Τῇ ΚϚ’ (26ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος ΒΑΣΙΛΕΩΣ Ἐπισκόπου Ἀμασείας.

Διὰ ταῦτα λοιπὸν ἐθλίβοντο βαθύτατα οἱ Κληρικοί, μάλιστα δὲ διότι οὐδὲ νὰ τὸν θάψουν κατηξιώθησαν, οὐδὲ τὴν θεολόγον νὰ παραλάβωσι Κάραν, ἵνα ἔχωσι ταύτην ὡς Λείψανον σωτήριον καὶ πάντων τῶν δυσχερῶν συμβάντων ἱερὸν προφυλακτήριον, ἀλλὰ καὶ ἡ πατρὶς μεγίστην προστασίαν καὶ σκέπην. Ὅμως ὁ Κύριος δὲν ἀφῆκε τούτους ἀπαραμυθήτους. Διότι ἀμέσως κατὰ τὴν ἑπομένην νύκτα, θεῖος Ἄγγελος ἐφάνη τρὶς πρὸς τὸν Ἐλπιδοφόρον καὶ ἀνήγγειλε πρὸς τοῦτον ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος καὶ Μάρτυς Βασιλεὺς παρευρίσκεται εἰς Σινώπην καὶ ἐκεῖ σᾶς ἀναμένει. Θαυμάζων τότε ὁ Ἐλπιδοφόρος ἔσπευσε, καὶ ἀνεκοίνωσε πρὸς πάντας τὴν ὀπτασίαν ταύτην, ἅπαντες δὲ ἀφοῦ ἤκουσαν ταῦτα ἀνέπνευσαν καὶ τῆς πολλῆς ἀθυμίας ἀπηλλάγησαν. Ἐπειδὴ δὲ καὶ ὁ Διάκονος Παρθένιος παρόμοια εἶδε καθ’ ὕπνον, ἀδιστάκτως ἐνεπιστεύθησαν εἰς τὴν θείαν ταύτην ὀπτασίαν καὶ ἐπιβάντες πλοίου ἐξ Ἀμισοῦ [6] ἦλθον εἰς Σινώπην καὶ παρεκάλουν ἔτι θερμότερον τὸν Θεὸν νὰ ὑποδείξῃ εἰς τούτους τὸ ὑπὸ τῆς ψυχῆς των ποθούμενον, καθοδηγῶν αὐτοὺς εἰς τὸν τόπον εἰς τὸν ὁποῖον εὑρίσκετο ὁ προσφιλής των. Διὸ καὶ τῆς προσευχῆς των δὲν ἀπέτυχον.

Διότι καὶ ὁ ἄλλοτε ἐπιφανὴς εἰς τὸν Ἐλπιδοφόρον θεῖος Ἄγγελος, ἐφάνη καὶ πάλιν καὶ ὑπέδειξε τὸν τόπον πρὸς τὸ ἀκρωτήριον τῆς Σινώπης. Εἰς τὸ ἀκρωτήριον αὐτό, κάτω ἀπὸ τὴν ἐπιφάνειαν τῆς θαλάσσης εὑρίσκετο, ὡς πολύτιμος μαργαρίτης, ὁ ἔνδοξος Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Βασιλεύς. Ἁπλώσαντες δὲ ἐκεῖνοι τὰ τῆς πίστεως δίκτυα, ἀνείλκυσαν ἐκ τοῦ βυθοῦ τὸ ἱερὸν Λείψανον[7] ἄρτιον, ὁλόκληρον, ἄφθαρτον, ὤ τοῦ θαύματος! Ἐφαίνετο δὲ τοῦτο ὡς νὰ ἐκοιμᾶτο, πεπληρωμένον ὑπάρχον θείας Χάριτος, ἡ δὲ ἱερὰ αὐτοῦ κεφαλὴ ἦτο προσηρμοσμένη εἰς τὸ καλλίνικον σῶμα καὶ μόνον ὡς ἐρυθρὰ ταινία ἐφαίνετο ἡ τομή. Τὰ πάντα τότε ἐπληρώθησαν εὐωδίας ἀρρήτου κατὰ πολὺ εὐωδεστέρας πολυτίμων μύρων καὶ ἀρωμάτων καὶ παντὸς ἄλλου ἀρώματος ἐξ ὅσων ἡ Ἰνδικὴ χώρα καὶ ἡ πλουσία Ἀνατολὴ παράγει. Ταῦτα δέ, ἂν καὶ τὸ μαρτυρικὸν καὶ ἀθλοφόρον σῶμα παρέμεινεν ἐπὶ τόσας ἡμέρας ἐντὸς τῆς θαλασσίας φθορᾶς καὶ ἐν τῷ μέσῳ τῶν κητῶν τῆς θαλάσσης. Ἀλλ’ ὑποχωροῦν τὰ στοιχεῖα καὶ ἡ θάλασσα καὶ τὰ θηρία πρὸ τῶν θεραπόντων τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ ὑπὲρ τὴν φύσιν ὑπηρετοῦσιν.


Ὑποσημειώσεις

[1] Βλέπε περὶ Ἀμασείας ὑποσημ. 1η ἐν σελ. 114 τοῦ ἀνα χεῖρας τόμου.

[2] Σελμών, ὄρος τῆς Παλαιστίνης πλησίον τῆς Συχέμ· σημαίνει δὲ τὸ ρητὸν τοῦτο, ὅτι, ὅταν ὁ ἐπουράνιος Βασιλεὺς διεσκόρπισε τοὺς ἀλλοφύλους βασιλεῖς τῆς Χαναάν, οἱ Ἰσραηλῖται ἐκυρίευσαν τόσα λάφυρα, ὥστε ἐφαίνοντο ὡς τὸ χιονισμένον ὄρος Σελμών, ὅταν εἶναι κατάφορτον ἀπὸ χιόνια.

[3] Περὶ τοῦ μακαρίου τούτου Φαιδίμου βλέπε ἐν τῷ Βίῳ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Νεοκαισαρείας καὶ δὴ ἐν τόμῳ ΙΑʹ.

[4] Περὶ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Νεοκαισαρείας καὶ τοῦ μακαρίου Φαιδίμου βλέπε εἰς τὸν βίον τοῦ Ἁγίου, ἐν τόμῳ ΙΑʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» τῇ ιζʹ (17ῃ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου.

[5] Κορυβαντιάω· πάσχω κορυβαντιασμόν. Εἶναι δὲ κορυβαντιασμὸς μανία καὶ νόσος κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ πάσχων νομίζει ὅτι ἀκούει ἤχους ὀργάνων πολλῶν καὶ περιπίπτει εἰς ἔκστασιν.

[6] Ἀμινσὸς ἢ μᾶλλον Ἀμισός, ἀρχαία παράλιος πόλις τοῦ Πόντου. Κατὰ τὸν Ϛʹ πρὸ Χριστοῦ αἰῶνα ἀποικίσθη ὑπὸ Μιλησίων καὶ κατόπι ὑπὸ Ἀθηναίων ὑφ’ ὧν καὶ μετωνομάσθη Πειραιεύς, διετήρησε δὲ τὸ ὄνομα τοῦτο μέχρι τοῦ ἔτους 404 πρὸ Χριστοῦ. Ὑπὸ τῶν Τούρκων καλεῖται Σαμψούν. Βλέπε περὶ ταύτης καὶ σχετικὴν ἰστορίαν ἐν τόμῳ ΙΑʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», εἰς τὸν βίον τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, τῇ λʹ (30ῇ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου.

[7] Ἡ μνήμη τῆς εὑρέσεως τοῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Βασιλέως ἐπιτελεῖται ἰδιαιτέρως κατὰ τὴν λʹ (30ὴν) τοῦ παρόντος μηνὸς Ἀπριλίου (βλέπε εἰς τὴν ἡμερομηνίαν ταύτην ἐν τῷ ἀνὰ χεῖρας τόμῳ).