Ὁ αὐτὸς θεοφιλὴς Χριστιανὸς εἶχε φίλον τινά, τοῦ ὁποίου ἡ πενθερὰ ἔπασχεν ἀπὸ ψῦξιν τοῦ στομάχου, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἐδοκίμαζε πόνους δριμυτάτους καὶ οὔτε νὰ φάγῃ, οὔτε νὰ πίῃ, οὔτε νὰ κοιμηθῇ ἠδύνατο, καθὼς καὶ ὁ προαναφερθεὶς ναύτης· καὶ τόσον ἐξηντλήθη, ὥστε ὅλαι αἱ σάρκες της ἐδαπανήθησαν καὶ μόνον τὸ δέρμα ἔμεινε καλῦπτον τὰ κόκκαλα, μόλις δὲ ἠδύνατο νὰ ἀκούσῃ τις τὴν φωνήν της, ἕνεκα τῆς ἀτονίας τὴν ὁποίαν εἶχε. Ταύτην λοιπὸν συνεβούλευσεν ὁ ἄνωθεν Χριστιανὸς νὰ προστρέξῃ εἰς τὸν Ἅγιον. Ὅθεν, βασταζομένη ὑπὸ ἄλλων, μετέβη εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἀφ’ οὗ ἐτελείωσεν ἡ θεία Λειτουργία καὶ ἡ δι’ αὐτὴν γενομένη παράκλησις, ἔπιεν ἀπὸ τὸ ἀπόνιμμα τοῦ μαρτυρικοῦ Λειψάνου καὶ παρευθὺς ἔπαυσαν οἱ πόνοι, ὠρέχθη τροφῆς καὶ καθίσασα μὲ τοὺς ἄλλους εἰς τὴν τράπεζαν, συγκαθημένου καὶ τοῦ ἱεροῦ Μαλαξοῦ, ἔφαγεν εὐχαρίστως ἀπὸ ὅλα τὰ φαγητὰ τῆς τραπέζης καὶ εἰς τὴν προτέραν ὑγείαν ἐπέστρεψεν. Ἀπὸ τότε καὶ κατόπιν, εἰς ὅλους τοὺς χρόνους τῆς ζωῆς της, ἀσθένειαν πλέον καμμίαν δὲν ἐδοκίμασε, δηλοῦντος τοῦ Θεοῦ, διὰ τούτου τοῦ γεγονότος, τὴν πλουσίαν χάριν τῶν ἰάσεων τὴν ὁποίαν ἐχάρισεν εἰς τὸν ἰδικόν Του στεφανηφόρον καὶ ἔνδοξον Μάρτυρα.
Ἄλλος δέ τις Χριστιανός, Λαμπρινὸς ὀνόματι, ζωγράφος τὴν τέχνην, ἔπεσεν εἰς δεινὴν καὶ πολυχρόνιον ἀσθένειαν, ἀπὸ τὴν ὁποίαν, ὡς ὑπὸ μαχαίρας ὀξυτάτης καταπληγωθεὶς εἰς τὸν στόμαχον, κατεξηράνθη ὅλος ὁ δυστυχής, πάσχων καὶ κατακεντούμενος ἀπὸ δριμυτάτους πόνους. Ὅθεν ἐξώδευσεν ὅλα τὰ ὑπάρχοντά του εἰς τοὺς ἰατρούς, ἀλλ’ εἰς μάτην ἐκοπίασε. Τοῦτον ἰδών ποτε ὁ Μαλαξὸς καὶ μαθὼν παρ’ αὐτοῦ τὴν ἐλεεινὴν ἀσθένειαν ὑπὸ τῆς ὁποίας ἐβασανίζετο καὶ μάλιστα ὅτι, πένης ὤν, παλαίει μὲ δύο θηρία, τὸ τῆς ἀσθενείας καὶ τὸ τῆς πενίας, εὐσπλαγχνίσθη τὸν ἄνθρωπον καὶ διηγήθη εἰς αὐτὸν τὰ κατὰ διαφόρους καιροὺς καὶ τόπους γενόμενα ὑπὸ τοῦ Μάρτυρος θαύματα, παρεκίνησε δὲ αὐτὸν νὰ προστρέξῃ εἰς τὸν Ἅγιον. Ἦλθε λοιπὸν ὁ ἀσθενὴς εἰς τὸν Ναόν, μετὰ δακρύων δεόμενος καὶ ἀφ’ οὗ ἐτελείωσεν ἡ θεία Λειτουργία καὶ ἡ δι’ αὐτὸν γενομένη παράκλησις, ἔπιεν ἀπὸ τὸ ἀπόνιμμα τοῦ ἁγίου Λειψάνου μετ’ εὐλαβείας καὶ κατανύξεως καὶ εὐθὺς ἐδιώχθη ἡ ἀσθένεια καὶ ἐχαρίσθη εἰς αὐτὸν ἡ προτέρα ὑγεία του, διὰ τῆς δωρηθείσης εἰς τὸν ἔνδοξον Μάρτυρα Χάριτος τοῦ Θεοῦ, ᾯ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.