Ναί, θέλεις μοῦ εἴπει, δικαία ἡ κρίσις καὶ ἡ νομοθεσία ἀναντίρρητος, ἥτις προστάζει ἀπὸ τὸ πῦρ τοῦ θείου ἔρωτος νὰ ἀνάπτῃ καὶ πᾶσα ἄλλη συμπάθεια καὶ ἀγάπη· ὅμως ἐὰν τυχὸν λείπῃ ἡ φλὸξ ἐκείνης τῆς βασιλικῆς ἀγάπης, ἀπὸ ποῦ νὰ ζητῶμεν τὸ προσάναμμα; Ἀπὸ αὐτὸν τὸν Θεόν, Αὐτὸς εἶναι ὁ χορηγὸς καὶ δοτὴρ ἐκείνης τῆς καλῆς ἀρχῆς τοῦ πρὸς Αὐτὸν ὀφειλομένου ἔρωτος, καθὼς ὁ μακάριος Παῦλος γράφει· «Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ Πνεύματος Ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν» (Ρωμ. ε’ 5).

Βλέπεις πόθεν ἡ ἀρχὴ τοῦ θείου ἔρωτος; Ἐξ αὐτῆς τῆς πρώτης πηγῆς πάντων τῶν ἀγαθῶν. Πῶς λοιπὸν δὲν πρέπει νὰ κρατῇ τὸν ἀνώτατον καὶ πρῶτον τόπον τῆς καρδίας; Ἔχεις καὶ τὴν ἀρχὴν αὐτῆς τῆς ἀγάπης, καθὼς καὶ τοὺς δικαίους λογαριασμούς. Γνωρίζεις τί σοῦ λείπει; Ὁ τρόπος καὶ ἡ μέθοδος, μὲ τὴν ὁποίαν εὔκολα δύνασαι νὰ τὸν ἐξάπτῃς καὶ οὗτος ὁ τρόπος ὄχι μόνον εὔκολος, ἀλλὰ καὶ δοκιμασμένος ὄχι ἀπὸ παραμικρούς, ἀλλ’ ἀπὸ Προφήτας. Δὲν πρέπει νὰ σοῦ διαφεύγῃ ἡ φιλονικία εἰς τὴν ὁποίαν περιῆλθον οἱ ἱερεῖς τῆς αἰσχύνης μὲ τὸν θεσβίτην Ἠλίαν, διὰ νὰ φανερωθῇ εἰς τίνος καρδίαν ἐκκέχυται ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἐβόων οἱ ἱερεῖς μεγάλως σχεδὸν ὁλόκληρον τὴν ἡμέραν ζητοῦντες πῦρ ἐξ οὐρανοῦ διὰ νὰ τελειώσῃ τὴν θυσίαν των, πλὴν μὲ τὸ νὰ μὴ ἤναπτε τὸ πῦρ τῆς θείας ἀγάπης εἰς τὰ ἀσεβῆ ἐκεῖνα σπλάγχνα, κεναὶ ἐπέμποντο εἰς τὸν ἀέρα αἱ κραυγαί. Ἐζήτησε καὶ ὁ Ἠλίας πῦρ, ἀλλὰ πρότερον ἐπλήρωσεν ὕδατος τὸ θυσιαστήριον· τὸ ὕδωρ αὐτὸ ἔπεμψε πρέσβυν εἰς τοὺς οὐρανοὺς διὰ νὰ καταβιβάσῃ τὸ θεῖον πῦρ. Ἅπαξ ἐπεκαλέσθη τὸν Θεὸν ὁ Ἠλίας, ἀλλὰ τοῦ ὕδατος βοῶντος κατῆλθε τὸ πῦρ εἰς ἀπαρτισμὸν τῆς θείας ἀγάπης, ἥτις διὰ Πνεύματος Ἁγίου ἐκκέχυται εἰς τὰς καρδίας ἡμῶν. Συγγένειαν μεγάλην ἔχει τὸ ὕδωρ τὸ ὁποῖον τρέχει ἀπὸ τοὺς ὀφθαλμοὺς μὲ ἐκεῖνο τὸ πῦρ τὸ οὐράνιον, διότι καθὼς τὰ δάκρυα ἔχουσι τὴν ρίζαν ἀπὸ τὴν καρδίαν, τὸ ἴδιον καὶ ἐκεῖ νο ἐκ τῆς ἀκενώτου πηγῆς τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ὢ τρόπος, ὅσον δραστικὸς τόσον καὶ πρόχειρος! Δραστικός, ὅτι τὰ δάκρυα καὶ μὴ παροῦσαν τὴν φλόγα, τὴν προσκαλοῦσι καὶ παροῦσαν τὴν τρέφουσι καὶ αὐξάνουσι. Πρόχειρος, ὅτι καὶ τὸ παραμικρὸν συμβεβηκὸς ἕλκει απὸ τὸ βάθος τῆς καρδίας τὰ δάκρυα, ὄχι μόνον θάνατος μητρὸς ἢ πατρός, ἀλλὰ καὶ τῶν πόρρω συγγενῶν καὶ χωρισμὸς φίλων, ἀφήνω κέρδους ζημίαν, δόξης ἀποτυχίαν, ὀνόματος δυσφημίαν. Τὰ τοιαῦτα ἔχουσι δύναμιν νὰ προκαλῶσι δάκρυα καὶ ἡ στέρησις τῆς θείας ἀγάπης ὄχι; Ὢ τῆς ἀσεβείας, ὢ τῆς ἀνιάτου τυφλότητος, ὢ τῆς ἐσχάτης ζημίας!