Ταῦτα μαθὼν μετὰ τὴν τρίτην ἡμέραν ὁ ἔπαρχος ἔστειλε στρατιώτας καὶ ἔφεραν αὐτοὺς εἰς τὸ κριτήριον, τοὺς παρεκάλεσε δὲ πολὺ νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὴν προτέραν πλάνην, ὑποσχόμενος νὰ τοὺς ἀφήσῃ ἐλευθέρους καὶ νὰ τοὺς δώσῃ καὶ πολλὰ χαρίσματα· ἀλλὰ δὲν ἐδέχθησαν οἱ ἀείμνηστοι, οὔτε ζωὴν προέκριναν πρόσκαιρον, μόνον τὴν αἰώνιον ἐπεπόθησαν. Δοκιμάσας λοιπὸν αὐτοὺς ὁ ἔπαρχος μὲ διάφορα κολαστήρια καὶ μὴ δυνηθεὶς νὰ τοὺς νικήσῃ, ἀπεκεφάλισεν ἅπαντας. Τὴν δὲ μακαρίαν Ἀναστασίαν προσέταξε νὰ δέσουν εἰς τοὺς πασσάλους καὶ νὰ θέσουν πέριξ αὐτῆς πῦρ νὰ τὴν κατακαύσουν, τούτου δὲ γενομένου παρέδωκε καὶ αὕτη τὴν μακαρίαν ψυχήν της εἰς χεῖρας Θεοῦ, τῇ κβ’ (22ᾳ) τοῦ μηνὸς Δεκεμβρίου.
Γυνὴ δέ τις τὴν κλῆσιν Ἀπολλωνία, τὸ γένος ἐπίσημος, παρεκάλεσε τὴν γυναῖκα τοῦ ἐπάρχου καὶ τῆς ἐχάρισε τὸ ἱερὸν Λείψανον τῆς Ἀναστασίας, τὸ ὁποῖον ἐνεταφίασεν εὐλαβῶς εἰς τὸν κῆπον της. Μετὰ δὲ ταῦτα ἔκτισε καὶ Ναὸν πολυτελῆ καὶ περίβλεπτον εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ τὴν ἑώρταζε κατ’ ἔτος πλουσιοπάροχα. Ὕστερον μετὰ πολλὰ ἔτη ἔκτισαν εἰς Κωνσταντινούπολιν μεγαλοπρεπῆ Ναὸν τῆς Ἁγίας καὶ ἔφεραν ἐκεῖ τὸ σεβάσμιον αὐτῆς καὶ πολυτίμητον Λείψανον, τὸ ὁποῖον ἦτο θησαυρὸς ἀγαθῶν, θαυμάτων πηγὴ καὶ ρῶσις ψυχῆς τε καὶ σώματος εἰς δόξαν Πατρός, Υἱοῦ καὶ Ἁγίου Πνεύματος, τῆς μιᾶς Θεότητός τε καὶ Βασιλείας, ᾟ πρέπει πᾶσα τιμή, μεγαλωσύνη τε καὶ μεγαλοπρέπεια, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.