Διὰ μιᾶς γυναικὸς μοιχαλίδος θέλημα, εἰπέ μοι, ἐφόνευσας τὸν Ἰωάννην, τὸν ὁποῖον ἐγνώριζες δίκαιον καὶ Ἅγιον; ὦ τόσα κακὰ ποιεῖ ἡ μέθη, εὐλογημένοι Χριστιανοί! τὸν βίον δαπανᾷ τὸν νοῦν σκοτίζει, τὸ σῶμα παραλύει, τὴν τιμὴν ἐλαττώνει, τέλος καὶ εἰς τὴν αἰώνιον κόλασιν ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπον ὡς καὶ ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος ἐν τῷ ϛ’ (6) κεφαλαίῳ τῆς πρὸς Κορινθίους πρώτης ἐπιστολῆς λέγει. Διὰ τοῦτο λέγει ἐπίσης καὶ ὁ σοφὸς Σολομῶν εἰς τὸ κ’ (20) κεφάλαιον τῶν Παροιμιῶν· «Ἀκόλαστον οἶνος καὶ ὑβριστικὸν μέθη» καὶ πάλιν εἰς τὸ κγ’ (23)· «Πᾶς μέθυσος καὶ πορνοκόπος πτωχεύσει ἐὰν γὰρ εἰς τὰς φιάλας καὶ τὰ ποτήρια δῷς τοὺς ὀφθαλμούς σου, ὕστερον περιπατήσεις γυμνότερος ὑπέρου»· καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐν τῷ πέμπτῳ κεφαλαίῳ τῆς πρὸς Ἐφεσίους Ἐπιστολῆς· «Μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία».

Διὰ τοῦτο ἂς φύγωμεν, ἀδελφοί, τὴν πολυποσίαν καὶ μέθην, ὡς αἰτίαν τῆς κολάσεως. Ἴδετε τὸν Ἡρῴδην· ἐν ὅσῳ ἦτο νῆστις, ἐφοβεῖτο καὶ ἐντρέπετο τὸν Τίμιον Πρόδρομον, ὅτε δὲ ἐμέθυσεν, ἐτελείωσε καὶ τὸν φόνον. Ὦ! πόσην κουφότητα φρενῶν εἶχεν ὁ ταλαίπωρος! διὰ μίαν ὄρχησιν ὑπεσχέθη τὸ ἥμισυ τῆς βασιλείας του· καὶ ὄχι μόνον ἁπλῶς ὑπεσχέθη, ἀλλὰ καὶ μεθ’ ὅρκου ἐπεβεβαίωσεν ὅτι, εἴ τι ζητήσῃ, θὰ τῆς τὸ δώσῃ. Ἀλλ’ ἐὰν ἐζήτει τὴν κεφαλήν του, θὰ ἔμενεν εἰς τὸν ὅρκον του; Βλέπετε εἰς τί τὸν κατήντησεν ἡ μέθη καὶ ὁ ἔρως τῆς μιαρᾶς γυναικός; Διὰ τοῦτο λέγει καὶ ὁ σοφὸς Σολομῶν εἰς τὸ ιβ’ (12) κεφάλαιον τῶν Παροιμιῶν· «Ὥσπερ ἐν ξύλῳ σκώληξ, οὕτω ἄνδρα ἀπόλλυσι γυνὴ κακοποιός»· ἤτοι, ὡς ὁ σκώληξ τρώγει τὸ ξύλον, ὁμοίως καὶ ἡ κακότροπος γυνὴ ἡμέραν καὶ νύκτα τρώγει τὸν ἄνδρα της. Τοιαύτη ἦτο ἡ Ἡρῳδιὰς ἐκείνη, διότι καθ’ ἑκάστην ὥραν τοιαῦτα πρὸς τὸν Ἡρῴδην ἔλεγεν, ἅπερ καὶ ἡ Σοφία τοῦ Σολομῶντος προλέγει εἰς τὸ β’ (2) κεφάλαιον· «Ἐνεδρεύσωμεν τὸν δίκαιον, ὅτι δύσχρηστος ἡμῖν ἐστι καὶ ἐναντιοῦται τοῖς ἔργοις ἡμῶν καὶ ὀνειδίζει ἡμῖν ἁμαρτήματα νόμου καὶ ἐπιφημίζει ἡμῖν ἁμαρτήματα παιδείας ἡμῶν. Ἐπαγγέλλεται γνῶσιν ἔχειν Θεοῦ καὶ παῖδα Κυρίου ἑαυτὸν ὀνομάζει. Ἐγένετο ἡμῖν εἰς ἔλεγχον ἐννοιῶν ἡμῶν. Βαρύς ἐστιν ἡμῖν καὶ βλεπόμενος, ὅτι ἀνόμοιος τοῖς ἄλλοις ὁ βίος αὐτοῦ, καὶ ἐξηλλαγμέναι αἱ τρίβοι αὐτοῦ. Εἰς κίβδηλον ἐλογίσθημεν αὐτῷ καὶ ἀπέχεται τῶν ὁδῶν ἡμῶν ὡς ἀπὸ ἀκαθαρσιῶν… θανάτῳ ἀσχήμονι καταδικάσωμεν αὐτόν».