Τὰς δύο ταύτας ἀρετάς, ἤτοι τὴν ἁγιωσύνην καὶ τὴν δικαιοσύνην μόνος ὁ Χριστὸς τὰς εἶχε κυρίως καὶ καθολικῶς· διὰ τοῦτο καὶ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ἐν τῷ γ’ (3) κεφαλαίῳ τῶν Πράξεων, δημηγορῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους λέγει· «Ὑμεῖς δὲ τὸν Ἅγιον καὶ Δίκαιον ἠρνήσασθε», ἤτοι τὸν Χριστόν· οἱ δὲ ἄνθρωποι κατὰ χάριν ἔχουσι τὰς δύο ταύτας ἀρετάς. Ὅθεν καὶ ὅσοι λέγονται δίκαιοι καὶ ἅγιοι διαφέρουσι μεταξύ των, καὶ ἄλλος μὲν εἶναι ὀλίγον δίκαιος ἢ ἅγιος, ἄλλος δὲ περισσότερον, κατὰ τὴν χρῆσιν, τὴν ὁποίαν κάμνει ἕκαστος τῆς δικαιοσύνης ἢ τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος.
Ὅστις ὅθεν εὐσεβὴς Χριστιανὸς φυλάττει τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ λέγεται εἰς τὴν Γραφὴν δίκαιος καὶ ἅγιος. Καὶ ἔχομεν τὰς περὶ τούτου μαρτυρίας τοῦ Προφήτου Ἀββακοὺμ καὶ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, διότι ὁ μὲν Ἀββακοὺμ λέγει ἐν τῷ β’ (2) κεφαλαίῳ: «Ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεώς μου ζήσεται»· ὁ δὲ Παῦλος ἐν μὲν τῷ πρώτῳ κεφαλαίῳ τῆς πρὸς Τιμόθεον πρώτης ἐπιστολῆς λέγει· «Δικαίῳ νόμος οὐ κεῖται». Ἐν δὲ τῷ ἕκτῳ τῆς πρὸς Κορινθίους πρώτης ἐπιστολῆς: «Τολμᾷ τις ὑμῶν, πρᾶγμα ἔχων πρὸς τὸν ἕτερον, κρίνεσθαι ἐπὶ τῶν ἀδίκων καὶ οὐχὶ ἐπὶ τῶν ἁγίων;». Ὁμοίως δὲ καὶ ἐν τῷ πρώτῳ τῆς πρὸς Ἐφεσίους· «Παῦλος Ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ, διὰ θελήματος Θεοῦ, τοῖς ἁγίοις τοῖς οὖσιν ἐν Ἐφέσῳ καὶ πιστοῖς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ». Καὶ πάλιν ἐν τῷ πρώτῳ τῆς πρὸς Φιλιππησίους· «Παῦλος καὶ Τιμόθεος δοῦλοι Ἰησοῦ Χριστοῦ, πᾶσι τοῖς Ἁγίοις τοῖς οὖσιν ἐν Φιλίπποις»· καὶ ἐν τῷ τετάρτῳ τῆς αὐτῆς· «Ἀσπάσασθε πάντα ἅγιον ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ἀσπάζονται ἡμᾶς πάντες οἱ Ἅγιοι». Ὡσαύτως καὶ εἰς τὸ ε’ (5) κεφάλαιον τῆς πρὸς Θεσσαλονικεῖς πρώτης ἐπιστολῆς γράφει· «Ὁρκίζω ὑμᾶς τὸν Κύριον, ἀναγνωσθῆναι τὴν ἐπιστολὴν πᾶσι τοῖς ἁγίοις ἀδελφοῖς»· καὶ σχεδὸν εἰπεῖν ἄπειροι εἶναι αἱ περὶ τούτων μαρτυρίαι τῆς θείας Γραφῆς.
Ἐφ’ ὅσον ὅθεν ἀπεδείξαμεν διὰ τῶν μαρτυριῶν ἐκ τῆς θείας Γραφῆς, ποῖος λέγεται δίκαιος καὶ ποῖος λέγεται ἅγιος, ἂς ἔλθωμεν νὰ ἴδωμεν ἀπὸ ποῖα δεδομένα ὁ Ἡρῴδης ἐγίγνωσκεν, ὅτι ὁ θεῖος Πρόδρομος ἦτο δίκαιος καὶ ἅγιος. Δίκαιον μὲν τὸν ἐγνώριζεν, διότι ἐδίδασκε τοὺς τελώνας, ὡς λέγει ὁ θεῖος Λουκᾶς, εἰς τὸ γ’ (3) κεφάλαιον, «Μηδὲν πλέον παρὰ τὸ διατεταγμένον ὑμῖν πράσσετε» καὶ διότι ἐνουθέτει τοὺς στρατιώτας, «Μηδένα διασείσητε, μηδὲ συκοφαντήσητε, καὶ ἀρκεῖσθε τοῖς ὀψωνίοις ὑμῶν». Ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα τῆς δικαιοσύνης εἶναι τεκμήρια.