ἀλλὰ μὲ τολμηρὰν γλῶσσαν λέγει πὼς ὁ Πέτρος, ὡς κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, ὑπερεῖχε τῆς Παρθένου ζώσης, καὶ ὁ Κλήμης, ὡς διάδοχος Πέτρου, ὑπερεῖχε τοῦ Θεολόγου Ἰωάννου ζῶντος, ἐπειδὴ ἦσαν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ποὺ φαντάζεται ὑποκείμενοι. Ἄπαγε τῆς βλασφημίας καὶ λατινικῆς ἀτοπίας! Διότι ἡ Θεοτόκος πάσης ὑπέρκειται κτίσεως ὡς Θεοῦ Μήτηρ. Ὢ τῆς ματαιοφροσύνης σου ἀληθῶς σχολαστικέ, ὢ τῆς παραπληξίας σου, καινοτόμε! ὁπότε καὶ αὐτὸς ἑαυτὸν ἀναιρεῖς, ἐναντία δογματίζων, πότε ἐν προσχήματι εὐλαβείας λατινίζων ὅλως, πότε πάλιν λατινοκαλβινίζων μὲ ἑωσφορικὴν ἀλαζονείαν, ἢ ὡς συμπεραίνω, ἕνας νεωτερίζων καὶ σὺ φαινόμενος, δογματίζεις ὅπερ καὶ θέλεις. Καὶ λοιπὸν αὐτὴ ἡ νέα ἄπιστος πίστις ἔχει θεμέλιον τὸ αὐτεξούσιον, τὸ θέλημά του φρονεῖ δόγμα ἐκεῖνος ὁ νέος ἀσεβής· διὰ τοῦτο καὶ Ἑβραίους, καὶ Ὀθωμανούς, καὶ Καλβίνους, καὶ Ἀρμενίους, καὶ Λατίνους δέχεται, καὶ αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς ἀθέους. Καὶ μολονότι ἀπὸ φόβον δὲν λέγουσιν οἱ φραμασόνοι οὐδὲν ἐναντίον βασιλέως, οὐδὲν ἐναντίον θρησκείας, πλὴν οὔτε ἐξουσίαν στέργουσιν, οὔτε Ἐκκλησίαν δέχονται, οὔτε Γραφὴν πιστεύουσι· διότι ἐμποδίζεται τὸ αὐτεξούσιόν των, κόπτεται μὲ τοὺς νόμους τὸ θέλημά των.
Ἡ κορωνὶς τῆς κακίας τούτων εἶναι κρύφιος, ἐπειδὴ ἡ δυσσεβὴς αὐτῶν ἐπικούρειος πίστις, ὡς μυστήριον μέγα φυλάττεται ἄγνωστον εἰς ἄλλους καὶ εἰς πολλοὺς ἐξ αὐτῶν· ὀλίγοι δὲ γνωρίζουσι τὰ βάθη τῆς μιαρότητος αὐτῶν, πλήθη τούτων ὅμως ἄπειρα, πανταχοῦ τῆς Δύσεως, οἱ πλείονες διὰ περιέργειαν ἀπατῶνται· καὶ ἴσως ὁ τοιαῦτα λέγων Λατῖνος νὰ εἶναι γόνος τῆς νέας ἀπίστου τῶν φαρμασόνων πίστεως. Οὕτως οὔτε τί λέγουσιν οἱ Λατῖνοι γνωρίζουσιν· ἅπαξ ἐκτραπέντες τῆς ἀληθείας καὶ ὡς ἐν σκότει περιπατοῦντες, δὲν γνωρίζουσι ποῦ ὑπάγουσι· καὶ οὐδὲν θαυμαστὸν ἀφοῦ καὶ εἰς αὐτὴν τὴν Θεότητα βλασφημοῦσι, τὸ Πανάγιον Πνεῦμα διὰ τῆς καινοτομηθείσης παρ’ αὐτῶν διαρχίας σμικρύνοντες, καὶ τὸν Χριστὸν αὐτὸν εἰς οὐρανὸν περικλείοντες, διὰ τὴν ἐξουσίαν τοῦ Πάπα, μολονότι διακηρύττει εἰς τὸ Εὐαγγέλιόν του· «Ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς»· καὶ ἁρπάσαντες ἐκ τῶν παντοκρατορικῶν χειρῶν τοῦ Θεοῦ τὰς κλεῖς τοῦ ᾅδου καὶ τοῦ θανάτου, κατὰ τὸ εἰς τὴν Ἀποκάλυψιν γεγραμμένον, τὰς ἐνεχείρισαν εἰς τὸν Πάπαν των, ἵνα εἰσάγῃ εἰς ᾅδην καὶ ἐξάγῃ ἐκείνους τοὺς ὁποίους θέλει, ὡς πάντα δυνάμενος, καθὼς φλυαροῦσι.