν του, ἔδραμε μὲ ἀνδρεῖον φρόνημα ὡς στρατιώτης γενναῖος, καὶ ἀνέσπασεν ἕνα ξίφος ἀπὸ ἕνα βάρβαρον καὶ ἐκτύπησεν ἄλλον τινὰ εἰς τὸν ὦμον, διὰ νὰ θυμωθοῦν νὰ τὸν θανατώσουν. Καὶ οὕτως ἔγινε τὸ πρᾶγμα, καθὼς τὸ ἐσκέφθη ὁ πάνσοφος. Ὅτι θυμωθέντες κατὰ πολλὰ οἱ ἀνήμεροι καὶ τρίζοντες τοὺς ὀδόντας τὸν κατέκοψαν εἰς πολλὰ τεμάχια· ὅταν δὲ τὸν ἐθανάτωναν ἔψαλλε ταῦτα ἀγαλλόμενος· «Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ὅτι δὲν μᾶς ἀφῆκεν εἰς χεῖρας ἀνθρώπων ἁμαρτωλῶν». Καὶ ταῦτα εἰπὼν ἐκοιμήθη ὁ τρισμακάριος· οὗτοι δὲ κατέκοπτον αὐτὸν καὶ μετὰ θάνατον προξενοῦντες αὐτῷ ζωὴν ἀθάνατον. Πίπτοντες λοιπὸν οἱ Ἅγιοι, μηδὲν δειλιῶντες οὔτε θλιβόμενοι, ἀλλὰ χαίροντες καὶ εὐχαριστοῦντες τὸν Κύριον, ἐπλήρωσαν τὸν Ναὸν ἀπὸ αἵματα. Καὶ τὰ μὲν ἅγια σώματα ἔμειναν ἐδῶ εἰς τὴν γῆν ὡς γήϊνα, τὰ δὲ πνεύματα ἀνῆλθον εἰς τὰ οὐράνια, νὰ συναγάλλωνται μετὰ τῶν Μαρτύρων αἰώνια».
«Οἱ δὲ βάρβαροι, ἀφοῦ ἐφόνευσαν ἅπαντας, ἐρευνοῦσαν πάντα τόπον, ἐλπίζοντες νὰ εὕρουν πρᾶγμά τι πολύτιμον· διότι δὲν ἐγνώριζον οἱ ἀνόσιοι, ὅτι οἱ Ὅσιοι Μάρτυρες δὲν ἀπέκτησαν οὐδὲν ἄλλο εἰς τοῦτον τὸν κόσμον, ἀλλὰ μόνον τὰ σώματα διὰ μέσου τῶν ὁποίων τοὺς οὐρανοὺς ἐκληρονόμησαν· ἐγὼ δὲ ὁ ἐλάχιστος παρέμενα κεκρυμμένος εἰς τὰ βαΐα τρέμων καὶ φοβούμενος μήπως καὶ ἔλθουν νὰ ἐρευνήσουν καὶ ἐκεῖ καὶ μὲ εὕρουν. Παρεκάλουν δὲ τὸν Κύριον νὰ μὲ σκεπάσῃ ἂν εἶναι ὁρισμός του, ὡς εὔσπλαγχνος· ἦλθον δὲ οἱ φονεῖς εἰς τὸν τόπον ὅπου εὑρισκόμην, καὶ βλέποντες ὅτι ἦσαν βαΐα, τὰ κατεφρόνησαν, ἢ καὶ ὁ Θεὸς τοὺς ἐσκότισε, διὰ νὰ μὴ μὲ φονεύσωσιν· ἰδόντες λοιπὸν ὅτι δὲν εὑρίσκουσι τίποτε χρήσιμον οἱ ἄχρηστοι