Δὲν ἐγέννησαν δὲ οἱ γονεῖς αὐτοῦ ἄλλον υἱὸν οὔτε πρότερον οὔτε ὕστερον καὶ τοῦτο ἵνα φανῇ ὅτι εἰς τὸ ἑξῆς ἄλλος ἀδελφὸς δὲν θέλει δυνηθῆ νὰ φθάσῃ αὐτὸν εἰς τὴν ἀρετήν. Βρέφος δὲ ἔτι ὢν ἐδείκνυε τὶς ἤθελε γίνει μετὰ ταῦτα, διότι ὅλας τὰς ἡμέρας τῆς ἑβδομάδος, πλὴν Τετάρτης καὶ Παρασκευῆς, ἐθήλαζεν ὡς καὶ τὰ λοιπὰ βρέφη, κατὰ δὲ τὴν Τετάρτην καὶ τὴν Παρασκευὴν οὐδόλως ἔβαζε τὸν μαστὸν τῆς μητρὸς αὐτοῦ εἰς τὸ στόμα του εἰμὴ μόνον ἅπαξ τῆς ἡμέρας· καὶ τοῦτο μετὰ τὴν δύσιν τοῦ ἡλίου.
Τοιοῦτος ἐφαίνετο ἀπ’ ἀρχῆς καὶ παιδιόθεν ὁ Ἅγιος, ὅτι δηλαδὴ θὰ εὐαρεστήσῃ τὸν Θεόν. Ὅταν δὲ ἦλθεν εἰς ἡλικίαν δεκτικὴν μαθήσεως, ἐφοίτησεν εἰς τὸ σχολεῖον καὶ ἔμαθε τὰ ἀρκοῦντα εἰς αὐτὸν γράμματα. Καὶ τὰς μὲν ἀτάκτους καὶ ἀπρεπεῖς συνομιλίας καὶ συναναστροφὰς τῶν νέων καθ’ ὁλοκληρίαν ἐμίσει, ἠγάπα δὲ μόνον τὸ νὰ πηγαίνῃ τακτικὰ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ νὰ συναναστρέφηται μετὰ τῶν φρονίμων καὶ γερόντων, ὅπως λαμβάνῃ παρ’ αὐτῶν καλὰς συμβουλὰς ὠφελούμενος ψυχικῶς, τοῦτο δὲ εἶχεν ὡς κύριον ἔργον. Τοιοῦτος δὲ ὢν καὶ παρ’ ὅλων τιμώμενος, ἀνδρωθεὶς δὲ καὶ κατὰ τὴν ἡλικίαν καὶ τὴν φρόνησιν, ὁ Ἅγιος ἐκρίθη ἄξιος Ἱερωσύνης ἀπὸ τὸν Ἀρχιερέα τοῦ καιροῦ ἐκείνου, Νικόλαον καὶ αὐτὸν καλούμενον, ὅστις καὶ τὸν ἐχειροτόνησεν Ἱερέα. Ἦτο δὲ ὁ Ἀρχιερεὺς ἐκεῖνος ἀδελφὸς τοῦ πατρός του, ἀναφέρεται δὲ εἰς τὸν λόγον τοῦ Ἁγίου ὅτι ὅταν ἐχειροτονεῖτο παρὰ τοῦ θείου του Ἱερεύς, προεῖπεν ἐκεῖνος δι’ αὐτὸν ἐνώπιον πάντων, ἐκ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος φωτισθείς, ὅτι ἔμελλε νὰ χειροτονηθῆ καὶ Ἀρχιερεὺς καὶ πολλοὺς τεθλιμμένους θέλει παρηγορήσει καὶ πολλὰς ψυχὰς θέλει ἐξαποστείλει εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ὡς τὸ ἔδειξαν καὶ τὰ πράγματα ὕστερον καὶ ἠλήθευσεν ὁ λόγος τοῦ Ἀρχιερέως καὶ θείου του.
Ἀφ’ ὅτου λοιπὸν ὁ Ἅγιος ἐχειροτονήθη Ἱερεὺς τίς δύναται νὰ διηγηθῇ ὅσας ἀρετὰς καὶ καλωσύνας ἔκαμνε; τίς τὰς ἀγρυπνίας, τὰς νηστείας, τὴν ἐγκράτειαν καὶ τὰς προσευχὰς ὑπὲρ τοῦ λαοῦ; Ταῦτα βλέπων καὶ ὁ θεῖος του, ὁ Ἀρχιερεὺς Νικόλαος, ἐθαύμαζε διότι τοσοῦτον μέγας κατέστη εἰς τὴν ἀρετήν. Θέλων δὲ νὰ ὑπάγῃ χάριν προσκυνήσεως εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, ἀφῆκε τὸν Ἅγιον ἐπίτροπον τοῦ θρόνου του καὶ ἐπιτηρητὴν εἰς τὸ Μοναστήριον, τὸ ὁποῖον εἶχε κτίσει ὁ ἴδιος ἐπονομάσας αὐτὸ Νέαν Σιών. Ἐκυβέρνα δὲ ὁ Ἅγιος καὶ τὴν Ἐπισκοπὴν καὶ τὸ Μοναστήριον ὡς νὰ ἦτο ὁ ἴδιος ὁ Ἀρχιερεύς. Ἀλλ’ αὐτὰ μὲν ἔγιναν ὕστερον, τὰ δὲ κατ’ ἀρχὰς ἀκούσατε.