Ἐπειδὴ λοιπὸν δὲν γνωρίζομεν τὶ θέλει μᾶς συμβῆ ἕως αὔριον, ἂς μὴ συμπεριφερώμεθα ὡς ἀθάνατοι, ἂς μὴ ἁμαρτάνωμεν, ὡς νὰ μὴ ἠθέλομεν ἀποθάνει ποτέ. Ἀλλά, ὡς γνωρίζοντες, ὅτι ὀλίγη καὶ πρόσκαιρος εἶναι ἡ παροῦσα ζωή μας, ἂς διορθώσωμεν τὸν ἑαυτόν μας· ἂς ἐπιστρέψωμεν μὲ τὴν θέλησίν μας εἰς τὸ ἀγαθόν· ἄς μεταστρέψωμεν τὴν φροντίδα μας εἰς τὸ συμφέρον τῆς ψυχῆς μας. Μὴ ἐνδιαφερώμεθα μόνον πῶς νὰ πλουτίσωμεν, ἢ πῶς νὰ ἐνδυθῶμεν, ἢ πῶς νὰ τραφῶμεν, ἀλλὰ μᾶλλον νὰ συλλογιζώμεθα πῶς νὰ ἀρέσκωμεν εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, πῶς νὰ τελειοποιήσωμεν τὰς ἀρετάς, πῶς νὰ ἐπιτύχωμεν τὴν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.

Διότι καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, εἰς τὸ ἅγιον Εὐαγγέλιον, μᾶς παραγγέλλει λέγων· «Μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τὶ φάγητε καὶ τὶ πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τὶ ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἔστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος;» (Ματθ. ϛ’ 25). Δηλαδή, μὴ συλλογίζεσθε μέσα εἰς τὴν ψυχήν σας τὶ νὰ φάγετε ἢ τὶ νὰ πίετε, οὔτε νὰ φροντίζετε μὲ τὶ νὰ ἐνδύσετε τὸ σῶμα σας. Δὲν εἶναι ἡ ψυχή σας ἀνωτέρα ἀπὸ τὸ φαγητόν; Δὲν εἶναι τὸ σῶμα σας καλλίτερον ἀπὸ τὸ ἔνδυμα; Δηλονότι ἐφ’ ὅσον συλλογίζεσθε διὰ τὸ φαγητὸν ὅπου δὲν εἶναι τίποτε, πῶς δὲν φροντίζετε καὶ διὰ τὴν ψυχήν σας, ἥτις εἶναι πρᾶγμα πολυτιμότερον τοῦ κόσμου ὅλου; Καὶ πάλιν ὁρίζει ὁ Κύριος· «Ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν, οὐδὲ θερίζουσιν, οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας καὶ ὁ Πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν; τὶς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθῆναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα;» (Αὐτ. 26-27). Τουτέστιν, ἴδετε τὰ πτηνὰ ὅπου πετοῦν εἰς τὸν ἀέρα, ὅτι οὔτε σπείρουν οὔτε θερίζουν, οὔτε συναθροίζουν εἰς ἀποθήκας καὶ ὁ Θεός, ὁ Πατὴρ ὅλων, τρέφει αὐτά. Σεῖς δὲ οἱ ἄνθρωποι, δὲν διαφέρετε περισσότερον ἀπὸ αὐτά; Ποῖος δέ, ἄν θελήσῃ, δύναται νὰ προσθέσῃ εἰς τὸ σῶμα του ἔστω καὶ μίαν πῆχυν;

Ὁρίζει δὲ καὶ πάλιν ὁ Κύριος· «Καὶ περὶ ἐνδύματος τὶ μεριμνᾶτε; Καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ, πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει· λέγω δὲ ὑμῖν, ὅτι οὐδὲ Σολομῶν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἕν τούτων. Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι;» (Ματθ. ϛ’ 28-30).