Λόγος Α’. Εἰς τὴν ἀποτομὴν τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ ΙΩΑΝΝΟΥ. Ἐκ τοῦ «Νέου Θησαυροῦ» Γ. Σουγδουρῆ, ἐλαφρῶς διωρθωμένος.

Ὁμοίως καὶ ὁ Προφήτης Ἱερεμίας ἐν τῷ ιε’ (15) κεφαλαίῳ· «Ἐὰν ἐξαγάγῃς τίμιον ἀπὸ ἀναξίου, ὡς τὸ στόμα μου ἔσῃ». Ὡσαύτως καὶ ὁ Ποοφήτης Δαβὶδ ἐν τῷ ριη’ (118) ψαλμῷ· «Παρανόμους ἐμίσησα, τὸν δὲ νόμον σου ἠγάπησα». Ὅθεν καὶ ὁ Πρόδρομος, θέλων νὰ γίνῃ ὡς στόμα Θεοῦ, καλῶς ποιῶν προσεπάθει μετὰ καλοῦ τρόπου νὰ τὸν ἐπιστρέψῃ ἐκ τῆς παρανομίας. Ὅτι δὲ ὁ ἔλεγχος τοῦ Προδρόμου δὲν ἦτο πρὸς ἔχθραν, ἀλλὰ πρὸς εἰρήνην, εἶναι εὐνόητον, διότι δὲν τοῦ ἔλεγεν, ἀσεβέστατε, μιαρὲ καὶ παράνομε, διατί ἔλαβες τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου; ἀλλά, δὲν εἶναι νόμιμον νὰ ἔχῃς τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου. Τοῦτον τὸν ἔλεγχον προβλέπων ὁ Προφήτης Μαλαχίας εἶπεν ἐν τῷ γ’ (3) κεφαλαίῳ· «Καὶ ἔσομαι Μάρτυς ταχὺς ἐπὶ τὰς φαρμακοὺς καὶ ἐπὶ τὰς μοιχαλίδας». Παραπλησίως δὲ καὶ ὁ Προφήτης Δαβὶδ λέγει. «Καὶ ἐλάλουν ἐν τοῖς μαρτυρίοις σου ἐναντίον βασιλέων, καὶ οὐκ ἠσχυνόμην». Ταῦτα καὶ διὰ τὸ τέταρτον ζήτημα.

Ὡς πρὸς τὸ πέμπτον ζήτημα περὶ τοῦ πόθεν ἐγνώριζεν ὁ Ἡρῴδης τὸν Ἰωάννην, ὅτι ἦτο ἄνθρωπος δίκαιος καὶ ἅγιος, ἀποκρινόμεθα ὅτι πρῶτον πρέπει νὰ μάθωμεν, ποῖος λέγεται δίκαιος καὶ ποῖος λέγεται ἅγιος, καὶ τότε θὰ ἐννοήσωμεν ἐκ τίνων καὶ ποίων σημείων ἐγνώριζεν ὁ Ἡρῴδης τὸν Πρόδρομον ἅγιον καὶ δίκαιον. Δίκαιος μὲν λέγεται ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος, ὅστις οὔτε τὴν πλεονεξίαν ἀγαπᾷ οὔτε τὴν μειονεξίαν. Καὶ πλεονεξία μὲν εἶναι, ὅταν ἐπὶ παραδείγματι εἰς διανομὴν κοινοῦ πράγματος προσπαθῇς νὰ λάβῃς ἐσὺ περισσότερον ἀπὸ τοὺς συντρόφους σου ἢ ἀπὸ ἄλλην συναλλαγήν, μειονεξία δὲ εἶναι ὅταν εἰς τοὺς ἄλλους δίδῃς τὸ περισσότερον, καὶ ἐσὺ λαμβάνῃς τὸ ὀλιγώτερον. Ταῦτα εἶναι ἔξω τῆς δικαιοσύνης. Ὁμοίως ἐὰν εἶσαι δικαστής, καὶ βοηθῇς τοὺς φίλους σου, ἔστω καὶ ἂν δὲν ἔχουν δίκαιον, καὶ τότε ἔξω τῆς δικαιοσύνης πράττεις· ἐπειδὴ ἐκείνους τοὺς ἀδικοῦντας φίλους σου, εἰς τοὺς ὁποίους ἔπρεπε νὰ δώσῃς τὸ ὀλιγώτερον, τοὺς δίδεις τὸ περισσότερον, εἰς δὲ τοὺς ἄλλους, οἵτινες ἔχουν τὸ δίκαιον, ἀλλὰ δὲν εἶναι φίλοι σου, τοὺς δίδεις τὸ ὀλιγώτερον. Ὁ δὲ δίκαιος δὲν παρασύρεται ἀπὸ τὰς φιλίας ἢ τὰς ἔχθρας, ἀλλ’ εἰς πάντας ἀπονέμει τὸ δίκαιον. Ἅγιος δὲ λέγεται ἐκεῖνος, ὅπου ἔχει τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα καθαρὸν ἀπὸ φόνους, ἀπὸ πορνείας καὶ ἀπὸ πᾶσαν ἄλλην ἁμαρτίαν.


Ὑποσημειώσεις

[1] Μέρος τῆς Τιμίας Κάρας εὑρίσκεται μέχρι τῆς σήμερον θαυματουργοῦν ἐν τῇ Μονῇ τοῦ Τιμίου Προδρόμου ἐν Ἱεροσολύμοις, ἥτις πληροῦται ἁγιάματος πρὸς μετάδοσιν εἰς τοὺς προσκυνητάς.