Διότι Χριστιανός τις πηγαίνων ἐκεῖ χάριν προσκυνήσεως, καὶ ἀσπαζόμενος τὸ ἅγιον Λείψανον, ἔκοψε κρυφίως δι’ εὐλάβειαν ἐκεῖνον τὸν δάκτυλον, διὰ νὰ τὸν πάρῃ θέλων δὲ νὰ ἐξέλθῃ ἀπὸ τὸν νάρθηκα, ὅπου ἔκειτο τὸ ἅγιον Λείψανον, ἠμποδίζετο ἀοράτως, οὕτως ὥστε ὡμολόγησε καὶ μὴ θέλων τὴν ὑπόθεσιν εἰς τοὺς πατέρας, καὶ ἄφησε τὸν δάκτυλον· ὅθεν ὁ Ἡγούμενος τὸν ἀπέστειλεν, ὡς εἴπομεν, εἰς τὴν Ζάκυνθον καὶ οὕτως ὁ ἄνωθεν προσκυνητὴς ἐξῆλθεν ἀνεμποδίστως ἀπὸ τὸν νάρθηκα.
Εἷς προσκυνητὴς ἔδωκε μίαν λαμπάδα εἰς τὸν σκευοφύλακα τῆς Ἐκκλησίας, ὀνόματι Μεθόδιον, διὰ νὰ τὴν ἀνάψῃ ἔμπροσθεν τοῦ ἁγίου Λειψάνου, οὗτος δὲ ἀμελῶν δὲν τὴν ἤναψε, καὶ τὴν νύκτα ἐκείνην κοιμώμενος εἶδεν εἰς τὸν ὕπνον του, ὅτι ἐμβαίνων εἰς τὸν νάρθηκα τῆς Ἐκκλησίας, ὅπου ἦτο τὸ ἅγιον Λείψανον, ἐστράφη ὁ Ἅγιος, καὶ βλέπων αὐτὸν αὐστηρῶς, τοῦ εἶπε· «Φύγε ἀπ’ ἐδῶ». Ἐξυπνήσας τότε ἔντρομος ἐκεῖνος, εἶδε τὴν λαμπάδα ἥτις ἐκρέματο εἰς γωνίαν τινὰ τοῦ κελλίου του, καὶ παρευθὺς ἐγερθεὶς τῆς κλίνης τὴν ἐπῆρε μὲ φόβον καὶ τὴν ἤναψεν ἐμπρὸς εἰς τὸ ἅγιον Λείψανον, ζητῶν ταπεινῶς ἀπὸ τὸν Ἅγιον συγχώρησιν διὰ τὴν ἀμέλειάν του. Τὴν ἐρχομένην νύκτα εἶδε πάλιν τὸν Ἅγιον εἰς τὸν ὕπνον του, καὶ ὑψώσας τὴν ἁγίαν του δεξιὰν τὸν ηὐλόγησε μὲ ἱλαρὸν πρόσωπον. Ἄλλοτε πάλιν, ὅταν ἐπέστρεφεν ἡ λέμβος τοῦ Μοναστηρίου ἀπὸ τὴν Ζάκυνθον, εὐλαβής τις Χριστιανὸς ἔδωκεν εἰς τοὺς Πατέρας, οἵτινες ἦσαν εἰς αὐτήν, ἄλλην λαμπάδα, ἡ ὁποία ὅμως κατὰ τὸ ταξίδιον ἔπεσεν εἰς τὴν θάλασσαν καὶ δὲν τὴν εἶδον οἱ Πατέρες. Ὅταν δὲ ἔφθασαν εἰς τὰ Στροφάδια ἀνεζήτησαν τὴν λαμπάδα, καὶ μὴ εὑρόντες αὐτήν, ἐνόμισαν ὅτι τὴν ἐλησμόνησαν εἰς τὴν Ζάκυνθον· ἀλλὰ εἰς ὀλίγην ὥραν σύραντες ἔξω εἰς τὴν γῆν τὴν λέμβον, βλέπουν τὴν λαμπάδα ὀπίσω ἀπὸ τὴν πρύμνην της κολλημένην εἰς τὴν καρίναν, ὅπου θαυμασίως ἠκολούθει εἰς ὅλον τὸ ταξίδιον· ὅθεν οἱ Πατέρες βλέποντες τὸ θαῦμα ἐδόξασαν τὸν Θεόν, μεγαλύνοντες καὶ τὸν θεράποντα αὐτοῦ θαυματουργὸν Διονύσιον, τὴν δὲ λαμπάδα ἤναψαν κατ’ ἔμπροσθεν τοῦ θείου Λειψάνου.
Ἐκεῖ εἰς τὸ ἴδιον Μοναστήριον ἔτυχε ξένος τις ἄνθρωπος, ὅστις ἠνωχλεῖτο ἀπὸ πνεῦμα πονηρὸν καὶ ἀκάθαρτον. Τοῦτον βλέποντες οἱ Πατέρες δεινῶς βασανιζόμενον καὶ εὐσπλαγχνισθέντες αὐτόν, ἔλαβον ἔλαιον ἐκ τῆς κανδήλας τοῦ Ἁγίου· χρίσαντες δὲ αὐτὸν καὶ ἀναγνώσαντες τοὺς ἐξορκισμοὺς τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἐλυτρώθη θαυμασίως ὁ ταλαίπωρος, καὶ ἐπέστρεψεν ὑγιὴς εἰς τὸν οἶκόν του ὑμνῶν τὸν Κύριον καὶ εὐχαριστῶν τὸν Ἅγιον.