Τότε ὁ δυσσεβὴς προστάσσει νὰ ραβδίσουν τὸν παῖδα ἀνηλεῶς, ἔμπροσθεν τῆς μητρός του, διὰ νὰ πονέσῃ τὰ σπλάγχνα βλέπουσα τὸ τέκνον βασανιζόμενον. Ἡ δὲ γενναία μήτηρ ἐχαίρετο καὶ τὸ παρεκίνει τοιαῦτα λέγουσα· «Ἔχε ὑπομονήν, τέκνον μου· στέκου ἀνδρεῖος καὶ ὑπόμεινον διὰ τὸν Χριστόν, νὰ λάβῃς ἔνδοξον στέφανον». Ὅθεν ὁ ἄνομος δικαστής, θυμωθεὶς περισσότερον, παρέδωκεν αὐτὴν εἰς ἄνθρωπον ἀσελγῆ καὶ ἀκόλαστον, ὁ ὁποῖος ὠνομάζετο Ὑρτακὸς καὶ τοῦ ἔδωκεν ἐντολὴν νὰ τὴν μιάνῃ ὑβριστικῶς, εὐθὺς ὅμως ὡς ἤγγισεν εἰς αὐτὴν ὁ παμμίαρος ἠλλοιώθη ὅλον τὸ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ ἔτρεχεν ὡς ποταμὸς τὸ αἷμα ἀπὸ τὴν ρῖνά του, ἐφώναζε δὲ πρὸς τὸν ὕπατον λέγων· «Ὡς ἔβαλα τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν Θεοδότην ἔπαθα μεγάλο κακόν· διότι εἶδον νέον τινὰ εὐπρεπῆ καὶ λαμπρότατον, ὅστις μοῦ ἔδωσε ράπισμα τοσοῦτον δυνατόν, ὥστε, συνέτριψε τοὺς μυκτῆράς μου». Ἀλλὰ καὶ ταῦτα ἀκούων ἐκεῖνος ὁ ἀσυνείδητος καὶ τοιοῦτον θαυμάσιον βλέπων, δὲν ἐπίστευσεν, ἀλλ’ ἐδοκίμαζε μὲ ἀπειλὰς τὴν Μάρτυρα λέγων· «Ἐὰν δὲν προσκυνήσῃς τοὺς ἀθανάτους θεούς, θέλεις ἴδει ἐσφαγμένα ἔμπροσθέν σου τὰ ἠγαπημένα σου τέκνα». Λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ Ἁγία· «Αὐτὸ ἐπιθυμῶ καὶ ἐγώ, νὰ προπέμψω ζῶσα πρὸς τὸν Δεσπότην Χριστὸν τὰ τέκνα μου, εἰς τὸν ἀσφαλῆ ἐκεῖνον καὶ σωτήριον λιμένα καὶ τότε, νὰ ἀκολουθήσω κατόπιν αὐτῶν, νὰ συνευφραινώμεθα πάντοτε». Οὗτοι οἱ λόγοι διετάραξαν τὸν τύραννον καὶ προστάσσει νὰ τοὺς καύσουν εἰς κάμινον, εἰς τὴν ὁποίαν εἰσῆλθον ἡ μήτηρ μὲ τὰ τέκνα ἀγαλλιώμενοι καὶ εὐχαριστοῦντες τὸν Κύριον, οὕτω δὲ τὰς ἁγίας αὐτῶν ψυχὰς εἰς χεῖρας Θεοῦ ἐναπέθεντο.

Τοιουτοτρόπως ἡ μὲν Θεοδότη σὺν τοῖς τέκνοις τὸ μακάριον τέλος ἐδέχθησαν· ἡ δὲ μακαρία Ἀναστασία ἦτο φυλακισμένη ἀπὸ τὸν ἔπαρχον τοῦ Ἰλλυρικοῦ, ὅστις ἀκούσας ὅτι ἦτο ἀπὸ πλουσίους γονεῖς καὶ περίδοξος, ἐδοκίμασεν, ὡς φιλάργυρος, ἐὰν δυνηθῇ, νὰ κερδήσῃ χρήματά τινα καὶ τῆς λέγει· «Ἐὰν εἶσαι ἀληθὴς Χριστιανή, κάμε τὸν λόγον τοῦ Νυμφίου σου· καταφρόνησον ὅλα τὰ χρήματα καὶ τὰ πράγματα, τὰ ὁποῖα ἔχεις καὶ δός τα εἰς ἐμέ, νὰ λυτρωθῇς ἀπὸ τὰς φροντίδας· ὅταν κάμῃς αὐτό, μὴ φοβεῖσαι ἀπὸ ἐμὲ κολαστήρια, προσκύνα δὲ τὸν Θεόν σου ὡς βούλεσαι». Ἡ δὲ Ἁγία ἀπεκρίνατο· «Ὁ Κύριός μου προσέταξε νὰ δίδωμεν εἰς τοὺς πτωχοὺς τὰ ὑπάρχοντά μας, σὺ δὲ εἶσαι πλούσιος καὶ ὅστις σοῦ δώσῃ ἐλεημοσύνην εἶναι ἀνόητος.