πῶς σὺ ἐτόλμησες καὶ ἦλθες ἐδῶ;». Ὁ δὲ Ἅγιος ἠρώτησε τὴν γυναῖκα λέγων· «Ποία εἶσαι σύ;». Ἀπεκρίθη ἡ γυνή· «Ἐγὼ εἶμαι Χριστιανὴ καὶ ἔχω κτῆμα ἀπὸ τοὺς γονεῖς μου ἐδῶ, ἐκ τοῦ φόβου δὲ τοῦ θηρίου θὰ τὸ ἀφήσω, διότι πολλοὺς ἀνθρώπους εἶδον ἐνώπιόν μου, ὅπου τοὺς ἐφόνευσεν ὁ δράκων. Διὰ τοῦτο, σὲ παρακαλῶ, νὰ μὴ μείνῃς εἰς αὐτὸν τὸν τόπον καὶ γίνῃς τροφὴ τοῦ θηρίου».

Ἐνθαρρύνων τότε ὁ Ἅγιος τὴν γυναῖκα ἐκείνην λέγει πρὸς αὐτήν· «Γύναι, μὴ φοβοῦ, μηδὲ δάκρυζε· σήμερον θέλεις ἐλευθερωθῆ ἀπ’ τὸ θηρίον αὐτό· ὁ Κύριός μου Ἰησοῦς Χριστὸς θέλει καταργήσει τὴν δύναμίν του καὶ θέλει σᾶς λυτρώσει ἀπὸ τὸν πειρασμόν του· ἐπειδὴ δὲ εἶχες τὴν καλωσύνην νὰ μὲ ξυπνήσῃς, εὔχομαι νὰ σοῦ δώσῃ πάλιν ὁ Θεὸς τὸν τόπον, τὸν ὁποῖον εἶχες κληρονομίαν». Αὐτὰ εἶπεν ὁ Ἅγιος καὶ ποιήσας τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ ἀνέβη εἰς τὸν ἵππον του καὶ ὥρμησεν ἐντὸς τοῦ δάσους, τότε ἤκουσε τὸν θόρυβον τὸν ὁποῖον ἔκαμνε τὸ θηρίον. Ὅθεν ἔδραμεν εὐθὺς πρὸς τὸ σημεῖον ἀπὸ τὸ ὁποῖον ἤρχετο ὁ θόρυβος καὶ εἶδεν, ὅτι ἐξήρχετο ὁ δράκων ἐκ τῆς κρύπτης του, πολὺ φοβερὸς καὶ πῦρ ἐξήρχετο ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν του, ἔκαμνε, δὲ καὶ συριγμὸν δυνατόν. Εὐθὺς τότε ὁ Ἅγιος, ποιήσας τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἔδραμεν ἐναντίον τοῦ δράκοντος καὶ μὲ τὸ κοντάριόν του τὸν ἐκτύπησεν εἰς τὴν κεφαλήν. Τὸ δὲ θηρίον ἐκ τοῦ πόνου ἐσύριξε δυνατὰ καὶ περιέστρεψε τὴν οὐράν του· ἀφοῦ δὲ ἔκαμε καὶ ἄλλα φοβερά τινα σχήματα ἐψόφησε. Τότε ὁ Ἅγιος ἐξῆλθεν ἀπὸ τὸ δάσος χαίρων καὶ γνωρίζων, ὅτι ἦτο θέλημα Θεοῦ νὰ μαρτυρήσῃ, διότι ἠννόησεν, ὅτι ὅπως ἐνίκησε τὸν αἰσθητὸν δράκοντα θὰ νικήσῃ καὶ τὴν δύναμιν τοῦ νοητοῦ θηρίου, τοῦ διαβόλου. Ἀφοῦ λοιπὸν ἠλευθέρωσε τὸν τόπον ἐκεῖνον ὁ Ἅγιος μετέβη πάλιν πρὸς τοὺς λοιποὺς στρατιώτας τοῦ τάγματός του.

Διάγων λοιπὸν ὁ Ἅγιος μετὰ τοῦ τάγματος του ἦλθεν ὁ καιρὸς κατὰ τὸν ὁποῖον οἱ στρατιῶται καὶ ὁ ἀρχηγὸς των Βρίγκας ἤθελον νὰ θυσιάσουν εἰς τὰ εἴδωλα· καὶ οἱ μὲν ἄλλοι στρατιῶται μετέβαινον καὶ ἐθυσίαζον, ὁ δὲ μακάριος Θεόδωρος ἔμενεν εἰς τὴν σκηνήν του. Τότε ἐγνωρίσθη, ὅτι εἶναι Χριστιανός. Ὁ δὲ Βρίγκας συναθροίσας ὅλον τὸν στρατὸν λέγει πρὸς τὸν Ἅγιον· «Θεόδωρε, διατί δὲν θυσιάζεις ὅπως ὅλοι μας; Ἢ μήπως εἶσαι Χριστιανός;». Ἀπεκρίθη τότε ὁ Ἅγιος μὲ πολλὴν παρρησίαν, λέγων· «Ἐγὼ εἶμαι Χριστιανὸς ἐξ ἀρχῆς καὶ εἰς τὸν Χριστόν μου πιστεύω καὶ εἰς αὐτὸν θέλω νὰ θυσιάζω». Λέγει ὁ Βρίγκας· «Θεόδωρε, ἔχε τὴν πρώτην σου τιμὴν καὶ ἔλα νὰ θυσιάσῃς εἰς τὰ εἴδωλα, μὴ θέλεις δὲ σήμερον νὰ ἀτιμασθῇ ἀπὸ ὅλον σου τὸ γένος καὶ ἀπὸ ὅλους τοὺς συντρόφους σου καὶ πάθῃς κακόν, ἀλλὰ θυσίασε, ὅπως ὅλοι οἱ ἄλλοι στρατιῶται, καὶ μὴ γίνεσαι παραβάτης τῶν βασιλικῶν διαταγμάτων διότι, ἐὰν τὸ μάθῃ ὁ βασιλεύς θὰ πάθῃς μεγάλην ζημίαν». Ὁ δὲ Ἅγιος ἀπεκρίθη·