Διὰ τὸν λόγον λοιπὸν τοῦτον πολλοί, ἀφήνοντες τὴν τέχνην των καὶ τὰ ὑποστατικά των, ἤρχοντο πρὸς τὸν Ἅγιον καὶ παρεκάλουν νὰ τοὺς κουρεύσῃ Μοναχοὺς καὶ νὰ εἶναι εἰς τὴν ὑποταγήν του. Οὗτος δὲ ὁ μακάριος τοὺς ἐδέχετο καὶ τοὺς ἀπέστελλεν εἰς τὴν λοιπὴν ἀδελφότητα. Ἀπὸ τούτους ἦσαν καί τινες κτίσται, πρὸς τοὺς ὁποίους παρήγγειλε νὰ ἐργάζωνται εἰς τὸν τοῖχον τοῦ Μοναστηρίου, ἐπειδὴ ὅταν ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν Μονὴν ἄφησεν ἀτελείωτον καὶ τὸ τεῖχος καὶ τὴν Ἐκκλησίαν. Ἐκεῖ ὅμως εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν εὑρισκόμενος ἐπέπρωτο νὰ εὕρῃ καὶ τὸ μακάριον τέλος. Διότι παραμένων ἐν αὐτῇ ὀλίγον καιρὸν καὶ νουθετῶν καὶ πολλοὺς ὠφελῶν, διὰ τῶν ἐναρέτων καὶ θείων ὁδηγιῶν του, ἐκλήθη παρὰ Κυρίου, εἰς τὰς αἰωνίους Μονάς. Καὶ ἡ μὲν μακαρία ψυχή του ἀνῆλθεν εἰς τοὺς οὐρανούς, ἵνα ἀπολαύσῃ ἀνταξίως τῶν πολλῶν ἀγώνων καὶ κόπων, τοὺς ὁποίους ἐπὶ τῆς γῆς ἐτέλεσεν ὑπὲρ ἄνθρωπον, τὰ ἀποκείμενα καὶ προωρισμένα δι’ αὐτὸν πρὸ καταβολῆς κόσμου ἀγαθά, τὸ δὲ θεῖον αὐτοῦ σῶμα μετεκόμισαν μεγαλοπρεπῶς ὁ Πατριάρχης καὶ ἡ σύγκλητος μετὰ παντὸς τοῦ Κλήρου καὶ τοῦ λαοῦ καὶ τὸ ἐνεταφίασαν εἰς τὸν Ναὸν τῆς Θεοτόκου εἰς Χάλκην.

Μετὰ ταῦτα, ἀφ’ οὗ παρῆλθον δύο ἔτη, μετέβησαν εἰς τὴν Βασιλεύουσαν, διά τινα ὑπηρεσίαν, Μοναχοί τινες τῆς Μονῆς τοῦ Ὁσίου, ὅταν δὲ ἐπρόκειτο νὰ ἐπανακάμψουν εἰς τὸ Μοναστήριον μετέβησαν πρῶτον καὶ ἔκαμον ἀνακομιδὴν τοῦ θείου Λειψάνου τοῦ Ἁγίου, ἐτοποθέτησαν δὲ τοῦτο εἰς λάρνακα ξυλίνην, ἐνῷ ἀνεδίδετο ἐξ αὐτοῦ εὐωδία ἄρρητος. Εἷς δὲ τεχνίτης σχοινοποιὸς κατεσκεύασε διὰ τὴν ἁγίαν αὐτοῦ Κάραν κουβούκλιον ὡραιότατον, ἐντὸς τοῦ ὁποίου ἐναπετέθη αὕτη. Οὗτος δὲ ὁ τεχνίτης ἔπασχεν ἐκ νόσου ἀνιάτου, καὶ ὅταν ἔβηχεν, ἐξήρχετο ἀπὸ τὰ σπλάγχνα του φλέγμα πυκτὸν καὶ τόσον βρωμερόν, ὥστε δὲν ἠδύνατο νὰ πλησιάσῃ κανεὶς πλησίον του. Εὐθὺς ὅμως ὡς ἔφερε τὸ κουβούκλιον καὶ ἀσπαθεὶς τὴν ἁγίαν Κάραν τοῦ Ὁσίου τὴν ἀπέθεσεν ἐντὸς αὐτοῦ, ὢ τοῦ θαύματος! ἰατρεύθη. Τότε οἱ παρευρεθέντες ἐκεῖ, βλέποντες τὸ παράδοξον ἐκεῖνο θαῦμα, πιστοὶ καὶ ἄπιστοι, ἀνέκραξαν μεγαλοφώνως· «Κύριε, ἐλέησον», ἐνῷ ἐκεῖνος ἀπῆλθεν εἰς τὸ ἐργαστήριόν του δοξάζων τὸν Θεὸν καὶ εὐχαριστῶν τὸν Ἅγιον. Παραλαβόντες δὲ οἱ Μοναχοὶ τὸ ἅγιον Λείψανον τὸ ἔφεραν εἰς τὸ Μοναστήριον καὶ ἀπὸ τότε ἡπλώθη ἡ φήμη του ὡς Ἁγίου θαυματουργοῦντος εἰς κάθε τόπον καὶ χώραν.