«Αὐτὰ εἶπα καὶ ἔλαβα ὀλίγην ἄνεσιν· ἔπειτα ἀνεμίχθην μὲ ἄλλους ἀνθρώπους καὶ εἰσῆλθον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, κανεὶς δὲ πλέον δὲν μὲ ἠμπόδισεν, ὅπως τὴν πρώτην φοράν. Ὅταν δὲ εἶδον τὸ πανάγιον Ξύλον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, φόβος καὶ τρόμος μὲ κατέλαβεν· ἔπεσα λοιπὸν κάτω εἰς τὴν γῆν καὶ τὸ προσεκύνησα μὲ δάκρυα καὶ ὡς τὸ προσεκύνησα, ἔδραμον πάλιν εἰς τὸν τόπον ὅπου ἦτο ἱστορημένη ἡ Θεοτόκος καὶ κλαίουσα ἔλεγα· «Σύ, Παναγία Παρθένε, δὲν μὲ περιεφρόνησες τὴν ἁμαρτωλὴν καὶ ἀναξίαν δούλην σου, ἀλλὰ μὲ κατηξίωσες νὰ ἴδω ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον ἠγάπων καὶ ἐπεθύμουν· διὰ τοῦτο, Δέσποινα Θεοτόκε, δεῖξε μου τὸν δρόμον, πῶς νὰ σωθῶ· Σὺ γενοῦ ὁδηγία τῆς σωτηρίας μου· Σὺ ἡ ὁποία ἔγινες ἐγγυήτρια, Σὺ καθοδήγησέ με, πῶς νὰ εἶμαι ἀρεστὴ εἰς τὸν Υἱόν Σου». Ἐν ᾧ δὲ ἐγὼ ἔλεγον ταῦτα, ἤκουσα φωνήν, ἥτις μοῦ εἶπεν· «Ἂν περάσῃς τὸν Ἰορδάνην, θέλεις εὕρει μεγάλην ἀνάπαυσιν». Ὡς δὲ ἤκουσα τοῦτο, ἐβόησα μεγαλοφώνως· «Δέσποινα, Δέσποινα, μὴν ἐγκαταλείπῃς με». Αὐτὸ εἶπα καὶ ἐξῆλθον, ἵνα ὑπάγω πρὸς τὸν Ἰορδάνην. Εἰς τὸν δρόμον μὲ εἶδε Χριστιανός τις καὶ μοῦ ἔδωσε τρία νομίσματα διὰ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Τὰ ἐπῆρα λοιπὸν καὶ ἠγόρασα μὲ αὐτὰ τρεῖς ἄρτους. Ἐκεῖ ἠρώτησά τινα, ποῖος δρόμος ὁδηγεῖ εἰς τὸν Ἰορδάνην. Ἐκεῖνος δὲ μοῦ ἔδειξε τὸν δρόμον καὶ ἤρχισα κλαίουσα νὰ περιπατῶ. Ἀργὰ πρὸς τὸ ἑσπέρας ἔφθασα εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, πλησίον τοῦ Ἰορδάνου καὶ τὴν ἡμέραν ἐκείνην μετέλαβα εἰς τὸ Μοναστήριον, ἔφαγον μισὸν ἄρτον καὶ ἔπιον ἀπὸ τὸ ὕδωρ τοῦ Ἰορδάνου· ἔπειτα ἔπεσα καὶ ἑκοιμήθην ἐκεῖ. Τὸ πρωΐ, ὅταν ἐξημέρωσε, κατῆλθον εἰς τὸν ποταμὸν καὶ εὑροῦσα πλοιάριον, ἐπέρασα μὲ αὐτὸ τὸν ποταμὸν καὶ ἦλθον ἕως ἐδῶ ὅπου βλέπεις, Ἀββᾶ Ζωσιμᾶ.

Ἠρώτησε τότε ὁ Γέρων· «Πόσους χρόνους ἔχεις, Ἁγία, ὅπου εἶσαι ἐδῶ εἰς τὴν ἔρημον;». Ἀπεκρίθη ἡ Ἁγία· «Τεσσαράκοντα χρόνους ἔχω ἐδῶ, Ἀββᾶ Ζωσιμᾶ». Ἠρώτησε δὲ πάλιν τὴν Ἁγίαν ὁ Ζωσιμᾶς· «Καὶ πόθεν εὕρισκες τὴν τροφήν σου μέχρι σήμερον; Πῶς ἐπέρασες τόσους χρόνους;». Ἀπεκρίθη ἡ Ἁγία· «Δύο καὶ ἥμισυν ἄρτους εἶχον ὅταν ἐπέρασα τὸν Ἰορδάνην καὶ τόσον ἐξηράνθησαν, ὥστε ἔγιναν ὡς πέτραι· ὅμως μὲ αὐτούς, τρώγουσα ἀπὸ ὀλίγον, καὶ μὲ τὰ χορτάρια αὐτῆς τῆς ἐρήμου ἐπέρασα». Κατόπιν ἠρώτησε πάλιν ὁ Γέρων· «Πῶς ἐπέρασες τόσον καιρόν; Εἶχες κανένα πειρασμὸν ἢ ὄχι;».