Ὀλίγον μετὰ τὴν προσφορὰν αὐτὴν τοῦ παιδίου ἦλθον εἰς τὸν Ναὸν τρεῖς ναῦται διὰ νὰ προσκυνήσουν τὴν Εἰκόνα τοῦ Ἁγίου καὶ ὡς εἶδον τὸ σφουγγᾶτο, εἶπον μεταξύ των· «Ἐλᾶτε νὰ φάγωμεν τὸ σφουγγᾶτο αὐτό. Διότι μήπως πρόκειται νὰ τὸ φάγῃ ὁ Ἅγιος Γεώργιος; Ἀντὶ δὲ αὐτοῦ, ἂς ἀγοράσωμεν ἔλαιον καὶ κηρία ὅσης ἀξίας εἶναι τὸ σφουγγᾶτο». Ἐκάθισαν λοιπὸν οἱ ναῦται καὶ ἔφαγαν τὸ σφουγγᾶτο. Ὅταν ὅμως ἠθέλησαν νὰ φύγουν, ἐκόλλησαν ἐμπρὸς εἱς τὰ μάρμαρα τῆς Εἰκόνος τοῦ Ἁγίου καὶ δὲν ἠδύναντο νὰ ἀποκολλήσουν ἐξ αὐτῶν. Τρομοκρατηθέντες τότε ἤρχισαν νὰ φωνάζουν μεγαλοφώνως· «Ἅγιε Γεώργιε, βοήθει μας καὶ θὰ ἀποκαταστήσωμεν τὴν ζημίαν. Ἅγιε Γεώργιε, βοήθει μας νὰ ἐξέλθωμεν ἐντεῦθεν καὶ νὰ σοῦ προσφέρωμεν ἀπὸ δέκα ἀργυρᾶ νομίσματα ὁ καθείς μας». Παρ’ ὅλας ὅμως τὰς δεήσεις των δὲν ἠδύναντο νὰ μετακινηθοῦν. Ὅθεν καὶ πάλιν ἐβόησαν· «Ἅγιε Γεώργιε, βοήθει μας νὰ ἀναχωρήσωμεν καὶ νὰ σοῦ προσφέρωμεν ἓν φλωρίον». Οὔτε ὅμως τότε ἠδυνήθησαν νὰ ἀποκολληθοῦν. Ἀντιληφθέντες τότε τὸν πειρασμόν, εἰς τὸ ὁποῖον περιέπεσον, εἶπον μετὰ δακρύων· «Ἅγιε Γεώργιε, βοήθει μας νὰ ξεκολλήσωμεν καὶ νὰ προσφέρωμεν ὁ καθεὶς ἐξ ἡμῶν ἀνὰ ἓν φλωρίον εἰς τὸν Ναόν σου». Ἀφοῦ δὲ εἶπον τὸν λόγον τοῦτον ἀπηλευθέρωσεν αὐτοὺς ὁ Ἅγιος. Ἐξελθόντες τότε τοῦ Ναοῦ καὶ ἀναθαρρήσαντες εἶπον πρὸς τὸν Ἅγιον· «Ἅγιε Γεώργιε, ἀκριβὰ πωλεῖς τὰ σφουγγᾶτα σου, ἡμεῖς λοιπὸν τίποτε πλέον δὲν θὰ ἀγοράσωμεν ἀπὸ σέ».

Πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα θαύματα ἔγιναν εἰς τὸν Ναὸν τοῦτον τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου. Ὄχι δὲ μόνον εἰς αὐτόν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὸν ἐν Κωνσταντινουπόλει Ναὸν τοῦ Ἁγίου, τὸν εἰς τὸ Δεύτερον εὑρισκόμενον. Καὶ εἰς αὐτὸν ἄπειρα θαύματα ἐγίνοντο καθ’ ἑκάστην. Ἀλλὰ καὶ εἰς κάθε τόπον, ὅστις μετὰ πίστεως ἐπικαλεσθῇ τὸν Ἅγιον τοῦ Θεοῦ Μεγαλομάρτυρα Γεώργιον, εἴτε ἐν ὁδῷ πορευόμενος, εἴτε εἰς τὴν οἰκίαν του εὑρισκόμενος, εἴτε ὑπὸ πειρασμοῦ προσβαλλόμενος, εὑρίσκει τοῦτον ἕτοιμον βοηθὸν καὶ ἀντιλήπτορα. Διότι ἐξ ὅλων τῶν Μαρτύρων αὐτὸς ἔχει τὰ πρωτεῖα, διότι ὅπως οἱ ἀστέρες τοῦ οὐρανοῦ, οἱ μὲν εἶναι λαμπρότεροι τῶν δέ, οὕτω καὶ εἰς τὸ τάγμα τῶν Μαρτύρων ὁ Μεγαλομάρτυς Γεώργιος λάμπει περισσότερον, ὡς ὁ αὐγερινὸς κατὰ τὸ θέρος.