Ὁ δὲ Ὅσιος, βαρέως στενάξας, εἶπε πρὸς αὐτούς· «Ἐγὼ εἰς ἄλλον Ποιμένα δὲν σᾶς παραδίδω, εἰμὴ μόνον εἰς τὰς ἀχράντους χεῖρας τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ καὶ ἐκεῖνος θὰ σᾶς φυλάττῃ ἀβλαβεῖς ἐν εἰρήνῃ καὶ ὁμονοίᾳ· ἔχετε δὲ καὶ τὸ ρυπαρὸν σῶμά μου ἀδιάσπαστον καὶ σᾶς ὑπόσχομαι νὰ εἶμαι μαζί σας καὶ πνευματικῶς, νὰ σᾶς βοηθῶ, ὥστε νὰ μὴ περιπέσητε εἰς μεγάλον ἁμάρτημα καὶ ὑπάγετε φανερὰ εἰς ἀπώλειαν. Ὅστις δὲ κάμῃ ὑπομονὴν καὶ μείνῃ εἰς τοῦτο τὸ ὄρος τὸ σκληρὸν καὶ τραχύτατον ἕως νὰ τελευτήσῃ, ἐγὼ νὰ δώσω ἀπολογίαν διὰ τὰς ἁμαρτίας του τὴν ὥραν τῆς Κρίσεως». Τοῦτο δὲ ἐφάνη ἀληθέστατον, ὅπως τὸ ἐβεβαιώθησαν ὅλοι ἀπὸ τὸ θαῦμα, τὸ ὁποῖον ἔγινε μετὰ τὴν κοίμησιν τοῦ Ἁγίου εἰς τὸν Μοναχὸν Λάζαρον, καθὼς εἰς τὸ βιβλίον τῆς Λαύρας φαίνεται. Πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα παραγγείλας καὶ ἱκανῶς αὐτοὺς νουθετήσας, παρέδωκε τὴν μακαρίαν ψυχήν του εἰς χεῖρας Θεοῦ κατὰ τὴν ιε’ (15ην) Δεκεμβρίου, ἰνδικτιῶνος ιδ’, ἀπὸ κτίσεως κόσμου ἓξ χιλιάδας τετρακοσίους ἑξήκοντα τέσσαρας χρόνους, ἤτοι ἀπὸ Χριστοῦ ϡνϛ’ (956). Ἦτο δὲ ὁ Ὅσιος κοντὸς κατὰ τὸ ἀνάστημα, φαλακρὸς τὴν κεφαλήν, τὰ γένεια εἶχε κοντὰ καὶ πλατέα, εἰς τὴν ὄψιν ἦτο ὠχρός, ἤτοι χλωμός, ἀλλὰ θαυμασίως διαλάμπων, καθὼς καὶ ἀνωτέρω περὶ τούτου ἐγράψαμεν.
Κατ’ αὐτὴν δὲ ταύτην τὴν ὥραν καθ’ ἥν ἐκοιμήθη ὁ Ὅσιος, ἤκουσαν οἱ ἐκεῖ παρευρεθέντες φωνὰς τῶν δαιμόνων εἰς τον ἀέρα, ὡς νὰ τοὺς ἔδερον, ὅταν ἀνέβαινεν ἡ ἁγία αὐτοῦ ψυχὴ εἰς τὰ οὐράνια. Ἄλλος δέ τις Μοναχὸς ἐνάρετος, Φωτεινὸς ὀνόματι, κατῴκει εἰς τὸ Βυζάντιον καὶ τὴν ἑσπέραν αὐτὴν κατὰ τὴν ὁποίαν ἐκοιμήθη εἰς τὸ Λάτρον ὁ Ὅσιος, ἔβλεπε τὴν ψυχήν του ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολιν, πῶς τὴν ἀνεβίβαζον οἱ Ἅγγελοι καὶ βάλλων θυμίαμα εἰς τοὺς ἄνθρακας, ἐβόα ταῦτα· «Μνήσθητί μου, Ὅσιε Πάτερ». Ὁ δὲ Ἐπίσκοπος τῆς Μονεμβασίας ἦτο ἐκεῖ εἰς τὴν κέλλαν τοῦ προρρηθέντος Φωτεινοῦ καὶ ἐρωτήσας αὐτὸν τὶ ἔβλεπεν, ἀπεκρίνατο ὅτι «Ἅγιοι Ἄγγελοι βαστάζουσι τὴν ψυχὴν τοῦ Ὁσίου Παύλου ἀπὸ τὸ Λάτρον καὶ ἀναβαίνουν εἰς τὰ οὐράνια». Ὁμοίαν ὀπτασίαν εἶδε καὶ ἄλλος Μοναχός, Κοσμᾶς ὀνόματι, ὅστις κατῴκει ἔξω τῆς Πόλεως, Ἡγούμενος τῆς Μονῆς Ἀρμενταρίας καὶ βλέπων τὴν ψυχὴν τοῦ Ὁσίου ὀφθαλμοφανῶς τὴν ἐγνώρισεν ἀπὸ θείαν ἀποκάλυψιν καὶ τὸ ὡμολόγησεν εἰς ὅλους τοῦ Μοναστηρίου του.