Ἰδὼν λοιπὸν ὁ λαὸς τὸ παράδοξον τοῦτο θαῦμα, ἐγονυπέτησαν πάντες καὶ κατεφίλουν τοὺς πόδας τοῦ Ἁγίου, ηὐχαρίστουν δὲ καὶ τὸν πανάγαθον Θεὸν τόσον διὰ τὸ ὅτι ἠλευθερώθησαν ἀπὸ τὸ θηρίον, ὅσον καὶ διότι ἔπαυσεν ἡ θυσία τῶν τέκνων των. Καλέσας τότε ὁ Ἅγιος τὸν Ἐπίσκοπον Ἀλέξανδρον ἀπό τινα πόλιν τῆς Ἀντιοχείας, ἐβάπτισε τὸν βασιλέα καὶ τοὺς προὔχοντας τοῦ παλατίου καὶ πάντας τοὺς ἀνθρώπους τῆς πόλεως ἐκείνης ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου. Εἰς διάστημα δέκα πέντε ἡμερῶν ἐβάπτισε περὶ τὰς τεσσαράκοντα πέντε χιλιάδας. Ἀφοῦ λοιπὸν ἐβαπτίσθησαν, ἔγινε χαρὰ μεγάλη ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς. Ὁ δὲ βασιλεὺς καὶ ὁ λαὸς τῆς πόλεως ἔκτισαν Ἐκκλησίαν ὡραιοτάτην ἐπ’ ὀνόματι τοῦ τρισυποστάτου Θεοῦ, ἀφοῦ δὲ συνεπληρώθη ἡ οἰκοδομὴ αὐτῆς μετέβη ὁ Ἅγιος, ἵνα τὴν ἴδῃ. Εἰσελθὼν δὲ εἰς τὸ Ἅγιον Βῆμα προσηυχήθη· ἐνῷ δὲ προσηύχετο ἐξῆλθε πηγὴ ἁγιάσματος, εὐωδία δὲ διεχύθη πρὸς τὸν λαὸν καὶ τὸν Ναόν. Αὕτη δὲ ἡ πηγὴ σῴζεται μέχρι τῆς σήμερον. Ἀλλὰ καὶ πολλὰ ἄλλα θαύματα ἐτέλεσεν ὁ Ἅγιος Γεώργιος τότε ἐκεῖ διὰ τῆς δοθείσης εἰς αὐτὸν θείας Χάριτος.

Ἀποχαιρετήσας εἶτα ὁ Ἅγιος τὸν βασιλέα καὶ πάντα τὸν λαὸν ἀνεχώρησε καὶ πάλιν διὰ τὴν πατρίδα του Καππαδοκίαν. Καθ’ ὁδὸν ὅμως συνήντησεν αὐτὸν ὁ δαίμων μετεσχηματισμένος εἰς σχῆμα ἀνθρώπου. Ἐκράτει δὲ καὶ δύο ράβδους ἐπὶ τῶν ὁποίων ἐστηρίζετο ὡς γέρων, ἐφαίνετο ὅμως ὡς στρατώτης ἡττημένος εἰς τὸν πόλεμον, λίαν κατῃσχυμμένος καὶ καταπεφρονημένος. Λέγει δὲ πρὸς τὸν Ἅγιον μὲ πολλὴν ταπείνωσιν· «Χαίροις, Γεώργιε». Ὁ δὲ Ἅγιος ἠννόησεν ὅτι ἐπρόκειτο περὶ τοῦ δαίμονος καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· «Ποῖος εἶσαι σὺ καὶ πόθεν γνωρίζεις τὸ ὄνομά μου; Ἐὰν δὲν ἦσο δαίμων πονηρός, δὲν θὰ ἠδύνασο νὰ τὸ γνωρίζῃς, ἀφοῦ ἄλλοτε δὲν μὲ εἶδες». Ὁ δαίμων τότε εἶπε· «Ὑβρίζεις τοὺς Ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ καὶ ἔπειτα ἐρωτᾷς ποῖος εἶμαι ἐγώ; Μάθε νὰ ὁμιλῇς καλῶς». Ἀλλ’ ὁ Ἅγιος ἀπεκρίθη· «Ἂν, ὡς λέγεις, εἶσαι Ἄγγελος, ἀκολούθει μοι· ἂν δὲ εἶσαι πνεῦμα πονηρόν, νὰ μὴ δυνηθῇς νὰ μετακινηθῇς ἀπὸ τὴν θέσιν σου». Μὲ τὸν λόγον αὐτὸν τοῦ Ἁγίου εὑρέθη ὁ δαίμων δεδεμένος καὶ ἐφώναζε μὲ φωνὰς μεγάλας, λέγων· «Οἴμοι! Τὶ κακὴ ὥρα ἦτο ὅταν σὲ συνήντησα! Ὤ τὶ κακὸν ἔπαθα ὁ ταλαίπωρος, νὰ καταντήσω εἰς τὰς χεῖρας σου!».