Τὸ κατὰ πλάτος Μαρτύριον τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος ΓΕΩΡΓΙΟΥ τοῦ Τροπαιοφόρου, μεταφρασθὲν εἰς τὴν κοινὴν γλῶσσαν παρὰ τοῦ ἐν Μοναχοῖς ἐλαχίστου Δαμασκηνοῦ τοῦ Ὑποδιακόνου τοῦ Στουδίτου, περιέχον ὁμοῦ καί τινων θαυμάτων διήγησιν.

Ταῦτα ἀκούσας ὁ Σαρακηνὸς καὶ πολὺ θαυμάσας ἔκυψε τὴν κεφαλὴν πρὸς τὰ κάτω καὶ ἐσυλλογίζετο ἐπὶ ὥραν πολλήν· ἔπειτα δέ, ὡς ἀπὸ ὕπνου ἐξυπνήσας, ἦλθεν εἰς ἑαυτὸν καὶ ἀφοῦ ἐπρόσταξε τοὺς ὑπηρέτας του νὰ ἐξέλθουν ἔξω, εἶπε πρὸς τὸν Ἱερέα· «Καθὼς βλέπω καὶ πληροφοροῦμαι, ἡ Πίστις τῶν Χριστιανῶν εἶναι ἀληθινὴ καὶ ἀλλοίμονον εἰς ἐμέ, ὅστις διῆλθον τὴν ζωήν μου εἰς τὸ ψεῦδος καὶ τὴν ματαιότητα, τὴν θρησκείαν δηλαδὴ τῶν Σαρακηνῶν, τὴν ὄντως ἀκάθαρτον. Ἀλλ’ ἐπειδὴ εἶναι θέλημα Θεοῦ νὰ σωθῶ, βάπτισόν με, διὰ νὰ λατρεύσω τοὐλάχιστον ἀπὸ τώρα καὶ εἰς τὸ ἑξῆς τὸν Θεὸν μὲ καθαρὰν συνείδησιν». Λέγει τότε πρὸς αὐτὸν ὁ Ἱερεύς· «Δὲν ἀποτολμῶ, αὐθέντα μου, νὰ σὲ βαπτίσω, διότι ἔχεις θεῖον τὸν βασιλέα καὶ ὅταν αὐτὸς πληροφορηθῇ τὸ γενόμενον καὶ ἐμὲ θέλει φονεύσει καὶ τὰς Ἐκκλησίας μας θέλει καταστρέψει. Μόνον, ἂν θέλῃς, ἀναχώρησον ἀπ’ ἐδῶ κρυφίως καὶ ὕπαγε εἰς τὸν Πατριάρχην τῆς Ἱερουσαλήμ, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ζήτησε νὰ σὲ βαπτίσῃ, χωρὶς νὰ τοῦ ἀποκαλύψῃς ποῖος εἶσαι καὶ αὐτὸς θέλει σὲ βαπτίσῃ».

Τότε ὁ Σαρακηνός, εὑρὼν τρίχινόν τι ἔνδυμα καὶ ἐνδυθεὶς αὐτό, ἀνεχώρησε κρυφίως νύκτα τινὰ καὶ ἐπῆγεν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ. Παρουσιασθεὶς δὲ εἰς τὸν Πατριάρχην καὶ προσπέσας εἰς τοὺς πόδας του, τὸν παρεκάλεσε νὰ τὸν ἀξιώσῃ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος. Ἐπιτυχὼν δὲ τοῦ ποθουμένου, μετὰ τὴν ὀγδόην ἡμέραν εἶπε πρὸς τὸν Πατριάρχην· «Ἰδοὺ ὅτι, Χάριτι θείᾳ ἔγινα Χριστιανός· λοιπὸν τί πρέπει νὰ κάμω διὰ νὰ σωθῶ;». Ὁ δὲ Πατριάρχης τοῦ εἶπεν· «Ἐὰν θέλῃς νὰ σωθῆς, ὕπαγε εἰς τὸ Ὄρος Σινὰ ὅπου εὑρίσκονται Μοναχοὶ εὐλαβεῖς καὶ ἐνάρετοι καὶ γενοῦ Μοναχός, φύλαξον δὲ τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ οὕτω θέλεις σωθῆ». Μετέβη λοιπὸν πράγματι ὁ εὐλογημένος ἐκεῖνος ἄνθρωπος εἰς τὸ ὄρος Σινὰ καὶ ἀφοῦ ἐγένετο Μοναχὸς καὶ παρέμεινεν ἐκεῖ τρεῖς χρόνους, ἔφθασεν εἰς μεγάλον ὕψος ἀρετῆς. Ἔπειτα παρεκάλεσε τὸν Ἡγούμενον ὅπως τοῦ ἐπιτρέψῃ, νὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν Ράμελ. Λαβὼν δὲ τὴν ἄδειαν καὶ μεταβὰς ἐκεῖ, εἰσῆλθεν εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ὅπου συνήντησε τὸν θεοσεβὴ ἐκεῖνον Ἱερέα καὶ ἀφ’ οὗ τοῦ ἀπεκάλυψε ποῖος εἶναι, τοῦ λέγει· «Ἰδοὺ ὅτι, Χάριτι θείᾳ διὰ τῶν εὐπροσδέκτων πρὸς Κύριον δεήσεών σου, ἔγινα Χριστιανὸς καὶ Μοναχός· ἔχω ὅμως ἐπιθυμίαν μεγάλην νὰ ἴδω τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ σὲ παρακαλῶ θερμῶς νὰ ἐκπληρώσῃς τὸν πόθον μου».