Λόγος εἰς τὴν Λαμπροφόρον Ἡμέραν τοῦ ΑΓΙΟΥ ΠΑΣΧΑ, ἐκ τῆς Εὐαγγελικῆς Σάλπιγγος Μακαρίου τοῦ ἐν Πάτμῳ, ἐλαφρῶς διεσκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν.

Ἡ ἄβυσσος τῆς καθαρότητος, τὴν ἄβυσσον τῆς ἀκαθαρσίας καὶ ἁμαρτίας· ἡ ἄβυσσος τῆς δικαιοσύνης, τὴν ἄβυσσον τῆς ἀδικίας· ἡ ἄβυσσος τῆς εὐσπλαγχνίας, τὴν ἄβυσσον τῆς ἀχαριστίας· ἡ ἄβυσσος πάσης οὐρανίου δόξης, τὴν ἄβυσσον τῆς ἀθλιότητος. Ὁ τοιοῦτος ἀσύγκριτος Θεὸς εἰς πᾶσαν ἀγαθότητα, εἰς τοιοῦτον ἄνθρωπον ἀσύγκριτον εἰς τὴν πονηρίαν ἐχάρισε σήμερον τὸ πολὺ ἔλεος τῆς Αὐτοῦ ἀγαθότητος. Ὢ καὶ τὶς νὰ μὴ θαυμάσῃ καὶ μάλιστα ὅταν συλλογισθῇ τὸν πλοῦτον τῶν χαρισμάτων, ὅπου ἐμπιστεύεται σήμερον ὁ πανάγαθος Θεὸς εἰς αὐτὴν τὴν ἄβυσσον τῆς ἀχαριστίας, τὸν ἄνθρωπον καὶ ἀκόμη διὰ νὰ ἐκπλαγῇς καὶ νὰ φρίξῃς, ἐξέτασε νὰ ἴδῃς ὅτι δὲν κάμνει διαφορὰν ἀπὸ φίλον ἕως ἐχθρόν, καὶ ἀπὸ πιστὸν ἕως ἄπιστον, ἀπὸ βλάσφημον ἕως ὁμολογητήν, ἀλλ’ ἐπίσης πάντας εὐηργέτησεν. Εἰς ὅλους ἐχάρισε τὸ σημερινὸν ἔλεος τῆς Ἀναστάσεως, καθὼς ὁ Προφήτης μὲ ἕνα λόγον τὸ φανερώνει· «Τοῦ ἐλέους Κυρίου πλήρης ἡ γῆ» (Ψαλμ. λβ’ 5).

Ὡς φθονερὸς θέλω καταδικασθῆ, ἀνίσως καὶ κρύψω καὶ τὸ τέλος, ταὐτὸν εἰπεῖν τὸν σκοπὸν καὶ τὸ κέρδος τούτου τοῦ ἀπείρου ἐλέους. Λοιπὸν μάθετε ὅτι εἶναι ἡ ἀνάβασις εἰς τὴν πρώτην τιμήν, ἡ κληρονομία τῆς μεγάλης Βασιλείας τῶν οὐρανῶν, διὰ νὰ κάμῃ συμμετόχους καὶ κληρονόμους τῆς ἰδικῆς του δόξης, διὰ νὰ χαρίσῃ τὴν δικαιοσύνην ὅπου διὰ τῆς παρακοῆς ἀπώλεσεν ὁ παλαιὸς Ἀδάμ, διὰ νὰ ἀναγεννήσῃ ἡμᾶς εἰς τὴν νέαν ζωὴν τὴν μακαρίαν καὶ αἰώνιον, κατὰ σύγκρισιν τῆς ὁποίας τούτη ἡ ζωὴ εἶναι ἡ νεκρά. Καὶ εἰς ὅλον τὸ ὕστερον λάμπει καὶ ἀπὸ αὐτὰς τὰς ἡλιακὰς ἀκτῖνας περισσότερον τῆς σημερινῆς χαρᾶς τὸ αἴτιον (ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ), ἐπειδὴ καὶ εἶναι τοῦτο ἡ ζωντανὴ ἐλπὶς καὶ τῆς κοινῆς ἀναστάσεως, τῆς ὁποίας θέλομεν ἀξιωθῆ ὄχι παραδειγματικῶς ἀλλὰ δραστικῶς, ἤτοι μὲ τὸ Αἷμα καὶ μὲ τὸν θάνατον τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, καθὼς ὁ μακάριος Παῦλος πρὸς Φιλιππησίους ἔλεγεν· «Ἡμῶν γὰρ τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει, ἐξ οὗ καὶ Σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ὃς μετασχηματίσει τὸ σῶμα τῆς ταπεινώσεως ἡμῶν εἰς τὸ γενέσθαι αὐτὸ σύμμορφον τῷ σώματι τῆς δόξης αὐτοῦ» (Φιλιπ. γ’ 20-21). Καὶ ὡς Σωτὴρ κοινός, καὶ ὡς Κεφαλὴ πάντων θέλει ἀναστήσει, θέλει ἀξιώσει καὶ τὰ μέλη, ἡμᾶς, τῆς δόξης Αὐτοῦ.