ΙΩΑΝΝΗΣ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν ὁ ἐπιλεγόμενος Δαμασκηνὸς ἦτο κατὰ τὸν καιρόν τοῦ βασιλέως Λέοντος Γ’ τοῦ Ἰσαύρου, τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη ψιζ’ (717)-ψμα’ (741), ἔφθασε δὲ καὶ ἕως τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Κωνσταντίνου τοῦ Κοπρωνύμου, τοῦ ἐν ἔτει ψμα’ (741) βασιλεύσαντος. Ἀπεκλήθη δὲ ὁ Ἅγιος Δαμασκηνὸς ἐκ τοῦ ὀνόματος τῆς ἰδιαιτέρας αὐτοῦ πατρίδος Δαμασκοῦ [1] πόλεως τῆς Συρίας εἰς τὴν ὁποίαν ἐγεννήθη καὶ ἀνετράφη. Ἦτο δὲ τότε ἡ μεγαλόπολις Δαμασκὸς ὑπεξούσιος εἰς τοὺς Ἀγαρηνούς, ὅλοι δὲ οἱ κάτοικοι αὐτῆς ἦσαν ἀλλόπιστοι, ὀπαδοὶ τῆς πλάνης τοῦ ἀντιχρίστου Μωάμεθ, μόνον ἓν ἀνδρόγυνον ἐνάρετον καὶ χαριτωμένον ἐλάτρευε τὸν ἀληθῆ Θεὸν καὶ ἐφύλαττεν ἀκριβῶς τὴν εὐσέβειαν, οἱ γεννήτορες τοῦ θαυμασίου Ἰωάννου, οἵτινες μόνοι ἵσταντο ὡς ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν ὡς ρόδα εὐώδη καὶ εὐθαλέστατα, τηρήσαντες ἕως τέλους, ἐν μέσῳ τοσούτων ἀσεβῶν τὴν χριστεπώνυμον κλῆσιν, ὡς κλῆρον λαμπρὸν καὶ πλοῦτον ἀναφαίρετον. Ὅθεν τόσον τοὺς ὕψωσεν ἡ ἀρετὴ καὶ τοιουτοτρόπως τοὺς ἐθαυμάστωσεν, ὥστε οὗτοι οἱ αἰχμάλωτοι ἔγιναν, ὢ τοῦ θαύματος! κριταὶ καὶ ἡγεμόνες τῶν κυρίων αὐτῶν. Καθώς ποτε τοῦτο ἠκολούθησε καὶ εἰς τὸν Δανιὴλ καὶ τοὺς Ἁγίους τρεῖς Παῖδας, οἵτινες ἦσαν αἰχμάλωτοι τῶν Ἀσσυρίων καὶ εἰς τὸν Ἰωσήφ, ὅστις ἦτο αἰχμάλωτος τῶν Αἰγυπτίων, τοὺς ὁποίους διὰ τὴν ἀρετήν των ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος· οὕτω, λέγω, καὶ τώρα πάλιν εἰς τὴν Δαμασκόν, μὲ τὸ νὰ εἶναι ὁ πατὴρ τοῦ Ἰωάννου ἐνάρετος, τὸν ἐδόξασεν ὁ Κύριος καὶ ἦτο πρωτοσύμβουλος τοῦ Ἀμηρᾶ. Τοῦτον ἐπροτίμησεν ὁ ἀσεβὴς ἐκεῖνος νὰ ἔχῃ μύστην καὶ κοινωνὸν εἰς τὰς βουλάς, ἂν καὶ ἀλλότριον τῆς θρησκείας του, διὰ τὸν πλοῦτον αὐτοῦ καὶ τὴν τοῦ γένους του περιφάνειαν καὶ τὸν ἔκαμε διοικητὴν τῶν δημοσίων πραγμάτων, ὅστις ἐκυβέρνα τὴν χώραν μὲ δικαιοσύνην καὶ σοφίαν θαυμάσιον.

Ἦτο δὲ ὁ εὐλογημένος ἐκεῖνος πατὴρ τοῦ Ἰωάννου καὶ κατὰ πολλὰ εὔσπλαγχνος καὶ ἔδιδεν ἀπὸ τὸν πλοῦτον του καθ’ ἑκάστην διὰ νὰ ἐξαγοράζῃ, καὶ νὰ ἀπελευθερώνῃ τοὺς αἰχμαλώτους ἀπὸ τοὺς Ἀγαρηνούς, διότι πολλοὶ ἐξ αὐτῶν ἐκινδύνευον καὶ κατὰ τὴν ψυχὴν καὶ κατὰ τὸ σῶμα. Ἔπειτα τοὺς ἔδιδε καὶ τόπον νὰ σπέρνουν, καὶ νὰ παράγουν τὰ ζωοτροφίας των ὅσοι ἤθελον νὰ ἀπομείνουν εἰς τὴν Ἰουδαίαν ἢ τὴν Παλαιστίνην, εἰς τὰς ὁποίας χώρας εἶχε πολλὰ χωράφια. Ὅσοι δὲ πάλιν δὲν ἤθελον νὰ μείνωσιν ἐκεῖ, τοὺς ἔδιδεν ἐγγράφως τὴν ἀπελευθέρωσίν των καὶ ἔξοδα διὰ τὸν δρόμον, νὰ ὑπάγουν ὅπου ἕκαστος ἐπεθύμει.