Τόσον ἔλαμπε τὸ πρόσωπον τοῦ Μωϋσέως, ὅστις μόνον συνωμίλησε μὲ τὸν Θεόν· πόσον ὅμως πρέπει νὰ λάμπῃ ἡ ψυχὴ ἐκείνου, ὅστις μετέλαβε τὸ Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ εἰς τὰ ἄχραντα Μυστήρια; Ἡ θεία Γραφὴ λέγει, ὅτι οἱ Ἑβραῖοι ἐθαμβοῦντο νὰ βλέπωσι τὸ πρόσωπον τοῦ Μωϋσέως, διότι ἔλαμπεν ὡς ὁ ἥλιος καὶ ὁ θεῖος Χρυσόστομος βεβαιώνει, ὅτι οἱ δαίμονες ἐκθαμβοῦνται, τρέμουν καὶ φεύγουν, διὰ νὰ μὴ ἀντικρύσωσι τὸ πρόσωπον ἐκείνου, ὅστις μετέλαβε. Διότι ἐκείνην τὴν ὥραν φαίνεται νὰ πνέῃ ἀπὸ τὸ στόμα αὐτοῦ πῦρ θεϊκόν· θέαμα θαυμαστὸν εἰς τοὺς Ἀγγέλους, φοβερὸν εἰς τὸν διάβολον. «Καθάπερ λέοντες φλόγα πνέοντες, οὕτω τῆς ἱερᾶς Τραπέζης ἐξερχόμεθα, φοβεροὶ γενόμενοι τῷ διαβόλῳ». Δὲν ὑπάρχει ἀστὴρ νὰ λάμπῃ τόσον εἰς τὸν οὐρανόν, ὅσον λάμπει μία ψυχὴ ἀπὸ τὸ φῶς τῆς θείας Χάριτος κατὰ τὴν ὥραν ὅπου μεταλαμβάνει. Καὶ αἰτία εἶναι, διότι ἡ θεία Μετάληψις δὲν εἶναι ἄλλο, λέγει ὁ Συμεὼν Θεσσαλονίκης, παρὰ ἕνωσις τοῦ Θεοῦ μεθ’ ἡμῶν. «Θέωσις ἡμῶν, Θεοῦ σύγκρασις καὶ κοινωνία». Ἡμεῖς, ὅταν μεταλαμβάνωμεν (μαρτυρεῖ ὁ Θεολόγος), μετέχομεν τῆς Χάριτος, τὴν ὁποίαν ἔχει ὁ Χριστὸς καὶ ὡς Θεὸς καὶ ὡς ἄνθρωπος. «Διὰ τῆς ἀναιμάκτου θυσίας κοινωνοῦμεν ἡμεῖς τῷ Χριστῷ καὶ μετέχομεν Αὐτοῦ τῶν παθημάτων καὶ τῆς Θεότητος».
Μὲ τόσην χάριν ἡμεῖς ἀναβαίνομεν εἰς τόσον ὕψος ἁγιότητος, ὥστε ἂν ἀποθνῄσκαμεν ἐκείνην τὴν ὥραν, ἡ ψυχή μας ἤθελε ἔχει τόπον μέσα εἰς τοὺς χοροὺς τῶν Μαρτύρων, τῶν Παρθένων, τῶν Ἀσκητῶν· καὶ ἠθέλαμεν φθάσει εἰς μίαν στιγμὴν ἐκεῖ, ὅπου αὐτοὶ ἔφθασαν μετὰ τόσον καιρὸν καὶ τόσον ἀγῶνα. Θεέ μου, λυτρωτά μου! ἂς ἀποθάνω, ὅταν εἶναι τὸ θέλημά Σου τὸ ἅγιον, εἰς τόπον ἔρημον, εἰς ἕνα δάσος, εἰς ἕνα βουνόν, δὲν μὲ μέλει ὅπου καὶ ἂν εἶναι· μόνον πρὶν ἀποθάνω, ἂς ἀξιωθῶ πρῶτα νὰ μεταλάβω τὸ ἄχραντον Σῶμα καὶ Αἷμά Σου. Ἂν ἐκείνην τὴν ὥραν Σὲ ἔχω μετ’ ἐμοῦ, δὲν φοβοῦμαι νὰ χαθῶ· μὲ τοιοῦτον ἐφόδιον εἶμαι βέβαιος νὰ φθάσω εἰς τὸν λιμένα τῆς οὐρανίου Σου Βασιλείας.
Καὶ λοιπόν, Χριστιανέ, ἀφ’ οὗ μεταλάβῃς, πρόσεχε μὴ χάσῃς ἐκεῖνο, ὅπου ἐκέρδισας. Κράτει καλά, μὴ σοῦ πέσῃ ὁ πολύτιμος μαργαρίτης. Φυλάξου ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη, μὴ τὸν ἁρπάσῃ ὁ πονηρὸς ἀπὸ τὴν ψυχήν σου. Ἡγιάσθης μὲ τὰ Ἅγια! Ζῆσε ὡς Ἅγιος· ἐξῆλθες καθαρὸς ἀπὸ τὸ λουτρὸν τῆς θείας Χάριτος; Μὴ πέσῃς εἰς τὸν βόρβορον τῆς πρώτης σου ἁμαρτίας. Ἰατρεύθης εἰς τὴν ψυχήν; Μὴ ξανακυλίσῃς εἰς τὴν προτέραν σου ἀσθένειαν. Ἡνώθης μὲ τὸν Χριστόν; Μεῖνε μὲ τὸν Χριστὸν καὶ λέγε· «Ὡσαννά εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου»· Αὐτῷ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.