Καὶ εἶναι πρᾶγμα ἀναμφίβολον καὶ ἀληθέστατον κοντὰ εἰς ἐκείνους ὅπου γνωρίζουσι πόσην ἀγάπην, πόσην ἐπιθυμίαν τῆς κοινῆς ἐλευθερίας τρέφει ὁ πανάγαθος Θεὸς μέσα εἰς τὰ ἰδικά του πατρικὰ καὶ φιλάνθρωπα σπλάγχνα. Καὶ ἀκόμη κατὰ μίμησιν Αὐτοῦ καὶ ὅλοι οἱ Δίκαιοι καὶ ὅλη ἡ πανήγυρις τῶν Ἁγίων. Καὶ ἐπειδὴ σήμερον βλέπουσι ὅτι ἐπῆρε τέλος ἐκεῖνο ὅπου ἐπιθυμοῦσαν, χαίρονται πνευματικῶς καὶ εὐφραίνονται.
Καὶ νομίζω εἰς τοῦτο ἀποβλέπων ὁ κορυφαῖος τῶν Ἀποστόλων μακάριος Πέτρος ἔλεγεν· «Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς καὶ Πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ κατὰ τὸ πολὺ αὐτοῦ ἔλεος ἀνακαινίσας ἡμᾶς εἰς ἐλπίδα ζῶσαν, δι’ ἀναστάσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Α’ Πέτρ. α’ 3). Θέλεις νὰ γνωρίσῃς πόσην χαρὰν δίδει ἡ σημερινὴ ἑορτὴ εἰς τὰς καρδίας τῶν εὐσεβῶν; Μέτρησε ἂν δύνασαι τὸ πέλαγος τῆς ἐλεημοσύνης ὅπου ἔχυσεν ὁ πολυεύσπλαγχνος Θεὸς εἰς τὸ ἀνθρώπινον γένος σήμερον. Εἶναι ἀδύνατον νὰ τὸ καταλάβῃς ἁπλῶς καὶ ὡς ἔτυχε, διὰ τοῦτο ἄκουσε ἀπὸ ἐμὲ μίαν θαυμαστὴν τέχνην, διὰ νὰ δυνηθῇς μὲ αὐτὴν νὰ γνωρίσῃς τὸ πολὺ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἀνέβασε τὸν νοῦν ὅσον δύνασαι νὰ εὕρῃς τὴν πηγήν, ταὐτὸν εἰπεῖν τὴν πρώτην αἰτίαν, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἔτρεξεν αὐτὸ τὸ ἔλεος καὶ θέλεις εὕρει ὅτι εἶναι Θεὸς καὶ Πατήρ. Καὶ λοιπὸν καθὼς Ἐκεῖνος εἶναι ἄπειρος, ἄπειρον εἶναι καὶ τὸ ἔλεός του. Γνωρίζεται αὐτὸ τὸ ἄπειρον πέλαγος τοῦ ἐλέους του καὶ ἀπὸ τὸ μέσον, διὰ τοῦ ὁποίου ἐχάρισεν εἰς ἡμᾶς τόσην εὐεργεσίαν. Ἐξετάζων καὶ αὐτός, θέλεις εὕρει, νὰ εἶναι τὰ σπλάγχνα τὰ ἰδικά Του, καθὼς ὁ Προφήτης Ζαχαρίας ἔλεγε· «Διὰ σπλάγχνα ἐλέους Θεοῦ ἡμῶν, ἐν οἷς ἐπεσκέψατο ἡμᾶς» (Λουκ. α’ 78)· αὐξάνει τὸ μεγαλεῖον τῆς ἐλεημοσύνης, καὶ ἀκολούθως τὸ αἴτιον τῆς χαρᾶς τὸ ὑποκείμενον, ἐπάνω εἰς τὸ ὁποῖον ἐχύθη αὐτὸ τὸ ἔλεος.
Ὢ καὶ τίς νὰ μὴ θαυμάσῃ, τίς νὰ μὴ φρίξῃ, ὅταν συλλογισθῇ καὶ τὴν ἀχαριστίαν, καὶ τὴν ἀπανθρωπίαν, καὶ τὴν πολυαμάρτητον ζωὴν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ἐπάνω εἰς τὴν ὁποίαν ἔχυσε τὸ τόσον πολὺ ἔλεος ὁ Θεός. Πρᾶγμα τόσον παράδοξον καὶ ἀκατανόητον ὅπου ἐπαρακίνησε τὸν Προφητάνακτα Δαβίδ νὰ εἴπῃ· «Ἄβυσσος ἄβυσσον ἐπικαλεῖται» (Ψαλμ. μα’ 8). Ἡ ἄβυσσος, ὁ Θεὸς τῆς ἀγαθότητος, ἐπικαλεῖται εἰς τὴν ἀπόλαυσιν τοῦ ἰδικοῦ Του ἐλέους, τὴν ἄβυσσον τῆς κακίας, τὴν ἀνθρώπινον φύσιν.