Ἐπὶ τῆς περικοπῆς ταύτης τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου ἔχομεν τὰς ἑξῆς πέντε ἀπορίας. Πρώτην, εἰς ποῖον καιρὸν λέγει ὁ Εὐαγγελιστὴς Μάρκος, ὅτι ἤκουσεν ὁ Ἡρῴδης τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Δευτέραν, διατί ὀνομάζει ὁ Εὐαγγελιστὴς τὸν Ἡρῴδην βασιλέα, ἐνῷ ἦτο τετράρχης, καθὼς ἀνωτέρω ἀπεδείξαμεν. Τρίτην, πόσοι βασιλεῖς εἶναι Ἡρῷδαι λεγόμενοι, τοὺς ὁποίους ἀναφέρει ἡ θεία Γραφὴ τῆς Νέας Διαθήκης. Καλὸν εἶναι νὰ τὸ μάθωμεν καὶ αὐτό, διότι εἰς μὲν τὸ δεύτερον κεφάλαιον τοῦ κατὰ Ματθαῖον ἁγίου Εὐαγγελίου ἀκούομεν ὅτι ὁ Ἡρῴδης ὁ βασιλεὺς τῆς Ἰουδαίας ἐφόνευσε τὰ βρέφη τῆς Βηθλεέμ, ἀπὸ δύο ἐτῶν καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν καιρὸν καθ’ ὅν ἐγεννήθη ὁ Χριστὸς ἐκ τῆς Παρθένου· πάλιν δὲ σήμερον ἀκούομεν, ὅτι ὁ Ἡρῴδης ἐφόνευσε τὸν Πρόδρομον, ἐνῷ παρῆλθον ἀπὸ Χριστοῦ Γεννήσεως ἔτη τριάκοντα. Ὁμοίως δὲ καὶ εἰς τὸ κγ’ (23ον) Κεφάλαιον τοῦ κατὰ Λουκᾶν ἁγίου Εὐαγγελίου ἀκούομεν ὅτι εἰς τὸν καιρὸν τοῦ πάθους τοῦ Χριστοῦ ὁ Πιλᾶτος ἔστειλε τὸν Χριστὸν εἰς τὸν βασιλέα τῆς Γαλιλαίας Ἡρῴδην. Ἐπίσης εἰς τὸ ιβ’ (12ον) Κεφάλαιον τῶν Ἀποστολικῶν Πράξεων ἀκούομεν, ὅτι ὁ βασιλεὺς Ἡρῴδης ἐφόνευσε τὸν Ἀπόστολον Ἰάκωβον, τὸν ἀδελφὸν τοῦ Θεολόγου Ἰωάνννου, καὶ ἠβουλήθη νὰ φονεύσῃ καὶ τὸν Ἀπόστολον Πέτρον, ἀλλ’ Ἄγγελος Κυρίου ἠλευθέρωσεν αὐτὸν ἐκ τῆς φυλαλῆς. Ἵνα μὴ σφάλωμεν λοιπὸν νομίζοντες ὅτι εἷς καὶ ὁ αὐτὸς εἶναι ὁ Ἡρῴδης, διὰ τοῦτο πρέπει νὰ μάθωμεν πόσοι Ἡρῷδαι εἶναι. Τετάρτην ἀπορίαν ἔχομεν, διατὶ ὁ Ἡρῴδης ἐνόμιζεν, ὅτι ὁ Πρόδρομος Ἰωάννης ἀνέστη ἐκ τῶν νεκρῶν. Πέμπτην δέ, διατὶ ἐνόμιζον οἱ ἄνθρωποι, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Προφήτης Ἠλίας ἢ ὡς εἷς τῶν Προφητῶν. Αὐτὰς τὰς πέντε ἀπορίας ἔχομεν.

Καὶ διὰ τὴν πρώτην ἀπορίαν λέγομεν, ὅτι, ὡς φαίνεται, μετὰ καιρὸν πολύν, ἀφ’ ὅτου ἤρχισεν ὁ Ἰησοῦς νὰ διδάσκῃ καὶ νὰ θαυματουργῇ, ἤκουσεν ὁ Ἡρῴδης τὸ ὄνομά του. Καὶ ὄχι μόνον παρῆλθε καιρὸς ἕως τότε, ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ὅτου ἀπεκεφαλίσθη ὁ Τίμιος Πρόδρομος ἡμέραι πολλαὶ παρῆλθον ἕως ὅτου ἔμαθεν ὁ Ἡρῴδης τὰ περὶ Χριστοῦ. Διότι καὶ ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος, πρὶν νὰ ἔλθῃ εἰς τὴν διήγησιν ταύτην, προλαβὼν ἔγραψεν ὅτι ὁ Ἰωάννης, ἀκούσας ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ τὰ ἔργα τοῦ Χριστοῦ, ἔπεμψε δύο μαθητὰς αὐτοῦ πρὸς αὐτόν, ὁ δὲ Χριστὸς μετὰ ταῦτα εἶπε μαρτυρίας ἀγαθὰς περὶ τοῦ Ἰωάννου, ἰάτρευσε τὸν ἔχοντα τὴν χεῖρα ἐξηραμμένην, ἐθεράπευσε τὸν δαιμονιζόμενον τυφλὸν καὶ κωφόν, ὠνείδισε τοὺς Φαρισαίους, καὶ καθίσας περὶ τὸν αἰγιαλὸν ἐδίδασκε τοὺς ὄχλους ἐν παραβολαῖς· μετὰ δὲ ταῦτα ἀνεχώρησεν εἰς τὴν πατρίδα του τὴν Ναζαρέτ.