Ἔκτισε Πτωχοκομεῖα πρὸς περίθαλψιν τῶν ἀστέγων πτωχῶν, οἵτινες περιεφέροντο ἀνὰ τὰς ὁδοὺς γινόμενοι δυστυχεῖς καὶ ἀναγκάζοντες τοὺς ἄλλους νὰ μένωσιν ἄεργοι, γενόμενοι οὕτως αἴτιοι μεγίστου κακοῦ. Ἀνήγειρε Νοσοκομεῖα, ἡ ἵδρυσις τῶν ὁποίων διὰ πόλιν τοιαύτην εἶναι τοσοῦτον ἐπιτυχής, καθ’ ὅσον πλὴν τῶν ἄλλων ὁσάκις συμβαίνουσι μολυσματικαὶ νόσοι τὸ εὐμετάδοτον αὐτῶν ἐκθέτει εἰς κίνδυνον ὁλοκλήρους οἰκογενείας καὶ πόλεις.
Τὴν μεγίστην ὅμως ἔλλειψιν πράγματος τότε δύναταί τις νὰ νοήσῃ ἀκριβῶς, ὁπόταν ἀπολέσῃ αὐτὸ τὸ ὁποῖον εἶχε πρότερον. Ἡ σημερινὴ λειψυδρία ἡ κατατρύχουοα τὴν Ἑλλάδα παρέχει εἰς ἡμᾶς μεγαλυτέραν τὴν αἴσθησιν τῆς σημασίας τῆς μεταφορᾶς τῶν ὑδάτων εἴς τινα πόλιν. Ἡ χρῆσις τοῦ ὕδατος καθαρίζει τὸ σῶμα ἀπὸ τῶν μολυσμάτων, ἅτινα ἐπικολλῶνται ἐπ’ αὐτοῦ, εὐφραίνει τὰς καρδίας, ὅταν εἶναι καθαρὸν καὶ εὔκρατον, ὅπως τὸ ἀνωτέρω, προσδίδει εἰς τὰς πόλεις τὴν ἀρωματικὴν εὐωδίαν τῶν φυομένων δένδρων, ἅτινα παρέχουσι φιλοκαλίαν καὶ εὔρωστα καθιστάμενα προβάλλονται ὡς σεμνὰ παραδείγματα πρὸς μίμησιν εἰς τὸν ἄνθρωπον. Καὶ κατὰ μὲν τὸ θέρος παρέχουσι τὴν ζωοτρόφον σκιάν των, κατὰ δὲ τὸν χειμῶνα ἐμποδίζουσι τὸν μακρόθεν πνέοντα ψυχρὸν βορρᾶν προσδίδοντα εἰς αὐτὸν τὴν εὐωδίαν καὶ ἠπιότητα τῆς θαλασσίας αὔρας. Ἀνέπτυξε δὲ πρὸ παντὸς τὴν φυτείαν τῶν μορεῶν καὶ ἔδειξεν εἰς τὸ ποίμνιόν του, ὅτι τὸ παραγόμενον φύλλον καθίσταται ὠφελιμώτατον πρὸς τὴν σηροτροφίαν. Ἡ ἐπὶ τῶν ἔργων τούτων ἐποπτεία τοῦ Ἁγίου ἦτο αὐστηρὰ καὶ ἐπιμελής, δὲν ἀπεχώρει δὲ τοῦ ἔργου ἅμα τῇ τελέσει τοῦ ἁγιασμοῦ, ὡς γίνεται σήμερον, ἀλλὰ αὐτὸς πρῶτος τὸν τόπον ἐκλέγων ἤρχετο καὶ συχνότερον παντὸς ἄλλου πρὸς ἐπίβλεψιν τῆς καλῆς ἐκτελέσεως. Κυρίως δὲ τὸ ἑξῆς παντὸς ἄλλου προθυμότερον ἔπραττεν· ἐπεσκέπτετο καθ’ ἑκάστην τὰ διάφορα εὐαγῆ ἱδρύματα πρὸς ἐνίσχυσιν τῶν εἰς αὐτὰ νοσηλευομένων ἢ ἐργαζομένων. Δὲν ἄφηνε τὸ πλοῖον εἰς τὴν διάκρισιν τῶν ἀνέμων καὶ τῆς τρικυμίας, ἀλλ’ ὡς ἐπιδέξιος κυβερνήτης προεφύλαττε τοῦτο ἀπὸ πάσης ἐπικινδύνου πορείας, ἵνα μὴ ἐπιπῖπτον εἰς τοὺς βράχους συντριβῇ.