λέγοντες μεταξὺ τῶν ἄλλων· «Εὐχαριστοῦμεν σε, Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, διὰ τὴν ταχεῖαν σου βοήθειαν, διότι δὲν παρεῖδες τὰ δάκρυα καὶ τοὺς στεναγμούς μας, ἀλλὰ ὡς ταχὺς καὶ ἕτοιμος βοηθὸς ἐπλήρωσας τὴν ἐπιθυμίαν μας. Πρὸς τούτοις παρακαλοῦμεν σε, Ἅγιε, συγχώρησον καὶ ἡμᾶς, ἐὰν ὡς ἄνθρωποι ἐπταίσαμέν τι πρὸς σέ, διότι ὄχι ἀπὸ καταφρόνησιν, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν πολλήν μας θλῖψιν ἐλέγομεν λόγους μὴ πρέποντας». Κατὰ δὲ τὴν πρωΐαν, μετὰ τὴν θείαν Λειτουργίαν, προσεκάλεσαν εἰς τὴν χαράν των ὅλους τοὺς κατοίκους τῆς Παφλαγονίας, τὸ δὲ κουκούλιον ἐκεῖνο τὸ προσέφεραν εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου πρὸς ὑπηρεσίαν τοῦ Ἁγίου Βήματος.
Ἠκούσατε, εὐλογημένοι Χριστιανοί, τὸ παράδοξον αὐτὸ θαῦμα, τὸ ὁποῖον ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἐποίησεν, ἀλλὰ ἀκούσατε καὶ ἕτερον, τὸ ὁποῖον πρὸς ὠφέλειαν ὑμῶν διηγούμεθα.
Τὸ θαῦμα τῆς ἐπιστροφῆς τοῦ υἱοῦ τῆς χήρας.
ΕΙΣ τὴν Νῆσον Μυτιλήνην ὑπάρχει Ναὸς τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, διατηρούμενος μέχρι σήμερον. Ἐκεῖ λοιπὸν ἐγίνετο καθ’ ἕκαστον ἔτος ἑορτὴ καὶ πανήγυρις πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου. Οἱ ἐν Κρήτῃ ὅμως ἐγκατεστημένοι τότε Σαρακηνοὶ κουρσάροι ἀπεφάσισαν νὰ λεηλατήσουν τὴν Μυτιλήνην, ἄλλον δὲ καιρὸν δὲν ἔκριναν καταλληλότερον παρὰ τὴν ἡμέραν τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου, κατὰ τὴν ὁποίαν ὅλος ὁ κόσμος θὰ ἦτο συνηθροισμένος εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ θὰ παρηκολούθουν τὴν θείαν Λειτουργίαν. Ἀπεφάσισαν λοιπὸν νὰ ἐπιδράμουν κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ νὰ ἁρπάσουν ὅσους εὕρουν συγκεντρωμένους εἰς τὸν Ναόν, γυναῖκας καὶ παιδία, ἄνδρας καὶ γέροντας. Ὅταν λοιπὸν ἔφθασεν ἡ ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου καὶ οἱ Χριστιανοὶ εὑρίσκοντο εἰς τὴν θείαν Λειτουργίαν, ἐπέδραμον οἱ βάρβαροι καὶ ἥρπασαν ὅσους ἠδυνήθησαν. Ἀλλὰ καὶ πολλοὶ τῶν κατοίκων κατώρθωσαν νὰ διαφύγουν καὶ νὰ κρυβοῦν εἰς τὸ δάσος. Μεταξὺ ὅμως τῶν συλληφθέντων ὑπὸ τῶν βαρβάρων ἔτυχε νὰ εἶναι καὶ ὁ υἱὸς χήρας τινὸς ἀρχόντισσας, νέος πολὺ καὶ ὡραιότατος.
Τοῦτον ἰδόντες οἱ κουρσάροι τοσοῦτον ὡραῖον τὸν προσέφεραν εἰς τὸν Ἀμιρᾶν τῆς Κρήτης, ἐκεῖνος δὲ τὸν ὥρισε ὑπηρέτην τῆς τραπέζης του. Ἡ δὲ χήρα, ἀφ’ ὅτου ἐχάθη ὁ υἱός της καὶ μὴ γνωρίζουσα τὶ ἀπέγινε, δὲν ἔπαυεν ἀπὸ τοῦ νὰ προσέρχεται καθ’ ἑκάστην εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου καὶ νὰ τὸν παρακαλῇ μετὰ δακρύων διὰ τὴν σωτηρίαν τοῦ υἱοῦ της.