Λόγος Α’. Εἰς τὴν ἀποτομὴν τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ ΙΩΑΝΝΟΥ. Ἐκ τοῦ «Νέου Θησαυροῦ» Γ. Σουγδουρῆ, ἐλαφρῶς διωρθωμένος.

Καὶ πρῶτος ἦτο ὁ Ἀρχέλαος, ὁ ὁποῖος ἐξουσιάσας τὴν Ἰουδαίαν ἐπὶ ἐννέα ἔτη ἀπέθανεν ἄτεκνος. Δεύτερος ἦτο ὁ Φίλιππος, ὅστις ἦρχε τῆς Ἰτουραίας καὶ τῆς Τραχωνίτιδος χώρας. Τρίτος ἦτο ὁ Λυσανίας, ὁ ὁποῖος ἐξουσίαζε τὴν Ἀβιληνήν. Τέταρτος δὲ ἦτο ὁ Ἀντύπας, ὁ ὁποῖος εἰς μὲν τὴν ἡλικίαν ἦτο δεύτερος τῶν ἄλλων ἀδελφῶν, ὁμοιάζων δὲ τὸν μιαρὸν καὶ φονέα πατέρα του εἰς τὴν γνώμην, ὠνομάζετο καὶ αὐτὸς Ἡρῴδης καὶ ἐτετράρχει τῆς Γαλιλαίας.

Ὁ μιαρώτατος οὗτος τετράρχης, κεκυριευμένος ὢν ὅλος ὑπὸ τῆς αἰσχρᾶς ἐπιθυμίας, ἐξεδίωξε τὴν γυναῖκά του τὴν νόμιμον, ἡ ὁποία ἦτο θυγάτηρ τοῦ Ἀρέτα, βασιλέως τῆς Ἀραβίας, περὶ οὗ γράφει καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅτι ἔλαβεν εἰς γυναῖκα τὴν Ἡρῳδιάδα, τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ Φιλίππου, τούτου ἔτι ζῶντος, ἡ ὁποία εἶχε μὲ τὸν Φίλιππον μίαν θυγατέρα, λεγομένην Σαλώμην. Τοῦτον τὸν Ἡρῴδην ἤλεγχε καθ’ ἑκάστην ἡμέραν ὁ τίμιος Ποόδρομος ὡς παράνομον καὶ ἀσεβῆ, κατὰ δύο τρόπους. Πρῶτον μέν, διότι ἐξεδίωξε τὴν γυναῖκα αὐτοῦ τὴν νόμιμον καὶ ἐπῆρε τὴν Ἡρῳδιάδα, ζῶντος τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς Φιλίππου· δεύτερον δὲ ὅτι ὁ μωσαϊκὸς νόμος προστάσσει νὰ λαμβάνῃ ὁ ἀδελφὸς τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ του, ἐὰν οὗτος ἀποθάνῃ καὶ δὲν ἀφήσῃ παιδίον· ἐκείνη ὅμως εἶχε θυγατέρα ἐκ τοῦ Φιλίππου τὴν Σαλώμην· ἀλλ’ ἐκεῖνος, μὴ ὑπομένων τοὺς ἐλέγχους καὶ τὴν κατηγορίαν τοῦ Προδρόμου, πρῶτον μὲν ἔβαλεν αὐτὸν εἰς φυλακήν, μετὰ δὲ ταῦτα ἀποστείλας στρατιώτας ἀπεκεφάλισεν αὐτόν. Ἀλλ’ ἐπειδὴ ἕως ὧδε ἐφέραμεν τὴν διήγησίν μας, εὐλογημένοι Χριστιανοί, πρέπει νὰ φέρωμεν εἰς τὸ μέσον τὸν θεῖον Εὐαγγελιστὴν Μάρκον, ἵνα ἀκούσωμεν παρ’ αὐτοῦ πλέον βεβαιότερον, ποία ἦτο ἡ αἰτία τῆς ἀποτομῆς τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ τιμίου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου.

 «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς Ἡρῴδης τὴν ἀκοὴν τοῦ Ἰησοῦ (φανερὸν γὰρ ἐγένετο τὸ ὄνομα αὐτοῦ), καὶ ἔλεγεν, ὅτι Ἰωάννης ὁ βαπτίζων ἐκ νεκρῶν ἠγέρθη, καὶ διὰ τοῦτο ἐνεργοῦσιν αἱ δυνάμεις ἐν αὐτῷ. Ἄλλοι ἔλεγον· ὅτι Ἠλίας ἐστίν· ἄλλοι δὲ ἔλεγον ὅτι Προφήτης ἐστίν, ἤ ὡς εἷς τῶν Προφητῶν. Ἀκούσας δὲ ὁ Ἡρῴδης εἶπεν, ὅτι, ὃν ἐγὼ ἀπεκεφάλισα Ἰωάννην, οὗτός ἐστιν· αὐτὸς ἠγέρθη ἐκ νεκρῶν».

Ἤτοι ἄλλοι ἔλεγον ὅτι ὁ Προφήτης Ἠλίας εἶναι, ἄλλοι ἔλεγον ὅτι Προφήτης εἶναι, ἢ ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς παλαιοὺς Προφήτας. Ὁ δὲ Ἡρῴδης ἔλεγεν, ὅτι ἐκεῖνος ὁ Ἰωάννης, τὸν ὁποῖον ἀπεκεφάλισα ἐγώ, εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ ἀνέστη ἐκ νεκρῶν.


Ὑποσημειώσεις

[1] Μέρος τῆς Τιμίας Κάρας εὑρίσκεται μέχρι τῆς σήμερον θαυματουργοῦν ἐν τῇ Μονῇ τοῦ Τιμίου Προδρόμου ἐν Ἱεροσολύμοις, ἥτις πληροῦται ἁγιάματος πρὸς μετάδοσιν εἰς τοὺς προσκυνητάς.