Λόγος Α’. Εἰς τὴν ἀποτομὴν τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ ΙΩΑΝΝΟΥ. Ἐκ τοῦ «Νέου Θησαυροῦ» Γ. Σουγδουρῆ, ἐλαφρῶς διωρθωμένος.

Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς γράφει, ὅτι ἡ ἁμαρτωλὸς γυνὴ ἤλειψε τὸν Χριστὸν μὲ τὸ μύρον εἰς τὸν οἶκον τοῦ Φαρισαίου Σίμωνος, ὅτι ὁ Χριστὸς ἰάτρευσε τὸν δαιμονιζόμενον εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ἀνέστησε τὴν θυγατέρα τοῦ Ἀρχισυναγώγου Ἰαείρου καὶ ὅτι ἀπέστειλε τοὺς δώδεκα Μαθητὰς νὰ διδάσκωσι καὶ νὰ θεραπεύωσι τοὺς ἀσθενεῖς. Διὰ ταῦτα καὶ ἄλλα περισσότερα, ἅπερ λέγουσιν οἱ θεῖοι Εὐαγγελισταί, ἀπαιτοῦνται ἡμέραι πολλαὶ εἰς τελείωσιν· ὅθεν συμπεραίνομεν, ὅτι περίπου ἕξ μῆνες παρῆλθον, ἀφ’ ὅτου ἐφόνευσε τὸν Ἰωάννην ὁ Ἡρῴδης, ἕως οὗ ἤκουσε τὰ περὶ τοῦ Χοιστοῦ.

Ἴδετε δὲ καὶ τὴν ὑπερηφανίαν τοῦ Ἡρῴδου ἅπασαι αἱ πόλεις τῆς Γαλιλαίας καὶ τῆς Ἰουδαίας, καὶ οἱ ἄνθρωποι οἱ ἐγγὺς καὶ οἱ μακρόθεν, πάντες ἐγίνωσκον τὰ περὶ Χριστοῦ, βλέποντες τὰ θαύματά του καὶ ἀκούοντες τὴν διδασκαλίαν του καὶ ὁ Ἡρῴδης, ὅστις ἦτο ἀρχηγὸς εἰς αὐτοὺς τοὺς τόπους, μόλις καὶ μετὰ βίας μετὰ τοσοῦτον καιρὸν ἤκουσε τὸ ὄνομά του. Τοιαύτην συνήθειαν ἔχουσιν οἱ ἄρχοντες οἱ ὑπερήφανοι καὶ ἀδικηταί βραδύνουν νὰ μάθουν τὰ καλά, τὰ ὁποῖα γίνονται εἰς τὴν ἐπαρχίαν των, πολὺ δὲ περισσότερον, ὅταν ἔχουν καὶ ὑπηρέτας κακούς. Ἐὰν ὅμως γίνῃ καμμία παραμικρὰ σύγχυσις, παρευθὺς οὗτοι τὴν φέρουν εἰς τὰς ἀκοὰς τοῦ κυρίου των· ἐὰν δὲ τύχῃ νὰ ζῇ ἄνθρωπος ἐνάρετος ἢ ἀγαθὸς καὶ ἄξιος τιμῆς, ἢ τὸν διαβάλλουσιν ὡς κακὸν πρὸς τὸν ἐξουσιαστήν των, ἢ οὐδὲ ἐνθύμησιν τοῦ δίδουν περὶ ἐκείνου· τοιοῦτοι ἦσαν καὶ οἱ αὐλοκόλακες τοῦ Ἡρῴδου· δὲν τοῦ ἀνέφερον ἐπὶ τοσοῦτον καιρὸν τὰ περὶ τοῦ Χριστοῦ, καὶ διὰ τοῦτο οὐδὲ αὐτὸς ἠδυνήθη τότε συντόμως νὰ ἀκούσῃ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Αὕτη εἶναι ἡ λύσις τῆς πρώτης ἀπορίας.

Διὰ τὴν δευτέραν ἀπορίαν λέγομεν, ὅτι ἀδιαφόρως γράφει τοῦτο ὁ Εὐαγγελιστής, καὶ δὲν λεπτολογεῖ περὶ τὰς λέξεις, διότι ἤξευρεν ὁ Εὐαγγελιστής, ὅτι βασιλεὺς λέγεται ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος δὲν ἔχει συνάρχοντα εἰς τὴν βασιλείαν του· ὁ δὲ Ἡρῴδης ἐλέγετο τετράρχης, διότι εἶχε τὸ τέταρτον μέρος τῆς βασιλείας τοῦ πατρός του. Ὅτι δὲ ἀληθῶς τετράρχης ἦτο ὁ Ἡρῴδης καὶ οὐχὶ βασιλεύς, ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος εἰς τὸ ιδ’ κεφάλαιον καὶ ὁ Λουκᾶς εἰς τὸ θ’ βεβαιώνουσι τοῦτο. Ἀρκοῦσι τοσαῦτα καὶ διὰ τὴν δευτέραν ἀπορίαν.


Ὑποσημειώσεις

[1] Μέρος τῆς Τιμίας Κάρας εὑρίσκεται μέχρι τῆς σήμερον θαυματουργοῦν ἐν τῇ Μονῇ τοῦ Τιμίου Προδρόμου ἐν Ἱεροσολύμοις, ἥτις πληροῦται ἁγιάματος πρὸς μετάδοσιν εἰς τοὺς προσκυνητάς.