Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ὅσιος ΣΥΜΕΩΝ ὁ Ἡγούμενος τῆς ἐν Ἄθῳ Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Φιλοθέου, ὁ μονοχίτων καὶ ἀνυπόδητος, ὁ καὶ κτίτωρ τῆς ἐν τῷ ὄρει τοῦ Φλαμουρίου Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Ἁγίας Τριάδος ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Ἐξ ὅλων λοιπὸν τούτων ἂς φυλαττώμεθα, ἀδελφοί, ὅσον εἶναι δυνατόν, ἂν θέλωμεν νὰ ἀπολαύσωμεν ἐκεῖνα τὰ οὐράνια ἀγαθά, τὰ ὁποῖα, καθὼς λέγει ὁ μακάριος Παῦλος· «Ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτὸν» (Α’ Κορ. β’ 9), καθὼς καὶ δι’ ἐκείνους, οἵτινες φυλάττουν τὰς ἐντολάς Του, κατὰ τὴν εὐαγγελικὴν προσταγήν, τὴν λέγουσαν· «Ἐὰν ἀγαπᾶτέ με, τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς τηρήσατε» (Ἰωάν. ιδ’ 15). Καὶ ἂς μὴ νομίσῃ κανεὶς ὅτι χωρὶς κόπους καὶ ἀγῶνας θέλει ἀξιωθῆ τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ὄχι, ὄχι, ἀδελφοί, πλανᾶται ὁ τοιοῦτος, φωνάζει ὁ Παῦλος, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ [4]. Ἂς πράττωμεν λοιπόν, ἂς ἀγαπῶμεν καὶ ἄς ἀγωνισθῶμεν καλῶς, ὅσον εὑρισκόμεθα καὶ ζῶμεν ἐπάνω εἰς τὴν γῆν, ἐπειδὴ ἐν τῷ ᾍδῃ οὐκ ἔστι μετάνοια, διὰ νὰ ἀξιωθῶμεν νὰ ἀκούσωμεν τὴν σωτήριον τοῦ Κυρίου φωνήν, ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὅταν οὗτος μέλλῃ νὰ κρίνῃ ζῶντας καὶ νεκρούς· «Εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ, ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου σου» (Ματθ. κε’ 21). Εἰσέλθετε λοιπὸν καὶ σεῖς εἰς τὴν Βασιλείαν αὐτοῦ τὴν οὐράνιον διὰ νὰ συνεσθίετε ἐπὶ τῆς τραπέζης Του· οὗ γένοιτο πάντας ἡμᾶς ἐπιτυχεῖν, εὐδοκίᾳ καὶ Χάριτι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾯ πρέπει δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

                           

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ


Ὑποσημειώσεις

[1] Γεν. ϛʹ 3, Ψαλμ. ρεʹ 35.

[2] Ψαλμ. ξζʹ 3.

[3] Προφανῶς ἐνταῦθα νοεῖται τὸ ὄρος Καλλίδρομον καὶ τὰ περὶ αὐτὸ ὑψώματα. Τοῦτο εἶναι ἀνατολικὸς πλόκαμος τῆς Οἴτης ἀπολήγων ἀποτόμως εἰς τὴν παρὰ τὰς Θερμοπύλας θάλασσαν. Ἀπὸ τούτου διέρχεται ἡ Ἀνόπαια στενωπός, διὰ τῆς ὁποίας ὁ Ἐφιάλτης ὡδήγησε τοὺς Πέρσας εἰς τὰ νῶτα τοῦ Λεωνίδου.

[4] «Ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ» (Βʹ Τιμ. βʹ 5).