Μοναχός τις τοῦ αὐτοῦ Μοναστηρίου, Ματθαῖος ὀνομαζόμενος, ὅστις ὑπῆρξεν ὑποτακτικὸς τοῦ Ἁγίου, νύκτα τινὰ εἶδεν εἰς τὸν ὕπνον του τὸν Ἅγιον, ὅστις τοῦ εἶπε· «Ματθαῖε, εἰπὲ τοῦ Ἡγουμένου Νεκταρίου νὰ φυλάττηται προσεχῶς μὲ τοὺς λοιποὺς Πατέρας, διότι μετὰ ὀκτὼ ἡμέρας μέλλει νὰ γίνει σεισμὸς μέγας καὶ θέλει γίνει μεγάλη βλάβη καὶ ζημία εἰς τὸ Μοναστήριον». Ἐξυπνήσας ὁ ρηθεὶς Μοναχός, ἐνόμισε τοῦτο ἁπλοῦν ὄνειρον, καὶ δὲν τὸ εἶπε τινός· ὅθεν κατὰ τὴν πρόρρησιν τοῦ Ἁγίου, μετὰ τὴν ὀγδόην ἡμέραν ἔγινε σεισμὸς τόσον μεγάλος, ὥστε αἱ περισσότεραι οἰκοδομαὶ τοῦ Μοναστηρίου ἔπεσον, ἄλλαι δὲ ἐρράγησαν, καὶ μάλιστα ὁ θαυμαστὸς ἐκεῖνος πύργος, ἐπάνω εἰς τὸν ὁποῖον ἦτο ἄλλος τις Μοναχός, ὅστις κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἦτο σκοπός, κατὰ τὴν συνήθειαν τὴν ὁποίαν εἶχον νὰ φυλάττουν καθημερινῶς τὴν Μονὴν διὰ τὸν κίνδυνον ἐπιδρομῆς λῃστῶν, πίπτον δὲ μέρος τι τοῦ πύργου, ἔπεσε μετ’ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς κάτω εἰς τὴν μάνδραν, καὶ ἐπικαλούμενος μὲ πίστιν τὴν βοήθειαν τοῦ Ἁγίου, ὤ τῶν μεγίστων σου θαυμάτων, Θεὲ παντοδύναμε! ἂν καὶ εἶναι τόσον ὑψηλὸς ὁ πύργος, μὲ ὅλον τοῦτο ἔμεινεν ὁ πεσὼν σῷος καὶ ἀβλαβής, εἰς δόξαν Θεοῦ καὶ ἔπαινον τοῦ Ἁγίου.
Ἀρχόντισσά τις συγγενὴς τοῦ Ἁγίου, ὀνόματι Ἀγγέλα, ἠσθένησε βαρέως ἀπὸ ἀποπληξίαν, καὶ ὄχι μόνον ἔμεινεν ἡμίξηρος, ἀλλὰ καὶ βωβὴ καὶ ἄλαλος, διὰ τὴν θεραπείαν τῆς ὁποίας δὲν ἔλειψαν οἱ πλέον ἔμπειροι ἰατροὶ νὰ μεταχειρισθοῦν ὅλην τὴν δύναμιν τῆς ἰατρικῆς, ἀλλὰ ματαίως ἐκοπίασαν, διότι ὄχι μόνον δὲν ὠφελήθη ἡ ἀσθενής, ἀλλὰ μᾶλλον ἐπὶ τὸ χεῖρον ἐλθοῦσα ἀπηλπίσθη τελείως διὰ τὴν ὑγείαν της. Τέλος πάντων ἐνθυμηθέντες οἱ συγγενεῖς της, ὅτι εὑρίσκετο ἐκεῖ ὁ ἐλάχιστος δάκτυλος τοῦ ποδὸς τοῦ τιμίου Λειψάνου τοῦ Ἁγίου, ἔστειλαν καὶ τὸν ἔφεραν εἰς τὸν οἶκον τῆς ἀρρωστημένης καὶ ἐγγίζοντές την μὲ αὐτὸν σταυροειδῶς μετὰ πίστεως, καὶ εὐλαβείας διὰ χειρὸς τοῦ Ἱερέως, εἰς τὸ στόμα καὶ εἰς τὰ ἀπονενεκρωμένα μέλη της, ὤ τοῦ θαύματος! εὐθὺς ἡ ἀφασία διελύθη καὶ τὰ ἀκίνητα μέλη ἀνέλαβον τὴν κίνησιν καὶ ἰάθη ὡς τὸ πρότερον. Ὁ δάκτυλος αὐτὸς τοῦ ἱεροῦ Λειψάνου εἶχε σταλῆ ἀπὸ τὸν Ἡγούμενον τῆς Μονῆς τῶν Στροφάδων εἰς τὴν Ζάκυνθον πρὸς ἁγιασμὸν καὶ παραμυθίαν καὶ πνευματικὴν ἀγαλλίασιν τῶν συμπολιτῶν τοῦ Ἁγίου.