Ἀλλὰ καὶ τὰ θαύματα, τὰ ὁποῖα ἐγένοντο τὸν παλαιὸν καιρὸν ἀπὸ τὴν ράβδον τοῦ Μωϋσέως, ὅλα τὴν ἐνέργειαν τοῦ Σταυροῦ προεικόνιζον. Διότι ἡ ράβδος τοῦ Μωϋσέως τὸν Τίμιον Σταυρὸν προεσήμαινεν. Ἡ ράβδος τοῦ Μωϋσέως ἔγινεν ὄφις καὶ ἔφαγε τὰς ράβδους τῶν μάγων, τοὺς ὁποίους εἶχεν ὁ Φαραιά. Ὁμοίως καὶ ὁ Τίμιος Σταυρὸς συνέτριψε τὴν δύναμιν τῶν δαιμόνων, ἀλλὰ καὶ ἕως τὴν σήμερον τὴν συντρίβει. Ἡ ράβδος τοῦ Μωϋσέως ἔσχισε τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν καὶ διῆλθον οἱ Ἑβραῖοι ἀβλαβεῖς ἀπὸ τὰς χεῖρας τοῦ Φαραώ. Ὁμοίως καὶ ὁ Τίμιος Σταυρὸς ἔσχισε τὴν κακὴν ἁμαρτίαν καὶ διεπέρασε τὰς ψυχὰς τῶν ἀνθρώπων ἀβλαβεῖς ἀπὸ τὰς ἐνεργείας τοῦ διαβόλου. Ἀλλὰ καὶ ἕως τὴν σήμερον ἀπ’ αὐτὸν βοηθούμεθα καὶ κάμνομεν τὰς ἀρετάς. Ἡ ράβδος τοῦ Μωϋσέως ἔσχισε τὴν πέτραν καὶ ἀνεπήδησαν δώδεκα πηγαὶ ἀπὸ τὰς ὁποίας ἔπιον οἱ διψασμένοι Ἑβραῖοι. Ὁμοίως καὶ ὁ Σταυρὸς ἔσχισε τὸν κόσμον τὸν στερεὸν καὶ ἀμετανόητον καὶ ἐξήγαγε δώδεκα Ἀποστόλους οἱ ὁποῖοι ἐδίδαξαν τὸν πεπλανημένον κόσμον. Ἀλλὰ καὶ ὁ δίκαιος Ἰακὼβ μὲ τὴν ράβδον του ἐπέρασε τὸν Ἰορδάνην ποταμόν, ὡς τὸ λέγει καὶ ὁ ἴδιος «Ἐν γὰρ τῇ ράβδῳ μου ταύτῃ διέβην τὸν Ἰορδάνην» (Γεν. λβ’ 10).

Καὶ ὅμως αὐτὰ ὅλα ἔγιναν διὰ νὰ πιστεύσωμεν ἡμεῖς, ὅτι καὶ μεγαλύτερα δύναται νὰ κάμῃ ἡ δύναμις τοῦ Σταυροῦ μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ὅστις ἐσταυρώθη ἐπ’ αὐτοῦ. Αὐτὴ εἶναι ἡ Πίστις ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν καὶ ὅστις μὲν τὴν κρατεῖ, θέλει ὑπάγει εἰς τὴν ζωήν, ὅστις δὲ τὴν καταφρονεῖ, θέλει κολασθῆ. Διὰ τοῦτο προσκυνοῦμεν τὸν Σταυρὸν καὶ τιμῶμεν τοὺς ἥλους, τὸν δὲ Χριστόν, ὅστις ἐσταυρώθη, πιστεύομεν καὶ ὁμολογοῦμεν Θεὸν ἀληθινόν. Τοὺς αἱρετικοὺς ἀναθεματίζομεν, τοὺς Ἑβραίους οἰκτείρομεν, τοὺς Ἀγαρηνοὺς οἱ ὁποῖοι μᾶς ὀνειδίζουν, διότι προσκυνοῦμεν ξύλον ἢ ἄργυρον ἢ χρυσὸν ἢ σίδηρον, τοὺς ἐμπαίζομεν, διότι ἡμεῖς ὕλην δὲν προσκυνοῦμεν, ἀλλὰ τὸν τύπον τοῦ Σταυροῦ τιμῶμεν, ἀναβιβάζοντες τὸν νοῦν ἡμῶν κατὰ τὴν προσκύνησιν εἰς τὸν σταυρωθέντα Χριστόν. Διότι ἐὰν εὕρωμεν ξύλον μόνον, ἢ σίδηρον ἢ ἄργυρον, νὰ εἶναι εἰς ἄλλο σχῆμα, δὲν τὰ προσκυνοῦμεν. Ἀλλ’ ἐπειδὴ πανήγυριν ἔχομεν καὶ περὶ Σταυροῦ ὁμιλοῦμεν, ἂς πλέξωμεν καὶ ὀλίγα ἐγκώμια εἰς τὸν αἴτιον τῆς ἑορτῆς μας.