Ἀφοῦ λοιπόν, ὡς εἴπομεν, ἑβδομήκοντα ἔτη διῆλθον ἀπὸ τὴν ἅλωσιν τῆς Ἱερουσαλήμ, ἕως τὸ πρῶτον ἔτος τοῦ Κύρου, ὁ δὲ Προφήτης Δανιὴλ ἀπέθανεν εἰς τὸ τρίτον ἔτος τῆς βασιλείας του, πῶς τότε ἔζησεν ἑκατὸν ἔτη ὁ Προφήτης, ἐνῷ κατὰ τὸν λόγον τοῦτον εὑρίσκονται ὅτι μόνον ὀγδοήκοντα ἔτη ἔζησε; διότι ὀκτὼ ἐτῶν ἦτο ὅταν ἠχμαλωτίσθη, παρῆλθον καὶ ἑβδομήκοντα ἔτη ἀπὸ τῆς ἁλώσεως ἕως τῆς ἀνακτήσεως τῶν Ἱεροσολύμων, ἔζησε καὶ δύο ἔτη μετὰ ταῦτα, ὥστε ὁμοῦ τὰ πάντα ἔτη τοῦ Προφήτου Δανιὴλ εἶναι ὀγδοήκοντα καὶ τοῦτο εἶναι τὸ ἀληθές [8].

Τὸ γραφόμενον ὅτι ἑκατὸν ἔτη ἔζησεν ὁ Προφήτης εἶναι σφάλμα ὄχι τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἀλλὰ τοῦ ἀντιγραφέως, ὅστις ἀντέγραψε τὸν λόγον τοῦ Μεταφραστοῦ Συμεῶνος ἀπὸ τὸ πρωτότυπον. Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη εἰς πολλοὺς τόπους ρητῶς διαλαμβάνει, ὅτι ἑβδομήκοντα ἔτη διῆλθεν ἔρημος ἡ Ἱερουσαλήμ, τὸ σφάλμα λοιπὸν ὀφείλεται εἰς ἐκεῖνον ὅστις ἀντέγραψεν ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ Εὐϊλμερωδάχ, ὁ πατὴρ δηλονότι τοῦ Βαλτάσαρ, ὁ κατὰ τὸν Φλάβιον Ἰώσηπον Νιγλίσαρος, ἐβασίλευσεν ἔτη τεσσαράκοντα, αὐτὸς ἔκαμε τὸ σφάλμα τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ἐτῶν καὶ ὄχι ὁ Μεταφραστὴς Συμεών· διότι ὁ Μεταφραστὴς εἶχε γράψει, ὅτι ὁ πατὴρ τοῦ Βαλτάσαρ ἐβασίλευσεν ἔτη εἴκοσι μόνον, διὰ νὰ γίνουν σωστὰ ἑβδομήκοντα, ἀπὸ τὸ δέκατον ἔνατον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Ναβουχοδονόσορος ἕως τὸ πρῶτον ἔτος τοῦ Κύρου, ὡς ἀνωτέρω εἴπομεν. Ὁ δὲ ἀντιγραφεύς, ἰδὼν κάππα στοιχεῖον γεγραμμένον ἐκεῖ εἰς τὰ εἴκοσιν ἔτη, ἐνόμισεν, ὅτι εἶναι μ’ στοιχεῖον καὶ γράψας μ’ ἀντὶ κ’ προσέθεσε τὸν ἀριθμὸν καὶ προεκάλεσε τὴν ἀπορίαν.

Οἱ δὲ Ἅγιοι Τρεῖς Παῖδες, ὅταν ἐνεβλήθησαν εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός, συμφώνως πρὸς τοὺς ἀριθμοὺς τοὺς ὁποίους ἐδώσαμεν ἀνωτέρω, εὑρίσκοντο τότε εἰς τὸ εἰκοστὸν ἕκτον ἢ εἰκοστὸν ὄγδοον ἔτος τῆς ἡλικίας των, διότι, ὡς προείπομεν, δεκαοκτὼ ἔτη παρῆλθον ἀπὸ τῆς ἁλώσεως τῆς Ἱερουσαλὴμ μέχρι τοῦ καιροῦ κατὰ τὸν ὁποῖον ἔκαμεν ὁ Ναβουχοδονόσορ τὴν χρυσῆν εἰκόνα, ἦσαν δὲ καὶ οὗτοι ὅταν ἠχμαλωτίσθησαν ὀκτὼ ἕως δέκα ἐτῶν, ἐπειδὴ ἐγνώριζον, ὅτι εἶναι καλὴ ἡ νηστεία καὶ δὲν ἤθελον νὰ φάγωσι τὰ φαγητὰ τοῦ βασιλέως· ὥστε φανερὸν εἶναι, ὅτι εἴκοσι ἓξ ἕως εἴκοσι ὀκτὼ ἐτῶν ἦσαν, ὅταν ἐνεβλήθησαν εἰς τὴν κάμινον. Καὶ ἀπὸ ἄλλο ἓν ἀκόμη δύναται νὰ βεβαιωθῇ τις, ὅτι ἐτύγχανε νὰ εἶναι τόσων ἐτῶν οἱ Ἅγιοι Τρεῖς Παῖδες, διότι γράφει εἰς τὸ βιβλίον του ὁ Δανιήλ, εἰς τὸ τρίτον κεφάλαιον, ὅτι ὁ βασιλεὺς Ναβουχοδονόσορ, ὅταν ἤθελε νὰ ρίψῃ τοὺς Τρεῖς Παῖδας εἰς τὴν κάμινον, προσέταξεν ἄνδρας ἰσχυροὺς νὰ τοὺς δέσωσιν, ὥρισε δηλαδὴ ἀνθρώπους δυνατοὺς νὰ ἐκτελέσουν αὐτὴν τὴν ὑπηρεσίαν.