Τότε ὁ σεβάσμιος ἐκεῖνος Πρωθιερεύς, πληροφορηθεὶς τὸ ἀμετάτρεπτον τῆς γνώμης του, ηὐχήθη αὐτὸν ἀπὸ ψυχῆς, λέγων οὕτως· «Ὁ Θεός, τέκνον μου, νὰ σὲ ἐνδυναμώσῃ ὅπως καὶ τὸν ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου εὐλογηθέντα Νέστορα καὶ τοὺς νοητοὺς καὶ αἰσθητοὺς ἐχθρούς, ὡς ἄλλον Λυαῖον νὰ νικήσῃς καὶ ὑπὲρ Χριστοῦ νὰ μαρτυρήσῃς». Μεταδοὺς δὲ εἰς αὐτὸν τὰ Ἄχραντα Μυστήρια ἀπέλυσεν αὐτόν. Ὁ δέ, χαίρων, μετέβη εἰς τὸ ἐργαστήριόν του καὶ ἐκάθητο συλλογισμένος.
Τότε ἦλθον πάλιν πρὸς αὐτὸν οἱ γείτονές του ἐκεῖνοι, ὡς νὰ ἦσαν σύμφωνοι, καὶ παρεκίνουν αὐτὸν νὰ τουρκεύσῃ. Ἔπειτα ἐσυκοφάντησαν αὐτὸν μὲ τὴν κατηγορίαν, ὅτι δῆθεν πρωτύτερα, εἰς τὰ Τρίκκαλα εὑρισκόμενος, ὑπεσχέθη νὰ ἀρνηθῇ τὸν Χριστὸν καὶ ὅτι τώρα πάλιν φρονεῖ τὰ τοῦ Χριστοῦ. Ὁ δὲ τοῦ Χριστοῦ Μάρτυς ἀτενίσας αὐτοὺς μετ’ ὀργῆς εἶπε· «Δι’ ἐμὲ λέγετε ταῦτα ἢ δι’ ἄλλον τινά;». Οἱ δὲ εἶπον· «Ναί, διὰ σέ». Ὁ Μάρτυς τότε ἀπεκρίθη· «Μὴ γένοιτό μοι ποτὲ νὰ πάθω τοιαύτην ἐγκατάλειψιν ἀπὸ τὸν Θεόν, ὥστε νὰ ἠρνήθην ἐγὼ τὸν Χριστόν μου ἢ εἰς τὰ Τρίκκαλα ἢ ἀλλαχοῦ· μὴ γένοιτό μοι! Ἀλλὰ μᾶλλον ἐγὼ μὲ τὸν Χριστόν μου ζῶ καὶ θέλω ζήσει, εἶμαι δὲ πρόθυμος νὰ ἀποθάνω δι’ Αὐτόν. Διότι, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἀφήσω τὸν Χριστὸν τὸν Πλάστην μου καὶ Θεόν μου καὶ νὰ ἀκολουθήσω τὸν Μωάμεθ, ἄνθρωπον ἀγράμματον, ψευδολόγον καὶ πολέμιον τοῦ Χριστοῦ μου; Διὰ τὸ ὁποῖον μάλιστα ἀποστρέφομαι καὶ ἐκεῖνον καὶ τὴν πίστιν του καὶ ὅ,τι θέλετε κάμετε εἰς ἐμέ· διότι εἰς ὅσα περισσότερα μαρτύρια μὲ καταδικάσητε, τόσον περισσότερον καλὸν θέλετε μοῦ κάμει».
Ταῦτα ἐκεῖνοι ἀκούσαντες, ἔτρεξαν κατ’ ἐπάνω του τρίζοντες τοὺς ὀδόντας καὶ ἁρπάσαντες αὐτόν, τὸν ἔσυρον ἀνηλεῶς, ραπίζοντες, λακτίζοντες καὶ μὲ πέτρας καὶ ξύλα αὐτὸν κτυπῶντες, ἕως ὅτου τὸν ὡδήγησαν εἰς τὸν νομοκράτορά των, καταμαρτυροῦντες ὅτι ἐβλασφήμησε τὴν θρησκείαν των καὶ ὡμολόγησε παρρησίᾳ τὸν Χριστὸν Θεὸν ἀληθινόν. Ὁ δὲ κριτὴς ἠρώτησε τὸν Μάρτυρα, ἂν ταῦτα εἶναι ἀληθῆ. Τότε ὁ γενναῖος τοῦ Χριστοῦ στρατιώτης μὲ πολλὴν παρρησίαν ἐκήρυξε τὸν Χριστὸν Θεὸν ἀληθινόν, τὴν δὲ θρησκείαν τῶν Ἰσμαηλιτῶν καὶ τοὺς ὀπαδοὺς αὐτῆς πολὺ ἐξηυτέλισεν. Ἔπραττε δὲ τοῦτο ἀποσκοπῶν εἰς τὸ νὰ τοὺς ἐξοργίσῃ διὰ νὰ τοῦ δώσουν δριμύτερα βασανιστήρια. Ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ κριτὴς διέταξε πρῶτον νὰ κτυπήσουν τὸ στόμα τοῦ Μάρτυρος, ἔπειτα δὲ νὰ τὸν ρίψουν κατὰ γῆς καὶ νὰ τὸν δείρουν ἄνευ ἐλέους.