Ἀλλὰ πῶς δύναταί τις νὰ περιγράψῃ ἀξίως καὶ τὴν ὑπερβολικὴν τοῦ Ἁγίου ταπείνωσιν, τὴν ὁποίαν ἔδειξεν εἰς τὴν διακονίαν τοῦ μαγειρείου καὶ τῆς ἀποθήκης, ὅπου τοῦ ἀνέθεσαν καὶ ὅπου ἔμεινεν ἐπὶ τρεῖς χρόνους καὶ περισσότερον; Διότι οὔτε παραμικρὸν λογισμὸν ἐδέχθη ποτέ, ὅτι ὑπηρέτει ἀνθρώπους, ἀλλὰ μάλιστα ἐστοχάζετο, ὅτι ὑπηρετεῖ τάγμα Ἀγγελικόν, τὸν δὲ τόπον τῆς διακονίας ἐνόμιζεν ἀληθῶς βῆμα Θεοῦ καὶ θυσιαστήριον. Ἐπὶ πλέον δὲ ἤθελε νὰ ἀναβαίνῃ καθ’ ἑκάστην σχεδὸν ἡμέραν ἐπάνω εἰς τὴν Ἁγίαν Κορυφὴν τοῦ Σινᾶ, διὰ νὰ προσφέρῃ μὲ εὐλάβειαν τὴν προσκύνησιν, ἐκεῖ ὅπου ἔγιναν θαυμασίως τὰ μεγάλα ἐκεῖνα παράδοξα, τὰ ὁποῖα ἐξιστορεῖ ἡ Ἁγία Γραφή. Ἦτο δὲ ὁ Ὅσιος καὶ πολὺ ἐπιτήδειος εἰς τὴν καλλιγραφίαν. Ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν ἀνάγνωσιν τόσον πολὺ κατεγίνετο, ὥστε δὲν ἔπαυε, νύκτα καὶ ἡμέραν, ἀπὸ τοῦ νὰ ἐκλέγῃ μὲ φιλοπονίαν πολλὴν τὰ ἀπανθίσματα τῆς Παλαιᾶς καὶ Νέας Γραφῆς καὶ νὰ τὰ φυλάττῃ μέσα εἰς τὴν διάνοιάν του. Εἰς τοιοῦτον βαθμόν, ὥστε δὲν γνωρίζω ἂν ἴσως ἄλλος τις ἐμελέτησε τὴν θείαν Γραφήν, ὡς ἐκεῖνος. Διότι πράγματι, ὁ Ὅσιος οὗτος ὑπερέβαινεν ὅλους τοὺς ἄλλους ἐκεῖ Πατέρας εἰς τὴν πολυμάθειαν.
Ἀλλ’ ὁ πονηρὸς διάβολος δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ ἡσυχάσῃ ἐξ αἰτίας τῶν τόσων τοῦ Ἁγίου ἀρετῶν· διὰ τοῦτο ἐνεφύτευσε κρυφίως εἰς τοὺς Μοναχοὺς τὸ πάθος τοῦ φθόνου καὶ ὡς σπορεὺς τῶν ζιζανίων σπείρει εἰς αὐτοὺς σύγχυσιν καὶ ταραχὴν μεγάλην. Ὁ δὲ μαθητὴς τοῦ πρᾴου καὶ εἰρηνικοῦ Ἰησοῦ, ἐννοήσας τὸν φθόνον τῶν Μοναχῶν, ἐξῆλθε κρυφίως ἀπὸ τὸ Μοναστήριον, παραλαβὼν μεθ’ ἑαυτοῦ καὶ τὸν σεβάσμιον ἐκεῖνον Γεράσιμον, περὶ τοῦ ὁποίου ἀνωτέρω ἀνεφέραμεν. Οὗτος κατήγετο ἀπὸ τὴν νῆσον τοῦ Εὐρίπου (τὴν Εὔβοιαν) καὶ ἦτο συγγενὴς μὲ τὸν Ρήγαν, τὸν ἐξουσιαστὴν τῆς νήσου. Κατεφρόνησεν ὅμως καὶ πλοῦτον καὶ δόξαν καὶ εὐγένειαν καὶ ἀρνούμενος ὅλον τὸν κόσμον καὶ τὰ ἐν αὐτῷ μετέβη εἰς τὸ ὄρος τοῦ Σινᾶ, ὅπου ἐγνώρισε καὶ τὸν θεῖον Γρηγόριον, θαυμάζων δὲ τὴν ὑπερβολικήν του ἀρετήν, ἔγινε καὶ αὐτὸς εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν του. Ὅθεν καὶ μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ ἀνῆλθεν εἰς μέγιστον βαθμὸν πράξεως καὶ θεωρίας, τόσον ὥστε μετὰ ἀπὸ τὸν μέγαν τοῦτον Γρηγόριον ἔγινεν αὐτὸς εἰς τοὺς ἄλλους παράδειγμα καὶ τύπος ὅλων τῶν καλῶν. Ἀναχωρήσαντες λοιπὸν ἀπὸ τὸ Σινᾶ, μετέβησαν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, εἰς προσκύνησιν τοῦ Ζωοδόχου Τάφου· ἀφ’ οὗ δὲ ἐπεσκέφθησαν ὅλους τοὺς ἐκεῖ Ἁγίους Τόπους καὶ ἐπροσκύνησαν, εἰσῆλθον εἰς πλοιάριον καὶ ἐταξίδευσαν εἰς τὴν Κρήτην, εἰς τόπον τινὰ καλούμενον Καλοὺς Λιμένας [2].