Ἡμεῖς πρέπει νὰ εἴπωμεν, καὶ τὸ λέγομεν ἁρμοδιώτερον· «Οὐκ ἔστιν ὡς ὁ λαός σου (ὁ νέος) Ἰσραὴλ ἔθνος ἔτι ἐπὶ τῆς γῆς» (ἔνθ’ ἀνωτ.). Καὶ τὶ πλέον ἐξαίρετον σημεῖον τῆς ἀγάπης Του πρὸς ἡμᾶς εἶχε νὰ μᾶς δώσῃ ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου, παρὰ νὰ κάμῃ τὸν ἄρτον καὶ τὸν οἶνον Σῶμα καὶ Αἷμά Του καὶ τοῦτο νὰ μᾶς χαρίσῃ νὰ τὸ τρώγωμεν καὶ νὰ τὸ πίνωμεν, ὅταν θέλωμεν, διὰ νὰ εἶναι πάντα, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος, ἀχώριστος ἀπὸ ἡμᾶς; Αὕτη εἶναι μία ἀγάπη, τὴν ὁποίαν δὲν δυνάμεθα νὰ ἐξηγήσωμεν, εἶναι ἀκατάληπτος· δὲν δυνάμεθα νὰ τὴν μετρήσωμεν, εἶναι ἄμετρος. Ἀγάπη θεία, Ἀγάπη τελεία, ὅλη ἀγάπη, ὅλος ὁ θησαυρὸς τῆς θείας ἀγαθότητος. Εἰς τοῦτο ἔδειξεν ὁ Θεὸς ὡς δυνατός, τὸ ἔσχατον κράτος τῆς παντοδυναμίας Του, ὡς σοφὸς ἔκαμε τὸ Μυστήριον τῶν Μυστηρίων καὶ ὡς ἀγαθὸς τὴν ἄκραν τῶν δωρεῶν.

Τώρα ποίαν προετοιμασίαν πρέπει νὰ ἔχωμεν ἡμεῖς, ὅταν θέλωμεν νὰ μεταλάβωμεν τὸ φρικτὸν τοῦτο καὶ μέγα Μυστήριον; «Δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωπος ἑαυτὸν (λέγει ὁ μακάριος Παῦλος) καὶ οὕτως ἐκ τοῦ Ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦ Ποτηρίου πινέτω» (Α’ Κορ. ια’ 28). Ἂς δοκιμάσῃ πρῶτα πᾶς τις καλῶς τὸν ἑαυτόν του, ἂς ἐξετάσῃ πρῶτα τὴν ἰδίαν του συνείδησιν· ἂν ἔχῃ κανένα ἑμπόδιον, ἄς τὸ σηκώσῃ, ἂν ἔχῃ κανένα δεσμόν, ἂς τὸν λύσῃ. Πέριξ εἰς τὸ ὄρος Χωρὴβ ἔβοσκε τὰ πρόβατα τοῦ πενθεροῦ του Ἰοθόρ, ἱερέως Μαδιάμ, ὁ Μωϋσῆς, ὅταν βλέπῃ ἐξαίφνης ἕνα παράδοξον θέαμα· τοῦτο ἦτο μία βάτος, ἥτις ἐκαίετο, ἀλλὰ δὲν κατεκαίετο· «Ὁρᾷ ὅτι ὁ βάτος καίεται πυρί, ὁ δὲ βάτος οὐ κατεκαίετο» (Ἐξ. γ’ 2). Ἔμεινεν ἐκστατικὸς εἰς τὸ ὅραμα τοῦτο ὁ Μωϋσῆς, καὶ περιεργείᾳ φερόμενος, θέλω, εἶπε, νὰ ὑπάγω νὰ ἴδω, τὶ εἶναι τοῦτο τὸ μέγα θαῦμα· «Παρελθὼν ὄψομαι τὸ ὅραμα τὸ μέγα τοῦτο, τὶ ὅτι οὐ κατακαίεται ὁ βάτος» (αὐτ. 3). Ἐπῆγεν, ἐπλησίασεν, ἀλλὰ ἀκούει φωνὴν νὰ τὸν καλῇ. Ὅθεν σταματᾷ δὲν προβαίνει πλησιέστερα. Τὸ πῦρ ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον ἔβλεπεν ὁ Μωϋσῆς μέσα εἰς τὴν βάτον, ἦτο ὁ Θεὸς καὶ ἡ φωνὴ τὴν ὁποίαν ἤκουσεν, ἦτο φωνὴ τοῦ Θεοῦ, ὅστις τοῦ λέγει· Μωϋσῆ, μὴ τολμήσῃς νὰ πλησιάσῃς ἐδῶ· πρῶτα λύσε τὸ ὑπόδημα ἀπὸ τοὺς πόδας, διότι αὐτὴ ἡ γῆ εἶναι ἁγία καὶ πρέπει νὰ ἔλθῃς μὲ προσοχὴν καὶ εὐλάβειαν· «μὴ ἐγγίσῃς ὧδε· λῦσον τὸ ὑπόδημα ἐκ τῶν ποδῶν σου· ὁ γὰρ τόπος, ἐν ᾧ σὺ ἕστηκας, γῆ ἁγία ἐστί» (αὐτόθι 5).

Χριστιανέ, ὅπου θέλεις νὰ μεταλάβῃς· βλέπεις ἐκεῖνον τὸν ἅγιον Ἄρτον; Βλέπεις ἐκεῖνο τὸ ἅγιον Ποτήριον, ὅπου εἶναι ἐπάνω εἰς τὴν ἱερὰν Τράπεζαν; Ἐκεῖ εἶναι τὸ Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ· ἐκεῖ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς σωματικῶς· ἐκεῖ εἶναι τὸ πῦρ τῆς Θεότητος, ὅπου φωτίζει καὶ καθαρίζει τοὺς ἀξίους, ὅπου κατακαίει καὶ κατεφλέγει τοὺς ἀναξίους·