Λαβόντες λοιπὸν ταῦτα σὺν τῇ τιμίᾳ Κάρᾳ, τὰ ἔφερον εἰς τὴν Μεγάλην Ἐκκλησίαν καὶ προσκυνήσαντες αὐτὰ μετὰ πλείστου λαοῦ ἐπὶ τούτῳ συρρεύσαντος καὶ εὐχαριστήριον ἀγρυπνίαν ποιήσαντες, ἀπέθεσαν ταῦτα εὐλαβῶς ἐντὸς τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας. Πολλὰ δὲ θαυμάσια ἐτέλεσεν ἔκτοτε ὁ Θεὸς διὰ τῶν ἁγίων Λειψάνων τοῦ Ἁγίου τούτου Μάρτυρος Ἰωάννου, ἐξ ὧν τινα γράφομεν ἐδῶ πρὸς πίστωσιν καὶ τῶν ἄλλων.
Ὁ Πρωθιερεὺς τοῦ Ναυπλίου Νικόλαος Μαλαξός, ὁ καὶ τὸ Μαρτύριον αὐτοῦ συγγράψας, ἔχων φίλον Πατριαρχικό, τινα ἔξαρχον Γρηγόριον ὀνομαζόμενον, ἐλθόντα ἐκ Κωνσταντινουπόλεως εἰς τὸ Ναύπλιον καὶ μέρος τῶν μαρτυρικῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου ἔχοντα ἐν κιβωτίῳ παρεκάλεσεν αὐτὸν καὶ τοῦ ἔδωσε τεμάχιον ἐξ ἐκείνων. Τοῦ ἔδωσεν ἐπίσης καὶ τὴν Ἀκολουθίαν τοῦ Μάρτυρος, τὴν ὁποίαν συνέγραψεν ὁ τότε μέγας ρήτωρ τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας Ἀντώνιος ὁ σοφώτατος, ὁ καὶ διδάσκαλος χρηματίσας αὐτοῦ τοῦ Μαλαξοῦ. Οὗτος ὁ ἱερὸς Μαλαξὸς εἶχε τέκνον ἄρρεν τεσσάρων ἐτῶν, Ἰωάννην καλούμενον, τὸ ὁποῖον ἠσθένησε βαρέως καὶ ἐκινδύνευε νὰ ἀποθάνῃ. Ἀφοῦ λοιπὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἐποίησε παράκλησιν καὶ ἔψαλε καὶ τὴν Ἀκολουθίαν τοῦ Ἁγίου, κατόπιν ρίψας ὕδωρ ἐν ποτηρίῳ καὶ βάψας τὸ μαρτυρικὸν Λείψανον εἰς αὐτό, ἔδωσε τὸ ἀπόνιμμα ἐκεῖνο εἰς τὸ παιδίον καὶ τὸ ἔπιε καὶ ὤ τοῦ θαύματος! Παρευθὺς ἀνέλαβε καὶ περιεπάτει μὲ τοὺς ἰδίους του πόδας, ἐκάθισε δὲ εἰς τὴν τράπεζαν καὶ ἔφαγεν, ὥστε κανὲν σημεῖον τῆς προτέρας ἀσθενείας του δὲν ἔμεινεν εἰς αὐτό, εἰς δόξαν Θεοῦ καὶ εἰς τιμὴν τοῦ Μάρτυρος αὐτοῦ Ἰωάννου.
Ἀλλὰ καὶ ἐν ἔτει χιλιοστῷ πεντακοσιοστῷ τρίτῳ ἀπὸ τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας μεγάλη ἐπιδημία πανώλους ἐνέσκηψεν εἰς τὸ Ναύπλιον, ἀπὸ τὴν ὁποίαν προσεβλήθησαν δύο τέκνα τοῦ αὐτοῦ Μαλαξοῦ, τὸ προμνημονευθὲν καὶ ἓν ἄλλο καὶ ἐτελεύτησαν, χωρὶς νὰ ἐνθυμηθοῦν οὐδόλως οἱ γονεῖς των τὸ θαῦμα τὸ ὁποῖον εἶχε τελέσει εἰς τὸ παιδίον των πρότερον τὸ μαρτυρικὸν Λείψανον. Εἶχον δὲ ἀκόμη καὶ ἄλλο παιδίον προσεβλήθη δὲ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ, ἤτοι ἡ πρεσβυτέρα, εἰς τὸν ἀριστερὸν μαστόν, καὶ ἐκείτετο ὁμοῦ μὲ τὸ βρέφος ἄφωνος καὶ ἀκίνητος. Ὁ δὲ πενθερὸς τοῦ Μαλαξοῦ Ἱερεὺς καὶ Σακκελίων τοῦ Κλήρου Ναυπλίου, συμπονῶν τὴν θυγάτερα αὐτοῦ καὶ τὸ βρέφος καὶ ζητῶν τίνι τρόπῳ νὰ βοηθήσῃ τὴν ἀσθενῆ, δὲν γνωρίζω πῶς, ἐνεθυμήθη τὸ Λείψανον τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Ἰωάννου καὶ εὐθὺς τρέχει μετὰ κατανύξεως καὶ ζητεῖ τοῦτο ἀπὸ τὸν Πρωθιερέα Νικόλαον.