Ἔμεινε λοιπὸν ἡ Ἁγία εἰς τὴν φυλακὴν καὶ ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας δὲν ἐδοκίμασε βρώσιμόν τι. Κατὰ τὸ διάστημα δὲ τοῦτο τρεῖς γυναῖκες, εἰς τὸ κακὸν ἐξησκημέναι, ἀποσταλεῖσαι πρὸς τοῦτο ὑπὸ τοῦ βασιλέως, προσεπάθουν νὰ διαστρέψουν αὐτήν, ἀλλ’ εἰς μάτην ἐκοπίασαν μὴ δυνηθεῖσαι νὰ σαλεύσουν ποσῶς τὴν πίστιν τῆς Ἁγίας. Ὁ δὲ μιαρὸς δικαστὴς ἐκίνησε νὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν φυλακήν, νὰ μολύνῃ τὴν ἀμόλυντον ὁ παμβέβηλος. Ἀλλὰ παρευθὺς ἐπληγώθη ἀοράτως ἀπὸ πὸν Κύριον, καὶ ἔμεινεν ὄχι μόνον τυφλός, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς πόνους σφοδρῶς ὀδυνώμενος, φωνάζων δὲ ἐπεκαλεῖτο τοὺς ἀνισχύρους θεούς του εἰς βοήθειαν. Ὅθεν συναθροισθέντες εἰς τὰς φωνάς του οἱ γείτονες τὸν ἔφεραν βαστακτὸν εἰς τὸν οἶκόν του, ἀλλὰ δὲν εἶχεν ἀπὸ τοὺς πόνους ἀνάπαυσιν. Νομίζων δέ, ὅτι θέλει εὕρει θεραπείαν τινά, ἐὰν κατέφευγεν εἰς τοὺς μιαροὺς ναοὺς τῶν εἰδώλων, προσέταξε καὶ τὸν ἐπῆγαν εἰς ἕνα ἐξ αὐτῶν, ἐκεῖ δὲ ἀπὸ τοὺς πόνους βασανιζόμενος ὁ ἄδικος δικαστὴς κακῶς ἐξέψυξεν.

Μετὰ τὸν θάνατον ἐκείνου λυτρωθεῖσα ἐκ τῆς φυλακῆς ἡ Ἁγία, ἐπῆγεν εἰς ἄλλην χώραν, εἰς τὴν ὁποίαν ἦτο φυλακισμένη διὰ τὴν πίστιν γυνή τις καλουμένη Θεοδότη, ἥτις εἶχεν ὑποστῆ πολλὰ μαρτύρια ἀπὸ τὸν Λευκάδιον τὸν κόμητα τῆς πόλεως· διηγουμένη δὲ ἡ Ἀναστασία εἰς αὐτὴν ὅσα τῆς ἔκαμαν, ἐστερέωσεν αὐτὴν περισσότερον. Ὁ δὲ Λευκάδιος, ταῦτα μαθών, τὴν μὲν Ἀναστασίαν ἐφυλάκισε, τὴν δὲ Θεοδότην ἔστειλε δεδεμένην εἰς τὸν ὕπατον τῆς Βιθυνίας μὲ γράμματα, ὅστις τὴν ἐβασάνισε διαφόρως καὶ μὴ δυνάμενος νὰ τὴν νικήσῃ, προσέταξε νὰ φέρουν τοὺς δύο παῖδας της καὶ ἠπείλει καὶ αὐτοὺς νὰ τοὺς θανατώσῃ, ἐὰν δὲν προσκυνήσουν τὰ εἴδωλα. Ὁ δὲ πρωτότοκος ὀνόματι Εὔοδος ἀπεκρίνατο· «Ἡμεῖς, ὦ ἡγεμών, δὲν φοβούμεθα κολαστήρια σώματος, ἐπειδὴ αὐτὰ μᾶς προξενοῦν ζωὴν αἰώνιον· μόνον δὲ τὸν ἀληθῆ Θεὸν φοβούμεθα καὶ τρέμομεν, ὅστις δύναται νὰ κολάσῃ δεινῶς τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα εἰς τὴν ἀτελεύτητον γέενναν». Βλέπων τὸν νέον ὁ ἄρχων εἶπε πρὸς αὐτόν· «Θαυμάζω πῶς ἔχεις τόσην μάθησιν, ἐνῷ εἶσαι ὀλίγων ἐτῶν καὶ σὺ ὁμιλεῖς τοσοῦτον εὐκόλως καὶ καλλίτερα ἀπὸ γέροντα». Ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· «Ἡ μὲν γλῶσσα εἶναι ἰδική μου, τὰ δὲ λόγια εἶναι τοῦ Κυρίου, ὅστις μᾶς ὑπεσχέθη ὅτι, ὅταν μᾶς φέρουν εἰς τὰ κριτήρια, θὰ ὁμιλῇ ἐκεῖνος δι’ ἡμᾶς».