Τὴν ἑπομένην, ὅτε μετέβη ὁ Ἱερεὺς διὰ νὰ ἐπιτελέσῃ τὴν θείαν Λειτουργίαν, παρετήρει τοῦτον ὁ Σαρακηνός, ἵνα ἴδῃ τὶ θὰ ἔπρατεν· ὁ δὲ φιλάνθρωπος Θεὸς ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς διανοίας του καὶ ἀπεκάλυψεν εἰς αὐτὸν τὸ ἑξῆς ὄντως φοβερόν. Ὅταν ἐπλησίαζεν ἡ ὥρα τῆς θείας μετουσιώσεως τῶν Τιμίων Δώρων, εἶδεν ὁ Σαρακηνός, ὅτι λαβὼν ὁ Ἱερεὺς παιδίον μικρὸν ἔσφαξεν αὐτό, τὸ δὲ αἷμα του ἐκένωσεν ἐντὸς τοῦ ἁγίου Ποτηρίου καὶ ἀφοῦ κατέκοψε τὸ σῶμα του τὸ ἐτοποθέτησεν εἰς τὸν ἱερὸν δίσκον. Ὅταν δὲ ἐτελείωσε τὸ κοινωνικόν, ἔβλεπε τὸν Ἱερέα μεταδίδοντα εἰς τὸν λαὸν τὰς σάρκας καὶ τὸ αἷμα τοῦ παιδίου. Μετὰ τὸ τέλος τῆς θείας Λειτουργίας, λαβὼν ὁ Ἱερεὺς τὰς πλέον ἐκλεκτὰς ἐκ τῶν προσφορῶν ἐφιλοδώρησε διὰ τούτων τὸν Σαρακηνόν. Οὗτος δὲ ἠρώτησε, τὸν Ἱερέα λέγων· «Τί εἶναι αὐτά;». Ὁ δὲ Ἱερεὺς ἀπεκρίθη· «Αὐθέντα μου, εἶναι προσφοραὶ ἀπὸ τὰς ὁποίας λειτουργοῦμεν ἡμεῖς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν μας». Τότε ὁ Σαρακηνὸς λέγει πρὸς τὸν Ἱερέα μὲ θυμόν· «Ἀπὸ αὐτὰς ἐλειτούργησες σήμερον; Δὲν σὲ εἶδα ἐγὼ ὅπου ἔσφαξες τὸ παιδίον καὶ ἔρριψες τὸ αἷμά του εἰς τὸ ποτήριον, τὸ δὲ σῶμα του κατέκοψες εἰς τεμάχια καὶ βαλὼν αὐτὰ εἰς τὸν δίσκον τὰ μετέδιδες εἰς τὸν λαόν; Νομίζεις ὅτι δὲν ἔβλεπα ἐγὼ αὐτὰ τὰ ὁποῖα ἔκαμνες σύ, φονεῦ μιαρέ;».

Ταῦτα ἀκούσας ὁ Ἱερεὺς ἐφοβήθη καὶ πεσὼν εἰς τοὺς πόδας τοῦ Σαρακηνοῦ εἶπεν· «Ἂς ἔχῃ δόξαν ὁ Κύριος, ὅστις σὲ ἠξίωσεν, αὐθέντα μου, νὰ ἴδῃς τὸ φρικτὸν τοῦτο Μυστήριον. Ἐκ τούτου πιστεύω, Χάριτι Χριστοῦ, ὅτι θὰ γίνῃς μέγας ἄνθρωπος καὶ ὁ Θεὸς μέλλει νὰ σὲ κατατάξῃ μεταξὺ τῶν σῳζομένων». Ἐκπλαγεὶς ὁ Σαρακηνὸς ἐκ τῶν λόγων τούτων τοῦ Ἱερέως, εἶπε πρὸς αὐτόν· «Δὲν εἶναι λοιπὸν ταῦτα ἀκριβῶς καθὼς ἐγὼ τὰ εἶδα;». Ἀπεκρίθη ὁ Ἱερεύς· «Ναί, αὐθέντα μου, οὕτως εἶναι καὶ οὕτω πιστεύομεν ὅτι ὁ ἄρτος καὶ ὁ οἶνος τὸν ὁποῖον προσφέρομεν ἡμεῖς οἱ Χριστιανοὶ εἰς τὴν Λειτουργίαν μας, μεταβάλεται πράγματι, διὰ τῆς Χάριτος τοῦ Κυρίου, εἰς Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ. Ὅμως τὸ ὅραμα τοῦτο δὲν ἠξιώθην ποτὲ νὰ τὸ ἴδω ἐγώ, ἐπειδὴ εἶμαι ἁμαρτωλός, ἀλλ’ ἐνώπιον ἐμοῦ βλέπω ἄρτον μόνον καὶ οἶνον. Ἐπειδὴ δὲ ὁ Κύριος καὶ Θεός μου ἠξίωσε σέ, τὸν αὐθέντην μου, νὰ ἴδῃς τοιοῦτον Μυστήριον, πιστεύω, ὅτι εἶσαι μέγας ἄνθρωπος· διότι οἱ μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ὡς ὑπεράξιοι, ἔβλεπον τὸ θαυμαστὸν τοῦτο Μυστήριον».